«Ακόμα υπάρχει προκατάληψη»: Στην «Π» για το γυναικείο ποδόσφαιρο η έμπειρη παίχτρια Γιάννα Λαλιώτη

Ανθη Ροδοπούλου

Νοοτροπίες και στερεότυπα που με την πάροδο των χρόνων έχουν εξαλειφθεί, αφού το γυναικείο ποδόσφαιρο στη χώρα μας, αρχίζει να εξελίσσεται και να αναπτύσσεται με αργά και σταθερά βήματα ως προς την κατεύθυνση της ισότιμης αντιμετώπισης των γυναικών επαγγελματιών.

Ολο και περισσότερα σωματεία δημιουργούν ομάδες και κάποια απ’ αυτά, ακαδημίες για μικρά ή μεγαλύτερα κορίτσια που αγαπούν το άθλημα του ποδοσφαίρου, με αποτέλεσμα αυτό να κερδίζει όλο και περισσότερους φιλάθλους. Η ιστορία της Γιάννας Λαλιώτη μέσα στα γήπεδα ξεκινά από το 2008 έως σήμερα. Ενα δυναμικό κορίτσι με ωριμότητα σκέψης, με δίψα για διάκριση και πάθος για τη στρογγυλή θεά.

Το επιθετικό 10άρι είναι πολλά χρόνια ποδοσφαιρίστρια και έμπειρη παίκτρια στις Λύκαινες Αιγιαλείας. Μιλώντας με χαρακτηριστική ευθύτητα, μας ταξίδεψε στη δική της ποδοσφαιρική διαδρομή, στις εμπειρίες της μέσα στα γήπεδα, για το επίπεδο που βρίσκεται το γυναικείο ποδόσφαιρο, το ρατσισμό που αντιμετωπίζουν οι περισσότερες γυναίκες παίκτριες, τα μειονεκτήματα που υπάρχουν στις υποδομές φέρνοντας στο προσκήνιο την καθημερινή πραγματικότητα, όπως η έλλειψη οικονομικής υποστήριξης και πώς μπορεί να αναβαθμιστεί, πιστεύοντας ακράδαντα ότι το μέλλον του γυναικείου ποδοσφαίρου είναι γεμάτο υποσχέσεις.

– Ποιο ήταν το κίνητρο που σε έκανε από πολύ νωρίς να ασχοληθείς με ένα ανδρικό άθλημα όπως το ποδόσφαιρο; Τι σε ώθησε εκεί;

Αρχικά πιστεύω ότι δεν υπάρχουν γυναικεία και ανδρικά αθλήματα απλά είναι θέμα στερεοτύπων. Θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια να είμαι με μια μπάλα. Αν μπορώ να πω κάτι που με ώθησε να ασχοληθώ ίσως είναι η ένταση και η μαγεία που έχει το συγκεκριμένο άθλημα.

– Σε ποια ηλικία ξεκίνησες και πόσες αγωνιστικές χρονιές ανήκεις στο ρόστερ της ομάδας;

Ξεκίνησα να παίζω μπάλα από 5-6 ετών… απλά τότε δεν υπήρχαν ακαδημίες κοριτσιών όπως σήμερα. Οπότε έπαιζα σε (αλάνες) όπως λέμε. Το 2008 και σε ηλικία 18 χρόνων όταν πήγα να σπουδάσω μέχρι και σήμερα παίζω σε εθνικές κατηγορίες.

– Τι απαντάς σε όλους εκείνους που υποστηρίζουν ότι το γυναικείο ποδόσφαιρο απέχει πολύ σε ποιοτικά χαρακτηριστικά όπως αυτό των ανδρών; Πιστεύεις ότι διαφέρει σε επίπεδο τεχνικής και τακτικής ή μόνο στη σωματοδομή;

Πιστεύω το γυναικείο ποδόσφαιρο απο το ανδρικό απέχει ποιοτικά λόγω του ότι δεν δίνουν τα ίδια εφόδια όπως στους άνδρες και όχι λόγω φύλου! Πιστεύω μόνο στην σωματοδομή υπάρχει διαφορά, γιατί όπως είπα και πιο πάνω δεν δίνουν την πρέπουσα σημασία στο γυναικείο ποδόσφαιρο ώστε να αναπτυχθεί και να γίνει ισάξιο.

– Πώς αντιμετωπίζεται μια γυναίκα που αποφασίζει να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο στη χώρα μας; Υπάρχει προκατάληψη ή ο λεγόμενος ρατσισμός;

Φυσικά υπάρχει προκατάληψη όχι μόνο από την κοινωνία αλλά και από τους ίδιους τους γονείς ενός κοριτσιού που θέλει να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο άθλημα! Έχουν γίνει βέβαια κάποια βήματα στον χώρο αλλά ακόμα είμαστε πολύ πίσω από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

– Σε ποια θέση παίζεις; Πώς είναι η φετινή σου πορεία στις Λύκαινες;

Παίζω ως 10αρι. Είναι μία σημαντική θέση η οποία απαιτεί να διαθέτει ο παίκτης τεχνικές ικανότητες. Προσωπικά φέτος πιστεύω ότι διανύω μια πολύ καλή αγωνιστική κατάσταση χωρίς τραυματισμούς και με αρκετή όρεξη να προσφέρω στην ομάδα μου.

– Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία της ομάδας σου που την κάνουν να ξεχωρίζει σε σχέση με τις άλλες γυναικείες ομάδες σχετικά με τον ανταγωνισμό;

Η ομάδα μου ξεχωρίζει αρχικά από το ωραίο κλίμα που έχουμε μεταξύ μας με αποτέλεσμα να μην ανταγωνίζεται η μία την άλλη. Κοινός σκοπός μας είναι να σεβόμαστε τον αντίπαλο και να παίζουμε δίκαια.

– Συμμετέχετε στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής. Τι θεωρείς ότι έχει φταίξει και δεν παίζετε ψηλότερα;

Για να πας σε μια μεγαλύτερη κατηγορία θέλει κάποιες προϋποθέσεις. Μια από αυτές είναι το οικονομικό κομμάτι που όσο ανεβαίνεις κατηγορία τόσο αυξάνονται τα έξοδα. Επίσης παίζει ρόλο το ότι δεν έχουμε κάποιο Πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ στην πόλη μας έτσι ώστε να έρθουν φοιτήτριες στην ομάδα που ίσως έχουν παίξει σε μεγαλύτερες κατηγορίες και έχουν μια εμπειρία παραπάνω.

– Οι Λύκαινες έχουν βλέψεις και προοπτικές ώστε να ανέβουν κατηγορία;

Σίγουρα όταν ξεκινάει μια καινούργια σεζόν ο στόχος μας είναι να πάρουμε το Πρωτάθλημα και να ανέβουμε κατηγορία. Πάντα προσπαθούμε για το καλύτερο και κάποιες φορές έχουμε υπερβεί εαυτόν, όμως πάντα υπάρχουν και οι αστάθμητοι παράγοντες.

– Ως παίκτριες της επαρχίας αντιμετωπίζετε προβλήματα που οι παίκτριες των μεγάλων πόλεων δεν έχουν;

Πιστεύω ότι δεν αντιμετωπίζουμε κάποια σοβαρά προβλήματα. Βέβαια δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι ως επαρχιακή πόλη. Ισως δεν έχουμε την ίδια ευκολία όπως οι μεγάλες πόλεις να αναπτύξουμε το ρόστερ μας και να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο περισσότερες κοπέλες.

– Ποιες είναι οι δυσκολίες και οι προκλήσεις που δέχεστε ως ποδοσφαιρίστριες;

Μια δυσκολία που δυστυχώς υπάρχει είναι το ότι δεν αμειβόμαστε οπότε ταυτόχρονα δεν μπορούμε να βιοποριστούμε από το ποδόσφαιρο, με αποτέλεσμα να υπάρχει κούραση γιατί χρειάζεται να δουλεύεις παράλληλα για να έχεις τα χρήματα να ζήσεις. Βέβαια αυτό ταυτόχρονα είναι και μια πρόκληση που δείχνει πόσο αγαπάς αυτό που κάνεις.

– Απο όσο γνωρίζω εργάζεσαι παράλληλα. Πώς συνδυάζεις το ποδόσφαιρο με την εργασία;

Δεν είναι εύκολο γιατί υπάρχει κούραση και ξέρεις ότι αν υπάρξει τραυματισμός είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί να απέχεις από την εργασία σου αλλά το πάθος μου για το ποδόσφαιρο είναι κινητήριος δύναμη.

– Είσαι χρόνια ποδοσφαιρίστρια και μια έμπειρη παίκτρια και γνωρίζεις όσο λίγες αθλήτριες τα πεπραγμένα στην Ελλάδα σχετικά με το γυναικείο ποδόσφαιρο. Στο εξωτερικό το άθλημα ανθίζει κι έχει περισσότερη αναγνωρισιμότητα. Τι θα μπορούσε να γίνει θεωρείς από πλευράς συλλόγων, ΕΠΟ και ΜΜΕ για να υπάρξει το επόμενο μεγάλο βήμα στον χώρο των γηπέδων;

Όντως ανθίζει το γυναικείο ποδόσφαιρο στο εξωτερικό. Εδώ δυστυχώς πρώτα πρέπει να αλλάξει ο ρατσιστικός τρόπος που σκέφτονται το γυναικείο ποδόσφαιρο! Η ΕΠΟ πρέπει να στηρίξει τους συλλόγους στο οικονομικό κομμάτι, οι σύλλογοι να διοργανώνουν ενημερωτικές εκδηλώσεις και να δίνουν κίνητρα στα κορίτσια και με την σειρά τους τα ΜΜΕ να διαφημίζουν και να προβάλουν περισσότερο το γυναικείο ποδόσφαιρο.

– Ποιοι είναι οι προσωπικοί και μελλοντικοί σου στόχοι, εντός και εκτός γηπέδων;

Οι προσωπικοί μου στόχοι εντός γηπέδων είναι να συνεχίσω να παίζω μπάλα και να δίνω τον καλύτερο μου εαυτό και γιατί όχι κάποια στιγμή να παίξει η ομάδα μου σε μια μεγαλύτερη κατηγορία. Εκτός γηπέδου θέλω να έχω την υγεία μου χωρίς τραυματισμούς και όλα έπονται.

– Ποιο είναι το ευχετήριο μήνυμά σου αλλά και ποια πρόσωπα επιθυμείς να ευχαριστήσεις για την πορεία σου στο γυναικείο ποδόσφαιρο;

Εύχομαι να ολοκληρωθεί η χρονιά χωρίς τραυματισμούς και να τερματίσουμε όσο το δυνατόν πιο ψηλά στο όμιλο. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Βασίλη Παπαϊωάννου, τον ιδρυτή της ομάδας των Λύκαινων, και την Δέσποινα Νικολάου συμπαίκτρια και φίλη μου, που πριν από κάποια χρόνια είχαν την ιδέα για την δημιουργία της μοναδικής γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου στην Αιγιαλεία, καθώς και τον Μιχάλη Τριψα ο οποίος είναι για τρίτη χρονιά στην ομάδα και έχει προσφέρει τα μέγιστα.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News