«Αν έστω ένα παιδάκι επηρεαστεί και έρθει στον αθλητισμό θα είναι μεγαλύτερο επίτευγμα από την κατάκτηση του μεταλλίου»

«Θα ήθελα κάποια στιγμή να συγκρίνω την επιρροή που είχε εκείνη η τεράστια επιτυχία της Εθνικής το 1987 στον Ελληνικό αθλητισμό γενικότερα και πως εκτόξευσε το μπάσκετ. Ελπίζω με τη δική μας επιτυχία να επηρεαστούν η πολιτεία, οι παράγοντες, τα μικρά παιδιά. Να γεμίσουν οι πισίνες, εκεί θα ήθελα να δω τη σύγκριση. Να έρθει έστω  ένα παιδάκι στην πισίνα. Αν έστω ένα παιδάκι επηρεαστεί και έρθει στον αθλητισμό και δεν μπλέξει με άσχημα πράγματα θα είναι μεγαλύτερο επίτευγμα από την κατάκτηση του μεταλλίου. Πόσο μάλλον εάν έρθουν περισσότερα παιδιά και ο κόσμος αγκαλιάσει το άθλημα μας». Αυτά τόνισε με νόημα ο πατρινός αργυρός Ολυμπιονίκης, Χριστόδουλος Κολόμνος, σε συνέν τευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα Πελοπόννησος όταν του ζητήθηκε να συγκρίνει την επιτυχία της Εθνικής πόλο στο Τόκιο, που σε διάστημα σχεδόν μια εβδομάδας νίκησε δύο φορές την υπερδύναμη Ουγγαρία, με την επιτυχία της Εθνικής μπάσκετ το 1987 που επίσης είχε νικήσει μέσα σε μία εβδομάδα την υπερδύναμη της εποχής στο μπάσκετ ενωμένη Γιουγκοσλαβία.

 

 -Πώς είναι να είσαι αργυρός Ολυμπιονίκης;

«Γίνεται όλο και καλύτερο. Η πίκρα του χαμένου τελικού πλέον έχει φύγει. Μπορεί ακόμη να κάνουμε συζητήσεις και να λέμε για μία-δύο φάσεις που ίσως να άλλαζαν τη ροή του αγώνα ή ότι ενδεχομένως να μας ταίριαζε η Ισπανία καλύτερα ως αντίπαλος, αλλά έτσι είναι ο αθλητισμός. Από την άλλη εάν παίζαμε με τη Σερβία στα προημιτελικά μπορεί να χάναμε και να μέναμε εκτός μεταλλίων. Αν φέρναμε ισοπαλία με τους Ιάπωνες θα παίζαμε με τη Σερβία στους «8». Ολα είναι και θέμα τύχης, αλλά φυσικά και ικανότητας. Σε κάθε περίπτωση το ταμείο δεν είναι μόνο συν, αλλά κάτι πολύ παραπάνω».

 

-Εισπράττεις την αναγνώριση;

 

«Ναι, είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα να βλέπεις ότι ο απλός κόσμος είναι υπερήφανος για αυτό που πετύχαμε στο Τόκιο. Είναι όμορφα τα συναισθήματα, που εισπράττουμε. Δεν είμαστε, ούτε θα γίνουμε ποδοσφαιριστές, αλλά υπάρχει αναγνώριση».

 

-Ποιο ήταν το καλύτερο που άκουσες ή διάβασες;

 

«Με συγκινεί όταν δεν μας λένε συγχαρητήρια, αλλά μας εκφράζουν απλοί άνθρωποι, στο δρόμο για παράδειγμα, την ευγνωμοσύνη τους. Οταν μας λένε “ευχαριστούμε πολύ για τις στιγμές”. Αυτό σημαίνει πάρα πολλά».

 

-Πότε ήταν η μεγαλύτερη η χαρά στο βάθρο ή στην ιστορική νίκη στον ημιτελικό επί της Ουγγαρίας;

 

«Στον ημιτελικό επί της Ουγγαρίας, γιατί εξασφαλίσαμε το μετάλλιο. Τελείωσε εκεί όλη η πίεση και προσωπικά ένιωσα μία λύτρωση όπως και όλα τα παιδιά.  Ο ημιτελικός με την Ουγγαρία ήταν τελικός συναισθημάτων».

 

-Μπορεί αυτή η τεράστια επιτυχία να συντελέσει στο να δούμε γεμάτα με κόσμο τα κολυμβητήρια ή κάτι τέτοιο φαίνεται ουτοπικό;

 

«Μακάρι να συμβεί αυτό, δεν είναι απλώς ένας στόχος αλλά μια μεγάλη επιθυμία. Το πόλο είναι λιγάκι αδικημένο. Κάναμε μία μεγάλη επιθυμία και εκφράζω την ευχή να υπάρξει μία διαφοροποίηση σε σχέση με το παρελθόν. Ομως μία εβδομάδα μετά το Τόκιο στην Ελλάδα συζητούσαν όλοι γιατί αναβλήθηκε η πρεμιέρα στη Super League 1. Για να αλλάξει αυτή η νοοτροπία πρέπει να βοηθήσουμε όλοι. Ο κόσμος, τα ΜΜΕ και φυσικά εμείς οι αθλητές πρέπει να βγούμε παραέξω. Δεν έχουμε συνηθίσει να είμαστε συνεχώς στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Πρέπει να διαφημίζουμε και να προβάλλουμε το άθλημά μας».

 

 -Τώρα όλοι ερωτούν για το μετά, το κάνατε και προχωράτε γιατί έτσι είναι η φύση του αθλητισμού;

 

«Η Εθνική ομάδα πόλο είχε παρελθόν, έχει παρόν και θα έχει και μέλλον. Τώρα είναι ημέρες ξεκούρασης. Τον Σεπτέμβριο θα ξεκινήσουμε με τις ομάδες μας, αλλά για την Εθνική προσωπικά είμαι πολύ αισιόδοξος. Θα ζήσουμε πάλι παρόμοιες μεγάλες στιγμές, αργά ή γρήγορα θα συμβεί. Αυτό δεν το συζητώ. Θα έχουμε πολλές επιτυχίες γιατί οι φουρνιές που έρχονται είναι καλές. Υπάρχει προοπτική και ποιότητα».

 

 

-Το μετάλλιο με τι θα το αντάλλαζες;

 

«Το μετάλλιο ήταν για όλους μας όνειρο ζωής, αλλά τίποτα δεν υπάρχει πάνω από την ανθρώπινη ζωή. Μόνο με την ανθρώπινη ζωή θα το αντάλλαζα».

 

-Αν είχες μπροστά σου τον κ. Μητσοκάκη και το κ. Αυγενάκη και θα μπορούσες να τους δεσμεύσεις για κάτι τί θα ήταν αυτό;

 

«Να είναι πάντα ανοιχτές όλες οι πισίνες στην Ελλάδα. Τα παιδιά όταν ξεκινούν δεν έχουν στόχο να γίνουν Ολυμπιονίκες. Εγώ ξεκίνησα απλώς για να κάνω αθλητισμό. Αν το άθλημα σε διώξει, στην καλύτερη θα ασχοληθείς με άλλο άθλημα. Στη χειρότερη θα πας σε μία πλατεία να κάνεις τσιγάρο με φίλους ή γνωστούς. Εγώ στην Πάτρα ήμουν τυχερός. Υπήρχε η βιτρίνα της ανδρικής ομάδας του ΝΟΠ, που μας τραβούσε. Ομως υπήρχαν και τα απαραίτητα για να νιώσεις καλά και να συνεχίσεις. Θα ζητούσα λοιπόν από τον κ. Μητσοκάκη και τον κ. Αυγενάκη να κρατήσουν ανοιχτά τα κολυμβητήρια και να φροντίσουν για να απολαμβάνουν όλοι τα απαραίτητα».

 

-Η Σάκκαρη έκανε μία ανάρτηση τονίζοντας ότι είναι δύσκολο να είσαι αθλητής, ισχύει;

 

«Φυσικά και είναι δύσκολο. Θα έλεγα ότι είναι πιο δύσκολο είναι να είσαι πρωταθλητής. Ο πρωταθλητής είναι πιο μοναχικός».

 

-Ο Λάμπρος Αναστασόπουλος έκανε πρόταση το κολυμβητήριο στην Αγυιά να πάρει το όνομα σου, το σχόλιο σου;

 

«Με τιμά πάρα πολύ η πρόταση του Λάμπρου. Ομως το ιδανικό θα ήταν να κατασκευαστεί πρώτα το κολυμβητήριο στην Αγυιά και το όνομα που θα πάρει το βλέπουμε όταν θα έρθει η ώρα».

 

-Εγινε μεγάλη συζήτηση μετά την κατάκτηση του αργυρού μεταλλίου στο Τόκιο για τη διπλή ενασχόληση του Θοδωρή Βλάχου στην Εθνική και στον Ολυμπιακό. Φαίνεται ότι τελικά θα παραμείνει στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και στον Ολυμπιακό. Ποια είναι η δική σου άποψη;

 

«Προσωπικά η θέση μου από την αρχή ήταν ξεκάθαρη. Δεν ήθελα να είναι ο ίδιος προπονητής σε σύλλογο και παράλληλα στην Εθνική σε οποιοδήποτε άθλημα και σε οποιαδήποτε χώρα, αλλά μετά από 7 χρόνια τι να πω έπειτα από τέτοια επιτυχία και τέτοια πορεία; Πάντα ήμασταν ψηλά. Συνεπώς εκ του αποτελέσματος δεν έχω και δεν μπορώ να πω κάτι. Προφανώς και θα έπρεπε να του γίνει πρόταση να παραμείνει στην Εθνική και να έχει ο ίδιος την επιλογή. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτό το μοντέλο, ίσως τη νέα σεζόν θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα σε Εθνική και Ολυμπιακό. Και ο Ολυμπιακός θα είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και θα πλησιάζει για την Εθνική το Παρίσι. Πιστεύω ότι τουλάχιστον για μία ακόμη σεζόν θα πρέπει να συνεχιστεί η ίδια επιτυχημένη συνταγή».

 

 

-Εσύ θα συνεχίσεις να προσφέρεις στην Εθνική μας ομάδα;

 

«Δεν το έχω σκεφτεί. Θα μιλήσω με τον προπονητή και θα ζυγίσω όλα τα δεδομένα. Από το 2005 είμαι στην Εθνική, φοράω για 16 χρόνια το εθνόσημο, είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Ομως οκ, όλα κάποια στιγμή φτάνουν στο τέλος. Το γνωρίζω αυτό και το αποδέχομαι. Κανείς δεν είναι αναντικατάστατος σε σύλλογο και ειδικά στην Εθνική ομάδα.  Εχω περάσει τις καλύτερες στιγμές της καριέρας μου στην Εθνική, είναι ανώτερο από οτιδήποτε άλλο.  Είναι η Ελλάδα, φοράς τη σημαία, δεν υπάρχει σύγκριση».

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News