Ανόητη επιμονή στην ηθικολογία

Από την αρχή της άτυπης και παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου, τα κόμματα δεν κράτησαν καμία «απόσταση ασφαλείας» από την ηθικολογία!
Αντιθέτως, δοθεισών αφορμών Παπά, Ραγκούση, Πάτση, Χειμάρα κ.λπ., εκατέρωθεν, επέδειξαν πεισματική επιμονή στην ηθικολογία, ενίοτε και συντηρητισμό ως εργαλείο επικοινωνιακής «παραπλάνησης» ή και «υποκλοπής» ψήφων.

Νομίζουν ότι έτσι ο ένας πλήττει τον αντίπαλό του.

Και ξαφνικά, το μέχρι προ ημερών πολυφορεμένο «αριστερό πλεονέκτημα» γύρισε μπούμερανγκ κι έγινε -λόγω Γεωργούλη «βασικό μειονέκτημα»!

Ψευδής και συκοφαντική η καταγγελία(;), αλλά αρκούσε η παραίτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, με νίκη στα σημεία για την «κακιά δεξιά»!

Σαν έτοιμοι όλοι, από καιρό, στην αξιωματική αντιπολίτευση!

Αλλωστε, σε αντίστοιχες περιπτώσεις αντιπάλων ξεσήκωνε αντιδράσεις, επιδεικνύοντας ευαισθησίες σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ «πιάστηκε» να «ξύνεται» -καιρό τώρα- στην γκλίτσα του τσοπάνη, με την ηθικολογία ως κατασκεύασμα μιας υποτιθέμενης ιδεολογικής υπεροχής χωρίς κανένα αντίκρισμα. Μια φαντασιακή κατάσταση, κουνώντας έντονα το δάκτυλο της ηθικολογίας! Οι δήθεν ηθικής τάξεως αξίες, αφού τώρα εκ των υστέρων- σκάει η «βόμβα» κι όσες διαστάσεις κι αν προσλάβει η υπόθεση του Ελληνα ηθοποιού στο ευρωκοινοβούλιο, η είδηση άρσης της ασυλίας του ήταν αρκετή για να αποκαλύψει το παραμύθι!

Τι δεν κατάλαβαν, σε ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ;

Οτι σε εποχή έντονης ηθικής ρευστότητας και όλο και λιγότερης προσήλωσης σε πραγματικές αξίες, το να κουνά κανείς το δάκτυλο ηθικής στους αντιπάλους του είναι πράξη τουλάχιστον ανόητη και πολιτικά κενή περιεχομένου.

Είναι αυτό που λέει ο λαός μας, τόσο απλοϊκά, μα τόσο σοφά.

Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί!