Μπορεί «μια Ρούλα» να εκθέτει τους πάντες;

Το κύριο άρθρο της «Π»

ΑΝΟΙΞΕ, έστω και όχι διάπλατα ενδεχομένως, ο δρόμος προς την αλήθεια στην πολύκροτη υπόθεση των παιδιών του ζεύγους Δασκαλάκη-Πισπιρίγγου. Ηδη, στο μεταξύ, πληθαίνουν οι πολίτες που ζητούν να ανοίξει ο δρόμος της απάντησης εκκρεμών ερωτημάτων που στρέφονται γύρω από την αδυναμία του κράτους να διαγνώσει πιο έγκαιρα ότι κάτι ανώμαλο συνέβαινε στη συγκεκριμένη περίπτωση.

ΠΡΩΤΟΣ, δεύτερος, τρίτος θάνατος. Δυσεξήγητα αίτια. Ιατροδικαστικού ενδιαφέροντος ίχνη που αγνοούνται και αψηφούνται. Αλλεπάλληλα καρδιακά και άλλα επεισόδια εν αιθρία, κατά την εκ των υστέρων παραδοχή των επιστημόνων. Και αλλόκοτες συμπεριφορές εκ μέρους των οικείων των τριών παιδιών. Αποκαλύψεις επώνυμες ή προστατευμένων προσώπων, εκ των υστέρων, κι αυτές δίνουν και παίρνουν πλέον. Αλλά και αν ακόμα κάποιοι είχαν υποπτευθεί το ανορθόδοξο, δεν παρενέβησαν ορθόδοξα ή δεν παρενέβησαν και καθόλου.

ΚΑΙ ΦΤΑΣΑΜΕ στη δημοσιογραφική τομή, στην οποία πρωτοστάτησε η «Π», για να ξετυλιχτεί το κουβάρι που είχε τυλιχτεί μάλλον αβασάνιστα, ακόμα και από λειτουργούς που όφειλαν, εξ αντικειμένου ή λόγω εμπειρίας, να είναι πιο ανήσυχοι.

ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ εξηγήσεις, αλλά είναι αμφίβολο αν θα δοθούν. Και σίγουρα οφείλεται η ανάπτυξη εσωτερικών δομών που θα εξετάζουν πιο διεξοδικά, με κεραίες προτεταμένες, υποθέσεις με ενδεχόμενο βαρύ προσωπικό υπόβαθρο.

ΝΑ ΤΟ ΘΕΣΟΥΜΕ απλά: Δεν επιτρέπεται μια εμφανώς διαταραγμένη προσωπικότητα να εκθέτει σε τέτοιο βαθμό το κρατικό οικοδόμημα σε πολλά επίπεδα, αν όχι και σε όλα.

ΟΠΩΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ, όταν το κράτος αργεί ή ολιγωρεί ή και αδιαφορεί, η κοινή γνώμη αναζητά τις λύσεις, τις πράξεις, τις αλήθειες, τη δικαιοσύνη από οποιονδήποτε τρίτον, θεσμικό ή αυτόκλητο, καλόπιστο ή πειρατή της επικαιρότητας και της δημόσιας προσοχής.