Δεν είναι υπόθεση των δικαστών η αστυνόμευση
Το κύριο άρθρο της «Π»
Η ΕΙΔΗΣΗ ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε συνταγματική τη θέσπιση αστυνομικού σώματος για τα πανεπιστήμια, είναι θετική για την κυβέρνηση, τουλάχιστον στο επίπεδο των εντυπώσεων. Στο επίπεδο της ουσίας όμως, αντιλαμβανόμαστε ότι η εφαρμογή και η επιτυχία του μέτρου, δεν είναι ζήτημα δικαστικό. Είναι ζήτημα πολιτικό, όπως επίσης και υπόθεση κοινωνικής συναίνεσης.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ οι δικαστές εκείνοι που θα αποδεχθούν, ούτε θα επιβάλουν στην πράξη την εποπτεία των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων από εξουσιοδοτημένους, εξειδικευμένους υπαλλήλους στον τομέα της τάξης. Είναι οι φοιτητές, οι νεολαίες, τα ακαδημαϊκά στελέχη, οι πρυτανικές αρχές, τα μέσα ενημέρωσης, οι πολιτικές παρατάξεις και η ευρύτερη κοινωνία. Η εκλογίκευση της ζωής στον πανεπιστημιακό χώρο σχετίζεται με την κουλτούρα, τις συντεταγμένες και τη βούληση όλων των παραγόντων της δημόσιας ζωής.
ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ η εφαρμογή της τάξης μπορεί να γίνεται με αστυνομικά μέτρα αυταρχικής κοπής. Αλλά αυτό θα σήμαινε ότι θα έχουμε πανεπιστήμια του μολότοφ, της κλούβας, των οδοφραγμάτων και των πυρπολήσεων. Κάτι που θα μείωνε την ποιότητα σπουδών για τους Ελληνες νέους, αλλά δεν θα άγγιζε τις οικογένειες που μπορούν να εξασφαλίσουν για τα παιδιά τους σπουδές στο εξωτερικό. Επειδή κατά τα λοιπά μας ενοχλεί η ανισότητα.
ΠΕΡΑ από αυτά, είναι απορίας άξιο, ποιες είναι τέλος πάντων οι ιδέες που η διακίνησή τους πρέπει να προστατεύεται με βίαια μέσα και οικειοποίηση του δημόσιου χώρου και ποιές είναι αυτές οι συλλογικότητες που δεν μπορούν να στεγαστούν σε μια στέγη του θεού και της παναγίας, αλλά καταχρώνται της ανοχής τους κράτους για να φιγουράρουν την επαναστατικότητά τους στην καρδιά του πανεπιστημίου. Διότι μάλλον, δεν πρόκειται τόσο περί των ιδεών, όσο για το μπούγιο και την επιτηδευμένη αγωνιστικότητα, που προκαλεί τη δίωξη για να παραστήσει τη διωκόμενη, κατά τους κωμικούς μηχανισμούς της αυτοεκπληρούμενης προφητείας.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
