Ευκαιρία αναστοχασμού και αυτοσυγκράτησης

Οποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες, λέει η λαϊκή παροιμία, η οποία πηγαίνει «γάντι» στην υπόθεση του αποπεμφθέντος ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Γεωργούλη.

Ανεξάρτητα από την εξέλιξη της ποινικής διερεύνησης των καταγγελιών σε βάρος του, αυτή η ιστορία πιστεύουμε ότι είναι μια «χρυσή» ευκαιρία για τον ευρύτερο πολιτικό χώρο της Αριστεράς να αναθεωρήσει την ευκολία με την οποία παρασυρόταν μέχρι σήμερα σε μια ακραία και ακατανόητη πολιτικοποίηση ποινικών σκανδάλων.

Είναι µια ευκαιρία για την αντιπολίτευση να ξανασκεφτεί τις πολιτικές προεκτάσεις που έδινε αυθαίρετα σε τέτοιου είδους υποθέσεις και να μη χρησιμοποιεί ως πολιτικό όπλο ακόμα και σεξουαλικά εγκλήματα άσχετων ανθρώπων, για να τα μετατρέπει σε αφήγημα μαζικής συνενοχής αντίπαλων πολιτικών χώρων.

Και δεν αναφερόμαστε μόνο σε υβριστικά «hashtag» και στον όχλο των ανώνυμων ψηφιακών «στρατών» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και σε επώνυμα κομματικά στελέχη που δεν έχαναν την παραμικρή ευκαιρία για να «τσουβαλιάσουν» και να εμπλέξουν αντίπαλους πολιτικούς χώρους με τέτοιες υποθέσεις.

Το αποτέλεσµα ήταν να δηλητηριαστεί ο δημόσιος λόγος με μίσος και θεωρίες συνωμοσίας, τα οποία «λούζεται» τώρα με την υπόθεση Γεωργιάδη η αντιπολίτευση.

Προσωπικές συμπεριφορές ακόμα και πολιτικών προσώπων δεν είναι λογικό να χρεώνονται σε ολόκληρες παρατάξεις και πολιτικούς χώρους. Αυτές είναι πρακτικές που ταιριάζουν μόνο σε απολυταρχικά καθεστώτα.

Εχουµε κάποια ελπίδα ότι μετά την υπόθεση Γεωργούλη θα επιδειχθεί αυτοσυγκράτηση στις κάθε είδους ηθικές σταυροφορίες, που μόνο κακό κάνουν στην αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος. Κρατάμε μικρό καλάθι δυστυχώς, γιατί μέχρι τώρα διαπιστώνουμε μια δυσκολία από πολλά στελέχη της αντιπολίτευσης, ακόμα και να πάρουν αποστάσεις από την υπόθεση του πρώην ευρωβουλευτή τους, αρνούμενοι να αποδεχθούν ότι έκαναν λάθος.