Ευγνωμοσύνη και ξύλο στον κατήγορο

ΠΑΡΕΠΕΜΨΕ σε Λυσία ο υπουργός Επικρατείας. Στο κλασικό ρητορικό εύρημα σύμφωνα με το οποίο ο κατηγορούμενος εμφανίζεται να ευγνωμονεί τον κατήγορό του, διότι χάρη στην κατηγορία που του απεύθυνε, του δίνει την ευκαιρία να διαφημίσει το δίκιο του. Αλλά βέβαια, πέρα από τα σοφίσματα, η κυβέρνηση θα προτιμούσε να μη χρειαστεί να συρθεί σε μια τέτοια αναμέτρηση, όπου θα σφυροκοπείται πάνω σε ένα ζήτημα άχαρο, που οπωσδήποτε δεν την κολακεύει.
Οσο και αν η κοινωνία δεν έχει το θέμα ψηλά στις προτεραιότητές της, μια κάποια συνοφρύωση προκαλείται. Που έρχεται να προστεθεί στη γενική δυσφορία που προκαλούν ο πληθωρισμός, οι αυξήσεις, οι νέες δυσκολίες των πολιτών. Ετερόκλητα ζητήματα, αλλά μην ξεχνάμε ότι μερικές φορές το στρίμωγμα των πολιτών αναζητά μια άσχετη σημειολογία για να εκτονωθεί.

ΜΗΝ ξεχνάμε ότι η κυβέρνηση στηρίχθηκε και από πολίτες επέκεινα του συντηρητικού χώρου, που της αναγνωρίζουν ορθολογισμό, αποτελεσματικότητα και τόλμη, αλλά και που διατηρούν την ευαισθησία τους σε θέματα δημοκρατίας και ελευθεριών.
Δεν έχει η κυβέρνηση την πολυτέλεια να τους παγώνει και να τους εμβάλλει στον πειρασμό να στείλουν μηνύματα στην εκλογική αναμέτρηση της απλής αναλογικής, η οποία θα δημιουργήσει κλίμα που θα επιδράσει αποφασιστικά στην ψήφο της αναπόφευκτης δεύτερης αναμέτρησης.

ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ μιλάει; Ο ΣΥΡΙΖΑ; Η κυβέρνηση κρίνει ως κατάλληλη συνοδευτική επιλογή, πέρα από την υπεράσπιση των πεπραγμένων της, να καταδείξει περιπτώσεις θεσμικής αφερεγγυότητας και λαθροχειριών με τις οποίες συνδέθηκε η κυβερνητική του θητεία, που έφτασε να απασχολεί τακτικά και ειδικά δικαστήρια.

ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι πάμε σε πύρινη αντιπαράθεση, που θα σημαδέψει το προεκλογικό βαρόμετρο. Δεν θα είναι η πρώτη φορά: Εχουμε όλοι μας συνηθίσει το ξύλο. Απλά δεν είναι βέβαιο πως αυτά έχει ανάγκη σ’ αυτή τη φάση η χώρα.