Εξόριστη η οικογένεια στην Ελλάδα

Δεν είναι τραγική ειρωνεία τη στιγμή που η Ελλάδα αργοπεθαίνει πληθυσμιακά οι γονείς να τιμωρούνται επειδή έχουν παιδιά;

Πώς σχεδιάζει η ελληνική Πολιτεία να αντιμετωπίσει το μείζον δημογραφικό πρόβλημα που απειλεί να αφανίσει τον τόπο μας;

Οχι μόνο δεν θεσπίζει κίνητρα το κράτος ώστε οι νέοι άνθρωποι να δημιουργήσουν οικογένεια και να αποφασίσουν την απόκτηση παιδιών, αλλά με τις αποφάσεις του τους αποθαρρύνει. Ενδεικτικό παράδειγμα ο αποκλεισμός χιλιάδων παιδιών από τους βρεφονηπιακούς σταθμούς και τα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης.

Απασχολεί το κράτος πρόνοιας πώς μία οικογένεια με ένα παιδί και με ελάχιστο εισόδημα – μην ξεχνάμε την ανεργία και την υποαπασχόληση που χαρακτηρίζει τους νέους παραγωγικής ηλικίας – θα μπορέσει να πληρώσει κάποιο ιδιωτικό κέντρο για τη φύλαξη και δημιουργική απασχόληση του παιδιού της;

Απασχολεί το ελληνικό κράτος πώς μία οικογένεια θα μπορέσει να εξασφαλίσει την κύρια τροφή για το παιδί της, που είναι το γάλα, όταν οι τιμές του βρεφικού γάλακτος και όλων των προϊόντων φροντίδας ενός μωρού είναι στα ύψη; Πλέον με τις τελευταίες ανατιμήσεις των ειδών πρώτης ανάγκης έχει προκύψει το ίδιο πρόβλημα και για τα μεγαλύτερα παιδιά.

Ποια είναι η μέριμνα του κράτους για την υγειονομική φροντίδα των παιδιών; Κάνει τόση καμπάνια για τα εμβόλια, αλλά καλεί τον γονιό να πληρώσει 100 ευρώ τη δόση σε εμβόλια που πρέπει να κάνει στο παιδί του ώστε να το θωρακίσει έναντι των ασθενειών που απειλούν τη ζωή του.

Μήπως λοιπόν αποτελεί υποκρισία η διατυμπανιζόμενη ανησυχία για το μέλλον της χώρας και τη γήρανση του πληθυσμού;

Η ασθένεια του δημογραφικού ροκανίζει την πατρίδα μας. Είναι διαγνωσμένη και εντοπισμένη από κάθε αρμόδια αρχή. Η θεραπεία είναι μία. Ενίσχυση και πολύπλευρη στήριξη της οικογένειας. Και αυτό δεν έχει μόνο δημογραφική διάσταση αλλά έχει και κοινωνική. Η υγιής οικογένεια αποτελεί το θεμέλιο μιας υγιούς κοινωνίας.

Οταν ποτίζεις και φροντίζεις ένα δέντρο θα σου αποδώσει πλούσιους και γευστικούς καρπούς. Οταν όμως το αφήνεις διψασμένο γέρνει το φύλλωμά του και απλώς υπάρχει μέχρι να πέσει στη γη να γίνει ένα ξερό κούτσουρο.

Αυτό ονειρευόμαστε για τον ευλογημένο τόπο μας;