Η Ανάσταση πέρα από τις ευχές

Το κύριο άρθρο της «Π»

ΠΡΙΝ τρία χρόνια, τέτοια εποχή, δεν επιτρεπόταν να πλησιάσουμε σε εκκλησία: Η πανδημία βρισκόταν σε ένα ξέσπασμα και το μέλλον της, όπως και το δικό μας δέος, ήταν αόρατο. Ηταν μέρες και νύχτες δέους, αμηχανίας, ανασφάλειας. Το σύνθημα στα χείλη των πιο βιαστικών, ήταν το αίτημα να πάρουμε τις ζωές μας πίσω.

ΚΑΙ ΤΙΣ πήραμε. Αλλά όχι χωρίς απώλειες. Χάθηκαν άνθρωποι, οικογένειες δοκιμάστηκαν, δουλειές ερήμωσαν και συνειδήσεις τραυματίστηκαν, μικρών και μεγάλων. Και καθώς βγήκαμε στο ξέφωτο και το φιτίλι άρχισε ξανά να καίει στο καντήλι, μας προέκυψε «από το πουθενά» ένας πόλεμος που εξήγαγε συνέπειες τις οποίες είχε πολλά χρόνια να ζήσει η ελληνική κοινωνία. Ενεργειακή κρίση, ακρίβεια, δυσβάστακτη διόγκωση του κόστους ζωής. Η αγορά, εκεί που πάσχιζε να συνέλθει, δέχθηκε νέο πλήγμα. Για ένα τμήμα της ίσως αποδειχθεί τελειωτικό.

ΟΥΤΩΣ ή άλλως, έχουμε περάσει σε μια δίνη ενός βίαιου αλλά και συναρπαστικού μετασχηματισμού που έχει ως σημεία αιχμής τις τεχνολογικές μεταβολές και τις γεωπολιτικές αναταράξεις. Ενας νέος κόσμος έρχεται. Ευχής έργον είναι να μας περιλαμβάνει όλους, με όρους βιώσιμους, ελπιδοφόρους, δημιουργικούς.

ΑΛΛΑ ΔΕΝ είναι μόνο υπόθεση ευχής η αίσια έκβαση. Εξαρτάται από προσωπικές επιλογές, στρατηγικές και προσαρμογές, εξαρτάται όμως και από την πολιτική τάξη που χειρίζεται τις τύχες μας ή αυτό φιλοδοξεί να πράξει.

ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ βρισκόμαστε σε τροχιά πολλαπλών εκλογών, περιμένουμε κάτι να ακούσουμε ως προς αυτό το σκέλος, εκτός από αντιπαραθέσεις, λαϊκισμούς και ρηχές υποσχέσεις.

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ έχει περιεχόμενο και προϋποθέσεις. Πέρα από τις ευχές και τα μηνύματα.