Η ανοιχτή διαδικασία και ο γυμνός οφθαλμός

Το κύριο άρθρο της «Π»

Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε χθες προσομοίωση ανοιχτών κομματικών διαδικασιών, αλλά του λλειψε το πρόταγμα που θα μπορούσε να συγκινήσει τη βάση. Σύμφωνα με τα κομματικά όργανα, η ανταπόκριση ήταν μεγάλη, αλλά ο γυμνός οθφαλμός δεν συμφωνεί με τους αριθμούς. Ισως θα πρέπει να τον εξασκήσουμε ώστε να μετράει καλύτερα.

ΔΕΝ εξηγήθηκε η σκοπιμότητα της εκλογής αρχηγού σε μια διαδικασία του ενός υποψηφίου. Και αν ακόμα ο Α. Τσίπρας είχε ανάγκη να επισημοποιηθεί η εμπιστοσύνη της κομματικής βάσης στο πρόσωπό του, ένα ποσοστό φαραωνικού χαρακτήρα -ελλείψει αντιπάλου- μάλλον ανασφάλεια προδίδει, παρά σαρωτική κοινωνική έγκριση.

ΟΥΤΩΣ ή άλλως, δεν αμφιβάλλει κανείς ότι ο πρώην πρωθυπουργός είναι αδιαφιλονίκητος μέσα στον χώρο του και την κοινωνική περιοχή στην οποία αναφέρεται. Το πρόβλημα του κ. Τσίπρα είναι να πείσει ότι θεραπεύει τα μειονεκτήματά του και ενισχύει τις αρετές του. Διότι πρωθυπουργός γίνεσαι όταν σε εκλέγει κόσμος έξω από τον κομματικό σου χώρο και όχι αν σε εγκρίνουν εκείνοι που δεν επαρκούν μαθηματικά.

ΝΑΙ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΕΔΟΜΕΝΟΙ

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ Μητσοτάκη- Μπάιντεν έχει συμβολική διάσταση. Επικυρώνει την πολυσυζητημένη στρατιωτική συνεργασία ΗΠΑ και Ελλάδας, όπως αυτή εξυπηρετείται επί ελληνικού εδάφους. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η χώρα μας διευκολύνει στρατηγικούς και επιχειρησιακούς σχεδιασμούς, με αντιστάθμισμα μια διπλωματική και αμυντικά κάλυψη απολύτως πολύτιμη, για λόγους -εξαιρετικά επίκαιρους σε αυτή την περίοδο- που φανταζόμαστε ότι δεν χρειάζεται να εξηγηθούν. Αν κάποιος πιστεύει ότι η κάλυψη αυτή δεν μας χρειάζεται ή μπορεί να την εξασφαλίσουμε με αμφισημίες και παζαρέματα «για να μη μας θεωρούν δεδομένους», ας το υποστηρίξει, αλλά με αφέλειες και παιχνιδίσματα δεν κάνεις στέρεα εξωτερική πολιτική. Μιλώντας άλλωστε για στρατιωτικές εγκαταστάσεις, αυτές απαιτούν εξ ορισμού μακρόπνοη συνεργασία. Αν θέλουμε να μιλάμε σοβαρά. Επιπλέον, ναι, θέλουμε να μας θεωρούν δεδομένους, γιατί είμαστε δεδομένοι. Η χώρα μας είναι αναπόσπαστο κομμάτι του δυτικού πολιτικού και στρατιωτικού συνασπισμού, όχι μόνο για λόγους συμφέροντος και ανασφάλειας, αλλά και για λόγους αντιλήψεων και ιδεολογιών. Και αυτό ισχύει για όλες τις πολιτικές δυνάμεις.