Η δικτατορία της ευτελούς πρόσκλησης

Ειρήνη Καλτσά

Hταν πρωί, πριν από μέρες, άκουγα στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου μου Red.
Σε ένα διάλειμμα των τραγουδιών, τρεις άντρες του σταθμού επί πέντε λεπτά συζητούσαν για το αν χώρισε η Τούνη με τον Αλεξάνδρου και με ποιους πήγαν διακοπές το τριήμερο.

Μετά από μέρες, πάλι στις πρώτες θέσεις των ειδήσεων φιγουράρει το ρατσιστικό σχόλιο μιας γελοίας πρώην πολιτευόμενης της ΝΔ (χαρακτηριστικό παράδειγμα των κριτηρίων με τα οποία επιλέγονται από τους κομματικούς μηχανισμούς οι υποψήφιοι και οι υποψήφιές τους) .

Καθημερινά κατακλυζόμαστε από τέτοιες πληροφορίες: Ανούσιες και ανόητες στην καλύτερη περίπτωση και πλήρεις χολής και κακοήθειας στην χειρότερη. Το φαινόμενο μάλιστα βαίνει διογκούμενο.

Ο κόσμος, εθισμένος προ πολλού και βαθμηδόν στην πληροφόρηση για το ασήμαντο, το ευτελές, το ανόητο, το κακεντρεχές, το εξωφρενικά και αμοραλιστικά προκλητικό, σταδιακά αποδέχεται ως σύνηθες το παράλογο και το χυδαίο.

Κατ’ επέκταση, τα ΜΜΕ και όλος ο συρφετός των influencers και όλων εκείνων που κερδίζουν προκλητικά και ποικιλοτρόπως από αυτή την επονείδιστη δραστηριότητα, μηχανεύονται όλο και πιο εξωφρενικά και αήθη τεχνάσματα για να κεντρίσουν την προσοχή ενός μπουκωμένου από χυδαιότητα και μπουρδολογία κοινού.

Με τον τρόπο αυτό και με ευθύνη όλων ένα μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας βυθίζεται στη σαπίλα της εξαχρείωσης. Χωρίς κριτική σκέψη, χωρίς ηθικά αντανακλαστικά, χωρίς αντίσταση παραδίδεται στην αποχαύνωση.

Ταυτόχρονα, ένα μεγάλο ποσοστό των «πνευματικών ανθρώπων» είναι υπεραπασχολημένοι με το μεγαλείο του εαυτού τους επιδιδόμενοι σε αγώνες αλληλοκολακείας και αλληλοκατηγορίας και γεμίζουν εκατοντάδες σελίδες ακατάσχετης δήθεν βαθυστόχαστης και αρκούντως συγκεχυμένης θεματικής (όσο πιο θολή για τους ίδιους και τους άλλους τόσο το καλύτερο). Χωρίς ευθύνη, χωρίς τόλμη έχουν φτιάξει τη γωνιά τους (κάτι σα μασονική στοά ή εξειδικευμένη συντεχνία) και μηρυκάζουν ηδονικά τα θέματα του σιναφιού τους αποφεύγοντας όπως ο διάβολος το λιβάνι οποιαδήποτε αναφορά σε καίρια κοινωνικά προβλήματα.

Ετσι, αυτή η πολύ βολική για το πολιτικοοικονομικό σύστημα κατάσταση, η πολύ επικίνδυνη ταυτόχρονα για τον τόπο, εδραιώνεται όλο και περισσότερο. Όσο για τους πολίτες… Πρώτα από όλα, είναι πράγματι πολίτες;

Μπορεί να αποδοθεί η έννοια «πολίτης» στον άνθρωπο που ούτε παράγει λόγο ούτε μετέχει σε διάλογο για τα ουσιαστικά προβλήματα της ζωής του;

Είναι ανάγκη να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο. Οσοι μπορούμε. Όσοι επιθυμούμε, επίσης (δεν είναι διόλου βέβαιο ότι το επιθυμεί όποιος ναρκώνει τις εσωτερικές του φωνές, για να αποφύγει το βάρος της ευθύνης για τη ζωή του). Οσοι προασπιζόμαστε με νύχια και με δόντια το δικαίωμα της ελευθερίας και αγαπούμε το χρέος της ευθύνης.

Ας γυρίσουμε οριστικά την πλάτη στο χυδαίο και το μικροπρεπές. Μην αναπαράγουμε τα ονόματα και τα καμώματα κάθε γελοίου που προβάλλουν τα ΜΜΕ. Να μποϋκατάρουμε τις εκπομπές που με το πρόσχημα της πληροφόρησης και με την προσποίηση της δήθεν κατακραυγής ενισχύουν τη διάδοση αυτών των ειδήσεων.

Ας έχουμε στον νου μας ότι η ζωή αυτή είναι σύντομη και έχει σημασία πώς τη ζούμε και ας θυμόμαστε ότι ο άνθρωπος αξίζει όσο τα πράγματα που τον απασχολούν.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News