Η Ελλάς ανήκει εις τη Δύση, η Δύση, όμως, ανήκει στην Τουρκία

Χρίστος Αλεξόπουλος

Η ημιτελής Επανάσταση του 1821 και η αποτυχία της Μεγάλης Ιδέας το 1922 προκάλεσαν ένα τεράστιο πρόβλημα ασφάλειας για τον Ελληνισμό. Παρά την ταπεινωτική για την Ελλάδα Συνθήκη της Λωζάνης το 1923, η οποία αντικατέστησε την αρχική και μη εφαρμοσθείσα Συμφωνία των Σεβρών του 1920, η δημιουργηθείσα διάδοχος της ηττημένης φιλογερμανικής οθωμανικής αυτοκρατορίας, Τουρκία, δεν ικανοποιήθηκε από την εδαφική γενναιοδωρία των νικητριών δυνάμεων του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Η μεγαλόκαρδη Σύναψη Φιλίας του Βενιζέλου προς τον Κεμάλ το 1930 δεν μετρίασε τις δομικές ιμπεριαλιστικές διαθέσεις της. Ούτε φυσικά η παράλογη Διακήρυξη των Αθηνών του 2023.

Από την πρώτη ημέρα ύπαρξης της, η Τουρκία διεξάγει έναν ακήρυκτο πόλεμο εναντίον της Ελλάδας, την οποία δεν συγχωρεί για τη διάλυση της αυτοκρατορίας της.

Στη βάση του Εθνικού Ορκου που δόθηκε το 1920 για την επανάκτηση όλης της απολεσθείσας επικράτειας. Ιδιαιτέρως των νησιών του Αιγαίου και της… Θεσσαλονίκης! Από το 1995 δε, που η χώρα μας επικύρωσε την UNCLOS 1982, επισημοποιήθηκε με CASUS BELLI της τουρκικής εθνοσυνέλευσης. Τα σύνορα της καρδιάς μας του σουλτάνου Ερντογάν και η γαλάζια πατρίδα αποτελούν πιστή εφαρμογή του.

Μπρος στον υπαρξιακό κίνδυνο του τουρκικού αναθεωρητισμού, η πατρίδα μας δεν είχε άλλη επιλογή απο το να στραφεί δυτικά για την ασφάλεια της. Από τη σύσταση του ελληνικού κράτους το 1830, εις μάτην του Καποδίστρια και χάριν του Μαυροκορδάτου, συνδεθήκαμε σχεδόν αποικιακά μέσω των διαβόητων δανείων με την Αγγλία, αγνοώντας τη χιλιόχρονη έχθρα της καθολικής Δύσης προς την ορθόδοξη Ανατολή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μας.

Το 1952 ενταχθήκαμε στο ΝΑΤΟ, αποβλέποντας στην ειλικρινή συμμαχική υποστήριξή του. Για να εκπλαγούμε δυσάρεστα στην πορεία ότι η βορειοατλαντική συμμαχία όχι μόνον δεν μας προστατεύει από τον επιθετικό γείτονα, αλλά τουναντίον μας υπονομεύει, αφού το περίφημο «Αρθρο 5 περί αλληλεγγύης» αναφέρεται ουσιαστικά στον εξωτερικό Ρώσο εχθρό παρά στον εσωτερικό σύμμαχο Τούρκο.

Η εισβολή και κατοχή της βόρειας Κύπρου το 1974 από την Τουρκία, με τη συμβολή δυστυχώς του ΝΑΤΟ, ενίσχυσε την ανασφάλεια μας και επιτάχυνε τον άκριτο δυτικό προσανατολισμό διά της πρώιμης εντάξεως της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση το 1981. Με την ελπίδα ότι θα βρίσκαμε την κατανόηση των υποτιθέμενων φιλελλήνων Ευρωπαίων φίλων, συγγενών απογόνων, επίσης των αρχαίων προγόνων μας, παρότι γνωρίζαμε ότι επρόκειτο περί μιας οικονομικής κοινότητας, δίχως ενιαία εξωτερική και αμυντική πολιτική.

Μπαίνοντας στα βαθιά νερά της Ευρώπης, όπως έλεγε τότε ο εμπνευστής πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, αλλά χωρίς να ξέρουμε καλό κολύμπι, πνιγήκαμε και χρεοκοπήσαμε το 2010. Εξαιτίας τόσο της διαφθοράς του πολιτικού μας συστήματος, το οποίο δεν αξιοποίησε αναπτυξιακά τα ευρωπαϊκά σωσίβια, όσο και της υπερβολικής τιμωρητικής συμπεριφοράς των εταιρών μας.

Οταν η Ρωσία προκλήθηκε από το ΝΑΤΟ και αναγκάστηκε να εισβάλει στην Ουκρανία το 2022, για την προστασία βασικά των ρωσόφωνων κατοίκων, σε μια ουσιαστικά εμφύλια διαμάχη, τους οποίους καταπίεζε το νεοναζιστικό καθεστώς του Κιέβου, μαζί με τη δική μας αρχαία ελληνική μειονότητα, πρωτοστατήσαμε κηρύσσοντας πόλεμο εναντίον της φιλικής ιστορικά Ρωσίας, ενώ, παράλληλα, υποστηρίξαμε την Ουκρανία περισσότερο και από την Κύπρο, ως υπάκουοι σύμμαχοι και εταίροι, αντί απλώς να την καταδικάσουμε βάσει του Διεθνούς Δικαίου.

Ενώ θα μπορούσαμε να προωθήσουμε την πολιτική και αμυντική αυτονόμηση της Ευρώπης με την πιθανή συμπερίληψη της Ρωσίας σε μια νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας, έτσι ώστε να αντισταθμίσουμε την τουρκική απειλή αποδυναμώνοντας την υστερική ευρωπαική ρωσοφοβία.
Δεν υπάρχουν μόνιμοι φίλοι η εχθροί αλλά σταθερά συμφέροντα στις διεθνείς σχέσεις. Ταυτόχρονα, υπογράψαμε το 2023 το παρά φύσει Σύμφωνο Ειρήνης με τον πραγματικό Τούρκο εχθρό μας, ξεπλένοντάς τον στους συμμάχους του ΝΑΤΟ και τους εταίρους της ΕΕ!

Από την εποχή του Ανατολικού Ζητήματος τον 19 αιώνα μέχρι σήμερα, η Δύση παραμένει φιλοτουρκική, κυρίως για την αναχαίτιση της Μεγάλης Αρκτου να καταστεί παγκόσμια δύναμη κατεβαίνοντας στη Μεσόγειο Θάλασσα.

Κι όταν μας δόθηκε η ευκαιρία να επαναπροσεγγίσουμε την Αμερική του Τραμπ, ύστερα απο τη φιλορωσική του θέση στην πρόσφατη συνάντηση με τον Πούτιν στην Αλάσκα, επιλέξαμε το κόμμα του πολέμου των ευρωπαίων ‘νάνων’.

Τώρα εισπράττουμε τις αρνητικές συνέπειες της λανθασμένης στρατηγικής μας, καθόσον η ΕΕ θεωρεί, παραδόξως φανταστικά, εχθρό για την ασφάλεια της την χριστιανική Ρωσία και φίλο την γενοκτόνο ισλαμιστική Τουρκία, τον αληθινό δικό μας.

Ως εκ τούτου, έχουμε μείνει μόνοι ως ανάδελφο έθνος, αφού η ΕΕ των αρχών και αξιών, της ελευθερίας και δημοκρατίας, της διακαιοσύνης και του διεθνούς Δικαίου, ουδόλως ενδιαφέρεται να μας υποστηρίξει.

Αντιθέτως, μέσω του REARM & SAFE, μας πιέζει να απολαύσουμε τον βιασμό του «επιτήδειου ουδέτερου» βιαστή μας! Δυστυχώς, νατοποιήθηκε η ΕΕ αντί να εξευρωπαϊστεί το ΝΑΤΟ. Το άρθρο 42 (7) περί αλληλεγγύης δεν διαφέρει από το αντίστοιχο άχρηστο 5 του ΝΑΤΟ.

Καιρός να αναθεωρήσουμε ριζικά τη μονοδιάστατη εξωτερική πολιτική και εθνική ασφάλεια μας. Γιατί, όπως έχει πει ο σοφός Αϊνστάιν, συνιστά τρέλα να περιμένουμε ευνοϊκά αποτελέσματα κάνοντας συνεχώς τα ίδια λάθη.

*Ο Χρίστος Αλεξόπουλος είναι οικονομολόγος, διεθνολόγος (Harvard), συγγραφέας.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News