Η φύση είδε κενό και το κάλυψε

OI ΑΛΛΕΠΑΛΛΗΛΕΣ εκλογικές επιτυχίες Πελετίδη και η ανθεκτική του δημοτικότητα -τίποτε δεν κολλάει πάνω του, κατά το κοινώς λεγόμενο- εν μέρει είναι ζήτημα ειδικών προσόντων και κατάλληλης πολιτικής και επικοινωνιακής διαχείρισης, εν μέρει όμως είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας των τοπικών ελίτ να αντιτάξουν πειστική αυτοδιοικητική πρόταση για την πόλη και γενικά να ασκήσουν τον δεσπόζοντα ρόλο που θεωρητικά θα τους αναλογούσε, εάν το εκτόπισμά τους ήταν το αρμόζον και εάν αποτελούσαν αυθεντικές ελίτ, με την ιστορική και κοινωνικο-πολιτική σημασία του όρου. Στην πραγματικότητα αυτό το ηγετικό κεφάλαιο δεν υφίσταται εν επαρκεία στην περιοχή, για τον λόγο ότι η συγκρότησή του απαιτεί συνθήκες και προϋποθέσεις που δεν υφίστανται στην έκταση που θα χρειαζόταν.

ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, η πόλη υφίσταται τις συνέπειες μιας ακαταπόνητης τραμπάλας: Η αποδιάρθρωση των παλιών παραγωγικών δομών απέφερε μια καχεξία η οποία αναπαράγεται σε όλα τα επίπεδα, με αποτέλεσμα να επικρατεί μια χαρακτηριστική και μάλλον ανυπόφορη και αποκαρδιωτική μετριότητα, η οποία εκτείνεται, ατυχώς, και στο πεδίο της συλλογικής εκπροσώπησης.

ΤΟ ΚΕΝΟ η φύση το αποστρέφεται και φυσικά το καλύπτει, κατά τρόπο που δεν είναι πάντοτε ευτυχής, αλλά εν προκειμένω είναι κοινωνικά ανεκτός αλλά και επιθυμητός, όπως αποδεικνύουν οι δημοσκοπικοί δείκτες. Δεν είμαστε ευχαριστημένοι από την πόλη μας, είμαστε όμως ευχαριστημένοι από την ψήφο μας, πολύ περισσότερο όταν βλέπουμε ότι η ψήφος λειτουργεί ως τιμωρητικό χτύπημα προς το τοπικό κατεστημένο.

Η ΛΥΣΗ του προβλήματος -για όσους το θεωρούν πρόβλημα- απαιτεί σοβαρότητα, μελέτη, τομές και συνθέσεις. Μόνο που το πρόβλημα δεν είναι στενά ο «μη αρεστός δήμαρχος Πατρέων», αλλά οι συνθήκες που επιτρέπουν τον θρίαμβό του. Σε μια πόλη με στρεβλό αφήγημα, χωρίς ταυτότητα και χωρίς ηγεσία.