Η Πατρινή Ελ Σταυροπούλου στην «Π»: «Θέλω να δίνω χαρά έστω με ένα μπισκότο»

Κρίστυ Κουνινιώτη

Πνεύμα ανήσυχο, πολυταξιδεμένη, δυναμική, αστείρευτα δημιουργική, επέστρεψε κι έριξε άγκυρα στην Πάτρα, τη γενέτειρά, της μετά από 23 χρόνια απουσίας. Εδώ άνοιξε μια γλυκιά γωνιά, στην Παντανάσσης, την ονόμασε Κooky, και με αγάπη, χαρά κι έμπνευση φτιάχνει χειροποίητα κουλουράκια που με την πρώτη δαγκωνιά μένουν αξέχαστα. Η Ελ (από το Ελένη) Σταυροπούλου συστήνεται στην «Πελοπόννησο».

-Τι θυμάστε εντονότερα από τα παιδικά σας χρόνια;

Μεγάλωσα από τα έξι μου στο Ρίο, απ’ όπου είναι ο πατέρας μου… Θυμάμαι έντονα την εξοχή, την αλάνα, τις ποδηλατάδες με την ξαδέλφη μου, τις εξερευνήσεις μας στο σπίτι με τις κουκουβάγιες, τα παιχνίδια στο κτήμα του παππού… Υπήρχε αθωότητα, δεν υπήρχαν κινητά, οι γονείς μας μας εμπιστεύονταν, είχαμε ελευθερία. Ηταν όλα πολύ ωραία…

-Τελειώνοντας το σχολείο, τι σπουδάσατε;

Ηθελα να μπω Φυσικό, αλλά επειδή δεν μου το επέτρεψαν οι γονείς μου κι εγώ, για κάποιο λόγο, τους άκουσα, μιας και κόβει το μυαλό μου στα μαθηματικά και οικονομικά με προόριζαν γι’ αυτό. Να ακολουθήσω τα βήματα του παππού μου. Μπήκα μεν Θεσσαλονίκη, αλλά έφυγα για το Λονδίνο όπου σπούδασα International Βusiness με Ισπανικά (τρία χρόνια εκεί και ένα χρόνο στη Μαδρίτη. Μετά το πτυχίο, μετακόμισα στη Βαρκελώνη, την οποία είχα ερωτευτεί.

-Ασχοληθήκατε με το αντικείμενο των σπουδών σας εκεί;

Εκανα Πρακτική πάνω στο αντικείμενό μου σε μια εταιρεία στο Ρέους, και στη Βαρκελώνη έκανα ένα μεταπτυχιακό πάνω στη Μόδα και την Επικοινωνία Μόδας και δούλευα σε σχεδιαστές μόδας. Ηταν πάρα πολύ ωραία, αλλά όταν έκανα μια συνέντευξη για μια δουλειά με φανταστικά χρήματα και πολλά ταξίδια, τρόμαξα. Μου φάνηκε πολύ υπερφίαλο και επιφανειακό, κι επειδή δεν λαμβάνονταν οι αποφάσεις μου με κριτήριο τα χρήματα, αποφάσισα να στραφώ προς κάτι άλλο.

-Το οποίο ήταν;…

Πήγα στην Τενερίφη, έμεινα εκεί έξι μήνες, και ασχολήθηκα με τις εναλλακτικές θεραπείες. Επέστρεψα για λίγο στην Πάτρα, ασχολήθηκα με τις θεραπείες, έμαθα και θεραπευτική μάλαξη, και μετά, μέσα από ένα μάθημα που έκανα σε ένα ΚΕΚ πάνω στα τουριστικά, πήγα στη Μ. Βρετανία κι έκανα 3μηνη πρακτική σε ζαχαροπλαστείο(!). Αγάπησα τη ζαχαροπλαστική γιατί με τη συνέδεε με τον πατέρα μου, ο οποίος εργαζόταν πάρα πολύ, και οι μόνες ώρες που μοιραζόμουν μαζί του ήταν όταν έφτιαχνε, σπάνια, κάποια γλυκά. Μετά την τρίμηνη εμπειρία, που ήταν φανταστική, έφυγα στη Γερμανία λόγω ενός μεγάλου έρωτα με Γερμανό και αποφάσισα να σπουδάσω εκεί ζαχαροπλαστική. Το σύστημα όμως ήταν τελείως διαφορετικό, και το επίπεδο των Γερμανικών μου δεν ήταν το απαιτούμενο, οπότε άρχισα να εργάζομαι στην εστίαση για δύο χρόνια κι έπειτα άνοιξα ένα καφέ στο Βερολίνο, το οποίο λειτουργούσε επί έξι χρόνια. Για ένα διάστημα, κατάφερα παράλληλα να τρέχω το καφέ και να σπουδάζω ζαχαροπλαστική στο LeMonde στην Αθήνα, και μετά τον κόβιντ πούλησα το καφέ, γιατί με είχε κουράσει το εξωτερικό και επέστρεψα στην Ελλάδα.

-Στην Πάτρα τι σας έφερε, ώστε να ανοίξετε τον περασμένο Ιούλιο το Kooky; Αλήθεια γιατί επιλέξατε τη συγκεκριμένη ορθογραφία;

Η ζωή τα έφερε έτσι. Ηρθα στην πόλη μου και έγινα ελεύθερος επαγγελματίας. Μου αρέσει να φτιάχνω γλυκά, ήθελα έναν μικρό χώρο, και, ψάχνοντας λίγο, κατέληξα στο να φτιάχνω μπισκότα. Νιώθω πλέον ότι αυτό είναι το πεπρωμένο μου. Χαίρομαι πολύ να κάνω έστω κι έναν άνθρωπο χαρούμενο με μια γεύση μπισκότου και η δημιουργία για μένα είναι πολύ πιο σημαντική από το να βγάζω χρήματα.
Οσο για το όνομα, ήταν ιδέα της αδελφής μου, που έχει μακρόχρονη εμπειρία στο μάρκετινγκ. Kοοky σημαίνει εκκεντρικός, κι αυτό το όνομα μου δίνει ένα περιθώριο και μια ελευθερία να βγάζω το παιδί που έχω μέσα μου. Και στη διακόσμηση, και στη δημιουργία, παντού.

-Το μυστικό των μπισκότων σας;

Καταρχάς είναι χειροποίητα, φτιαγμένα με αγνά υλικά, και δεν διανοούμαι να κάνω έκπτωση στις πρώτες ύλες. Δεν βάζω τίποτα βιομηχανοποιημένο. Να φανταστείτε ξύνουμε πέντε κιλά λεμόνια, για να έχουμε το απαραίτητο ξύσμα λεμονιού. Φτιάχνω μπισκότα που θα έδινα στο παιδί μου, αν είχα, ή στα ανίψια μου. Κι αυτό ακριβώς προσφέρω στους πελάτες. Η αποστολή της εταιρείας είναι να κάνουμε τους ανθρώπους χαρούμενους με ένα μπισκότο τη φορά.

-Τι έχετε εισπράξει, σε αυτή τη σύντομη διαδρομή του Kooky, από το πατρινό κοινό;

Εχουν έρθει πολλοί άνθρωποι με καλή πρόθεση και με συγχαίρουν για το εγχείρημα, αλλά μου τονίζουν ότι η Πάτρα είναι πολύ δύσκολη… Λείπω 23 χρόνια από την πόλη και δεν με επηρεάζει αυτό. Επίσης, με πολλή ειλικρίνεια, πάντα, σχολιάζουν την τιμή (2-3 ευρώ το κομμάτι). Ξέρουν, βέβαια πόσο πανάκριβα είναι πλέον τα υλικά. Κι εμείς, κερνάμε πάντα, και μάλιστα στους φοιτητές κάνουμε 10% έκπτωση, γιατί μόνο από τη γεύση μπορώ να διαφημιστώ. Εισπράττουμε ενθουσιασμό από τον κόσμο, έχουμε σταθερούς πελάτες και πολλούς φοιτητές.

-Στόχος σας;

Θέλω καταρχάς να ολοκληρώσω δομικά το Kooky, να αρχίσω να συνεργάζομαι με κάποια μαγαζιά που καταλαβαίνουν το κόνσεπτ, και να επεκταθούμε σε παραγγελίες για πάρτι, βαφτίσεις κ.ά. Αλά δεν αγχώνομαι, ακόμα. Εχουμε μια φανταστική ομάδα 3 κοριτσιών και θέλω τα πράγματα να κυλήσουν ανθρώπινα, να μη φορτώσω τα κορίτσια, για να βγαίνει αυτή η αγάπη στο μπισκότο. Βασικά θέλω να είμαι καλή εργοδότρια.

-Στοιχεία του χαρακτήρα σας που λειτουργούς ως όπλα σε δυσκολίες ή εμπόδια;

Επιμονή, επιμονή, εσωτερική ηρεμία και γαλήνη, που δεν ήταν στοιχεία του χαρακτήρα μου, αλλά τα κατέκτησα.

-Ευχή σας για το 2025;

Εύχομαι να γίνει η Πάτρα μια πιο καθαρή, όμορφη και ανθρώπινη πόλη. Την αγαπάω πάρα πολύ και με στενοχωρεί που δεν κάνουμε κάτι για να την αναδείξουμε. Για τον εαυτό μου εύχομαι περισσότερα ταξίδια φέτος, με επιστροφή πάντα στην πόλη μου. Και πάνω απ’ όλα, υγεία και αγάπη.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News