Η Σεμίνα Διγενή μιλά στην «Π»: «Μεγάλο μου κέρδος ότι βγήκα έγκαιρα από την αρένα»

Η γνωστή δημοσιογράφος και συγγραφέας μιλάει στην «ΠτΔ» με αφορμή την αυριανή παρουσίαση στην Πάτρα του βιβλίου της «Αποδελτίωση ΙΙ»

Σεμίνα

Αύριο (ώρα 19:30 – Δημοτική Πινακοθήκη Πατρών) θα είναι στα μέρη μας με μια ακόμα γενναία δόση από «Αποδελτιώσεις». Μιλάμε για ένα πρόσωπο θρύλο της εθνικής ηλεκτρονικής και έντυπης δημοσιογραφίας, τη Σεμίνα Διγενή, πλέον και συγγραφέα.

Οι «Αποδελτιώσεις» είναι ένας δεύτερος τόμος αποσταγμάτων από συνεντεύξεις, έρευνες, επαφές με ανθρώπους πασίγνωστους, είτε για σωστούς είτε για λάθος λόγους.

Μια μέρα πριν την παρουσίαση, απάντησε στις ερωτήσεις μας. Με κέφι, όπως και περιμέναμε.

«Κοίτα τι έκανες»: Αν σας ζητούσε κανείς να αποτυπώσετε τη δημοσιογραφική διαδρομή σας σε μερικές φράσεις, ποιες θα διαλέγατε; 

Ενα συναρπαστικό ταξίδι στη χώρα των θαυμάτων δεν χωράει σε μερικές φράσεις. Χωράει ενδεχομένως σε αμέτρητα ταξίδια, ξενύχτια, συναντήσεις, ενθουσιασμούς, απογοητεύσεις, τόνους δημοσιογραφικού χαρτιού, ατέλειωτες τηλεοπτικές ώρες και σε 5 βιβλία που έγραψα σε 4 χρόνια!!!

Επί τέσσερις δεκαετίες, και ποιους διάσημους δεν συναντήσατε… Αλήθεια, υπήρξαν κάποιοι που σας ξέφυγαν και που το έχετε καημό;

Καημό είχα μόνο για κάποιους που δεν πρόλαβα. Ηθελα να μπορούσα να συνομιλήσω με τον Αϊνστάιν, τον Λένιν, τον Μπόουϊ, τη Νίνου, τον Χόκινγκ, τον Πικάσο, τον Λαπαθιώτη, τον Προυστ, τον Βέγγο, τον Μπαρτ, τον Βάρναλη.

Ωστόσο βρήκα τρόπο να τους «συναντήσω», μέσα από προηγούμενο βιβλίο μου, τους «Απείθαρχους». Και όχι μόνο να τους «συναντήσω», αλλά να τους φέρω και σε επαφή μεταξύ τους, κάτι που πυροδότησε αλυσιδωτές εκρήξεις στην πορεία της αφήγησης-συνομιλίας. Ετσι προέκυψε ένα μυθιστόρημα που έδωσε σ’ αυτούς την ευκαιρία μιας δεύτερης ζωής και σε εμένα τη δυνατότητα να πραγματοποιήσω το όνειρό μου.

Νομίζω πως «Oι Απείθαρχοι» αναδείχτηκαν και μέσα στα 10 καλύτερα μυθιστορήματα του 2021;

Ναι, από τους αναγνώστες των Public και πάντα θα τους ευχαριστώ γι’ αυτό το δώρο.

Και ποιοι από όσους πέρασαν από τις εκπομπές ή την πένα σας, αισθανθήκατε ότι πραγματικά άξιζαν το φωτοστέφανο της φήμης τους και της αγάπης του κοινού;

Αναμφισβήτητα πολλοί, ανάμεσά τους ο Γιάννης Ρίτσος, ο Βιττόριο Γκάσμαν, ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο Μάνος Χατζιδάκις, η Ελλη Αλεξίου, η Ειρήνη Παπά… Πολλά σημαντικά πρόσωπα που συνάντησα ή γοητεύτηκα από τη δράση τους, παλαιότεροι και νεότεροι, φιλοξενούνται τώρα στην «Αποδελτίωση ΙΙ», που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή και παρουσιάζεται από τον δήμαρχο Πατρέων Κώστα Πελετίδη, αύριο Τρίτη στις 19.30 στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Πατρών.

Τι άλλαξε στις μέρες μας στο ελληνικό κοινό από τότε που μπήκατε στο επάγγελμα;

Ο κόσμος ολόκληρος! Ενας κόσμος που όχι μόνο γύρισε ανάποδα, αλλά και σε πολλά θέματα πισωγύρισε εφιαλτικά. Ζητήματα και δικαιώματα που κερδήθηκαν με αγώνες, εξανεμίστηκαν και καταστρατηγήθηκαν. Κατακτήσεις για τις οποίες χύθηκε αίμα, ισοπεδώθηκαν.

Σεμίνα

Και τι άλλαξε στη δημοσιογραφία; Την έχει θολώσει η εύκολη δημοσιο-λογία των σόσιαλ μίντια;

Θεωρώ πως πρόκειται για δυο παράλληλους κόσμους. Οι «παραλλαγές» ή τα «κακέκτυπα» της δημοσιογραφίας, που εμφανίζονται στο διαδίκτυο, δεν νομίζω πως είναι σε θέση να «θολώσουν» τη δουλειά των επαγγελματιών δημοσιογράφων, που απέμειναν να τιμούν το επάγγελμά μας. Ας ελπίσουμε πως οι αναγνώστες θέλουν και μπορούν να διαχωρίζουν τις μαϊμουδιές των ψευτοδημοσιογράφων και ν αποφεύγουν τον ολισθηρό κατήφορο των fake news. Υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι πως η δημοσιογραφία τείνει να γίνει αυτό που προφήτευσε ο Αντρέ Ζιντ τον περασμένο αιώνα: «Αυτό που αύριο ενδιαφέρει λιγότερο απ’ ό,τι σήμερα».

Ξεκινήσατε σε μια εποχή όπου υπήρχαν όρια ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό. Σήμερα παρατηρούμε ότι πολλά δημόσια πρόσωπα ανοίγουν μόνα τους την κρεβατοκάμαρά τους. Αυτός ο Καρντασιαν-ισμός μήπως έχει μολύνει το αισθητήριο του κοινού ή εν τέλει μιλάμε για μια πλήρη, ιαματική απελευθέρωση;

Υπήρχαν πράγματι όρια, αλλά μην νομίζετε πως και τότε τηρούνταν πάντα. Η αισθητική της κλειδαρότρυπας πάντα υπήρχε, απλώς τα τελευταία χρόνια ενώθηκε με τη λαίλαπα των χιλιάδων «διαμορφωτών κοινής γνώμης», των παντός τύπου αποψιούχων και των ουρανοκατέβατων influencers και γιγαντώθηκε καταπίνοντας τα πάντα. Στήθηκε μια κερδοφόρα βιομηχανία επάνω τους, με τις γνωστές συνέπειες και ανέδειξε τις περσόνες που αναφέρατε, μαζί με τα εκατομμύρια αντίγραφά τους. Αυτή τη μάστιγα..

Σας αναγνωρίζεται ότι δεν επιτρέψατε στην κούρσα της επιτυχίας -στα μέσα με τα οποία ασκήσατε και ασκείτε το επάγγελμα-, να ξεχάσετε το μέτρο και το φρένο. Πώς το καταφέρνετε αυτό; 

Ισως η έγκαιρη συνειδητοποίηση κάποιων παγίδων στον δρόμο μου και κάποιων λαθών μου, στην αρχή της ιδιωτικής τηλεόρασης, να με δίδαξαν πολλά και χρήσιμα και μάλιστα σε σωστό χρόνο. Ωστόσο το πιο μεγάλο κέρδος μου ήταν η απόφαση για έγκαιρη αποχώρηση από τις τηλεοπτικές αρένες και η ενασχόλησή μου μόνο με πράγματα που αγαπώ πολύ, όπως τα βιβλία, τα podcasts που δημιουργώ στα sites της Real group και στον Real fm, η αρθρογραφία μου στον Ριζοσπάστη, το site μου OnlyTheater.gr και το κανάλι μου στο youtube το #SeminaDigeniOfficial .

Εχει νόημα, λέτε, η δεοντολογία στη δημοσιογραφία σήμερα;

Αναμφισβήτητα έχει νόημα, αφού είναι δομικό στοιχείο της. Αν λείπει αυτό, τότε δε μιλάμε για δημοσιογραφία, γιατί δεν υπάρχει. Μιλάμε για «δημόσιες σχέσεις», για διαφήμιση, για προπαγάνδα. Τότε η δουλειά του δημοσιογράφου, γίνεται υλικό χρήσιμο μόνο για να καλύπτει τα κενά ανάμεσα σε διαφημίσεις!

Βέβαια είναι γνωστό σε όλους πως δεν είναι εύκολο να τηρηθεί η δεοντολογία, αφού τα ΜΜΕ ασκούν εξουσία, δεν ελέγχουν την εξουσία. Οι δημοσιογράφοι παραδέχονται -σε έρευνες που έχουν γίνει- ότι υφίστανται παρεμβάσεις στην άσκηση του επαγγέλματος (80%) και «εξομολογούνται» πως αναγκάζονται σε αυτολογοκρισία. Επίσης πιστεύουν ότι η δημοσιογραφία σήμερα, δεν είναι ανεξάρτητη ούτε από την πολιτική (69,5%) ούτε την οικονομική εξουσία (82,8%).

Στηρίζετε το ΚΚΕ- και τον Κ. Πελετίδη- επειδή δεν σας απογοήτευσε ποτέ; Σας απασχολεί το ενδεχόμενο το ΚΚΕ να χρειάζεται την υποστήριξή σας, λόγω της ακτινοβολίας της δημόσιας εικόνας σας;

Δεν θεωρώ ότι το ΚΚΕ έχει ανάγκη να «φωτιστεί» από κανέναν μας. Είναι κόμμα αγώνων, δεν είναι το GNTM να ψάχνει πρόσωπα με φωτογένεια και λάμψη. Αυτές είναι πρακτικές των αστικών κομμάτων, που επιδιώκουν να έχουν στις λίστες τους δημοφιλή πρόσωπα-μαγνήτες ψήφων, τα περισσότερα των οποίων δεν έχουν καν ιδέα για το πού βρίσκονται και τι ακριβώς καλούνται να υπηρετήσουν. Παρατηρώντας μάλιστα, δηλώσεις «λαμπερών πολιτικών», διαφαίνεται πως κάποιοι πιο πολύ βλέπουν την εμπλοκή τους στην πολιτική σαν μια παράμετρο της ενασχόλησής τους με το star system και σαν μια ευκαιρία εύκολου πλουτισμού, παρά σαν προσφορά στον λαό αυτής της χώρας. Τα τελευταία παραδείγματα τέτοιας «λάμψης» έρχονται από Βρυξέλλες.