Η βαρύτητα της συγγνώμης

Την αναμέναμε αλλά δεν τη θεωρούσαμε δεδομένη τη χθεσινή «συγνώμη» του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Και δεν τη θεωρούσαμε δεδομένη διότι το πολιτικό μας σύστημα είναι τσακωμένο με τη συγκεκριμένη λέξη και πολύ σπάνια αναγνωρίζει δημοσίως τα λάθη του και πολύ πιο σπάνια αναλαμβάνει τις ευθύνες του.

Σίγουρα δεν είναι αρκετή για να καλύψει την τραγωδία που έχει προκληθεί στη χώρα. Να απαλύνει τη θλίψη των ανθρώπων που βρέθηκαν στην ξαπλώστρα μιας παραλίας έχοντας χάσει το βιος τους.

Είναι όμως μία καλή αρχή για «σφίξουμε τα δόντια και να προχωρήσουμε» όπως είπε ο ίδιος. Είναι μία καλή αρχή που για να ολοκληρωθεί απαιτεί τη συνέχεια που ανακοίνωσε ο ίδιος.

«Η γραφειοκρατία θα σαρωθεί» και η αποκατάσταση θα ξεκινήσει άμεσα. Αυτό έχουν ανάγκη αυτή τη στιγμή οι χιλιάδες πληγέντες.

Να έχουν δίπλα τους ένα κράτος που πραγματικά τους νοιάζεται και αγωνίζεται στο πλευρό τους ώστε να ξανακερδίσουν αυτά που έχασαν. Ένα κράτος που θα μεριμνήσει ταχύτατα για την επόμενη μέρα ώστε να επουλωθούν οι πληγές τους και να προλάβει την πρόκληση καινούργιων.

Η χθεσινή «συγνώμη» θα αποκτήσει αξία αν η επόμενη μέρα βρει την κρατική μηχανή να διορθώνει τα λάθη της ώστε την επόμενη φορά που η χώρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με μία τέτοια δοκιμασία να είναι σε θέση να την αντιμετωπίσει έγκαιρα.

Κι αυτό για να συμβεί απαιτεί τη διακομματική συναίνεση στην οποία και ο πρωθυπουργός έκανε μνεία, απευθύνοντας πρόσκληση σε όλους τους πολιτικούς χώρους να συστήσουν το κοινό μέτωπο της επόμενης μέρας.

Αυτί απαιτεί η κοινωνία. Αυτό επιβάλλει το δράμα που βιώνει η χώρα μας.