Κατερίνα Τσίρου: «Είμαι φύσει αισιόδοξη, βρίσκω πάντα τα θετικά»
Δυναμική, αισιόδοξη, εξωστρεφής, εργάζεται τα τελευταία 19 χρόνια ως υπεύθυνη του Μουσείου Τύπου της ΕΣΗΕΠΗΝ -κάτι που τη γοητεύει. Η Κατερίνα Τσίρου ξεφυλλίζει με την «Π» σελίδες του άλμπουμ της ζωής της.
Τι θυμάσαι εντονότερα από τα παιδικά σου χρόνια;
Τα παιδικά μου χρόνια ήταν στα Λουσικά, με τις δυο μου αδερφές, γονείς και παππούδες. Ως μικρότερη απολάμβανα χάδια και αγάπη. Ημουν καλή μαθήτρια, διάβαζα και αρκετά λογοτεχνικά βιβλία. Με θυμάμαι στην τάξη να ονειροπολώ κοιτάζοντας στον τοίχο έναν τεράστιο παγκόσμιο χάρτη και ήθελα να ταξιδέψω παντού στον κόσμο.
Λάτρευα τα καθημερινά μπάνια στην παραλία του Αλισού και αργότερα, στην εφηβεία, μπάσκετ, το βραδάκι, στην αυλή του λυκείου μας.
Σπουδές στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Τις επέλεξες επειδή…
Στο Παιδαγωγικό τμήμα Νηπιαγωγών πέρασα όχι από επιλογή, αλλά από τύχη μάλλον. Οι σπουδές που ήθελα ήταν η Αγγλική Φιλολογία, όπου δεν κατάφερα να εισαχθώ. Ομως το τμήμα Νηπιαγωγών μου άρεσε, μου έδωσε γνώσεις και εφόδια ψυχολογίας, κοινωνιολογίας και παιδαγωγικών που με ωρίμασαν, και μου άνοιξε πόρτες στο συναίσθημα και την αγάπη.
Και μετά το πτυχίο;
Εργάστηκα στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ για 5 χρόνια ως διοικητική υπάλληλος και ταυτόχρονα ως διδάσκουσα παιδαγωγικά μαθήματα. Συν τοις άλλοις, ήμουν υπεύθυνη Βιβλιοθήκης κάτι που με ενίσχυσε στην κατοπινή μου εργασία στο Μουσείο Τύπου της ΕΣΗΕΠΗΝ. Εργάστηκα επίσης στα ιατρικά κέντρα DNA, Nutrislim.
Υπεύθυνη, από το 2004, του Μουσείου Τύπου της ΕΣΗΕΠΗΝ. Πώς ήταν τα πράγματα στην αρχή και πώς εξελίχθηκαν;
Οταν ξεκίνησα να εργάζομαι, ο αείμνηστος έφορος Γιάννης Καραλής μού εξήγησε τη βασική λειτουργία του χώρου και μου ζήτησε, χωρίς άγχος και βιασύνη, να καταγράψω τα πάντα για να διαχειρίζομαι σωστά και αποτελεσματικά το μεγάλο αρχείο. Μετά από λίγους μήνες, πρότεινα, βλέποντας και ότι το κοινό ήταν κυρίως εκπαιδευτικοί και συγγραφείς, να αναλάβω εκπαιδευτικές ξεναγήσεις σε μαθητές για να ανανεωθεί το κοινό και να μας γνωρίσει περισσότερο η Πάτρα. Τώρα πια, και με την εξωστρεφή βούληση του ΔΣ, γίνονται θεματικές εκθέσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα, έρευνες, ξεναγήσεις σε μαθητές, φοιτητές και άλλες ομάδες που μας έφεραν αέρα ανανέωσης και δημιουργίας.
Επιμελούμαι τα πάντα και βοηθώ διά ζώσης και διαδικτυακά τους μελετητές, αφού ένα μέρος του αρχείου μας βρίσκεται ψηφιοποιημένο.
Τι αγαπάς στη δουλειά σου και τι σε αγχώνει;
Αγαπάω πολύ την ενασχόληση με παιδιά, κυρίως βέβαια δημοτικού και λυκείου. Διαφορετικά ξεναγείς τους μικρούς σε ιστορικά γεγονότα και κειμήλια, διαφορετικά τους εφήβους, που άλλα τους τραβούν την προσοχή. Εστιάζω στη βιωματική προσέγγιση και χαίρομαι όταν τους βλέπω ικανοποιημένους κι όχι βαριεστημένους.
Με αγχώνει η έλλειψη χώρων τώρα πια -οι εφημερίδες και τα άλλα έντυπα έχουν πολλαπλασιαστεί μέσα στα χρόνια και περιοριζόμαστε αρκετά.
Παράλληλα με το ξεκίνημά σου στο Μουσείο Τύπου, ήρθε στον κόσμο η κόρη σου. Πώς τα πήγες με τον συνδυασμό των ρόλων σου ενόσω μεγάλωνε;
Ευτυχώς για μένα η εργασία μου ήταν κοντά στο σπίτι μου και το ωράριο πολύ βολικό, ώστε να μπορώ να μεγαλώσω την κόρη μου. Επίσης, το ίδιο το αντικείμενο που δεν προκαλεί άγχος, αλλά ίσα- ίσα είναι πολύ γοητευτικό, βοήθησε πολύ να ισορροπήσω σε τόσους τομείς. Ο σύζυγός μου δημοσιογράφος Απόστολος Βουλδής ήταν συνηθισμένος σε δύσκολες συνθήκες εργασίας και πολλές φορές απουσίαζε λόγω και της δράσης του ως προέδρου της ΕΣΗΕΠΗΝ. Επέλεξα να δίνω προτεραιότητα στο παιδί, φυσικά, και μετά σε άλλες δραστηριότητες, όμως έβρισκα χώρο και χρόνο και για μένα -να γυμναστώ, να διαβάσω… Τα τελευταία χρόνια που η κόρη μου δεν με χρειαζόταν όπως πριν, κάνω όσα δεν πρόφτασα τότε και κυρίως συναντώ φίλους, μια και η εξωστρέφεια και η κοινωνικότητα είναι έντονα στοιχεία του χαρακτήρα μου.
Στις δυσκολίες ποια τα δυνατά σου «χαρτιά»;
Στις δυσκολίες έχω στήριγμα δυνατό τον Απόστολο, έχει πάντα τον τρόπο να με ηρεμεί. Δεν χάνω την ψυχραιμία μου εύκολα, αντέχω, αλλά μπορεί να καταρρεύσω όταν τα δύσκολα περάσουν. Εχω δεχτεί ότι δεν μπορώ να ζω κάθε μέρα «ευτυχισμένη» ούτε όμως και «δυστυχισμένη», οπότε κάνω ό,τι μπορώ για να είμαστε καλά εγώ και οι γύρω μου. Είμαι φύσει αισιόδοξη και βρίσκω πάντα κάτι θετικό να με «ανεβάσει» και να μου θυμίζει πόσο ωραία είναι η ζωή όταν έχεις υγεία και αγάπη.
Με τη βία κατά των γυναικών να είναι, ακόμα, μάστιγα, τι συμβουλεύεις την κόρη σου;
Της λέω πάντα να αγαπάει τον εαυτό της και να βλέπει τι γίνεται γύρω της. Να μην ανέχεται κανένα είδος βίας -λεκτική, σωματική- και να διεκδικεί το δίκιο της. Να μιλάει για όποια αδικία αντιληφθεί και να μην αφήνει κανένα να τη χειραγωγεί. Να μη γίνει θύμα ούτε όμως θύτης
Μεγάλο σου όνειρο;
Να ταξιδέψω πολύ. Εχω κάνει ταξίδια, αλλά δεn φτάνουν. Το μεγαλύτερο όνειρό μου να δω το Βόρειο Σέλας και τον ήλιο του μεσονυχτίου. Θα ήθελα και να γράψω ένα βιβλίο, είναι κι αυτό κάτι που σκέφτομαι πολύ από μικρή.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
