Μια συζήτηση που ποτέ δεν γίνεται στην πόλη

Το κύριο άρθρο της «Π»

ΜΙΑ πατρινή επιστήμων και μητέρα με σημαντική κοινωνική δράση, κάνει μέσα από τις στήλες της «Π» μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση: Η Πάτρα, σχολιάζει, είναι αφιλόξενη για τα παιδιά. Υπονοείται ότι η πόλη δεν είναι φιλική από τη σκοπιά του ελεύθερου χρόνου των παιδιών αλλά και την καθημερινότητα των συμπολιτών που έχουν οικογένεια.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ από τα θέματα που θα απασχολούσαν ποτέ τη συνεδρίαση ενός δημοτικού συμβουλίου. Αλλά μήπως θα έπρεπε να προτάσσεται σε σχέση με κάποια άλλα; Εχει μεγάλη κοινωνική σημασία η ποιότητα ζωής των πολιτών σε ένα πολεοδομικό συγκρότημα. Εχει αξία εφάμιλλη με την απασχόληση και την καταναλωτική μας δυνατότητα και την πρόσβαση στο σύστημα υγείας και στην εκπαίδευση.

ΕΙΝΑΙ αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σημαντικά βήματα στην αναβάθμιση των συνθηκών διαβίωσής μας και για την αναψυχή των πολιτών. Κορυφαία υπόθεση είναι η διαμόρφωση των παραλιακών πάρκων, ενώ δεν παραβλέπουμε ότι αναμορφώνονται οι παιδικές χαρές. Εχθρός του καλού όμως είναι το καλύτερο. Δεν θα έβλαπτε η δημοτική αρχή και οι άλλες παρατάξεις να ακούσουν τους πολίτες, πατέρες, μητέρες αλλά και την τρίτη ηλικία που εμπλέκεται στην ανατροφή και τη φύλαξη των μικρών συμπολιτών. Να δούμε τι στραβό υπάρχει, ποιες αδυναμίες έχουν να υποδείξουν στο κέντρο και τις γειτονιές.

ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ που δεν παρουσιάζεται πρόοδος είναι η διαχείριση των οχημάτων στην πόλη. Η κυκλοφορία τους πολύ συχνά είναι παράνομη, ασύδοτη, οχληρή και επικίνδυνη. Τι κάνουμε γι’ αυτό;

ΠΕΡΑΝ τούτων, οφείλουμε να αναζητάμε ιδέες για παρεμβάσεις που θα ομορφύνουν τη ζωή στην πόλη. Αν το καλοσκεφτούμε, είναι ζήτημα εξόχως πολιτικό. Τι να την κάνεις την πολιτική, αν δεν σε βοηθάει να ζεις καλύτερα; Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που πολύς κόσμος αποστρέφεται την πολιτική.