Mickey 17: Φαντασία και η μαύρη κωμωδία
Aυτό που στόχευε το «Mickey 17» ήταν να ισορροπήσει ανάμεσα σε μεγάλα φιλοσοφικά ερωτήματα και μια συναρπαστική αφήγηση.
Η Ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αφήγηση για τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι με ισχύ έχουν χρησιμοποιήσει για δικό τους όφελος τη δημιουργικότητα, το ταλέντο και τον ιδρώτα των υπολοίπων.
Ο άπορος Μίκυ Μπαρνς Θέλοντας να φύγει από τη Γη εγγράφεται ως «αναλώσιμος», ένας κλώνος μιας χρήσης δηλαδή, στην ανθρώπινη παγωμένη αποικία Νιφλχάιμ. Ο Μπονγκ Τζουν-χο (Παράσιτα) επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με το «Mickey 17», ένα θρίλερ επιστημονικής φαντασίας που συνδυάζει τον υπαρξιακό τρόμο, τον στοχασμό με το σκοτεινό χιούμορ. Βασισμένη στο μυθιστόρημα Mickey 7 του Έντουαρντ Άστον, η ταινία ακολουθεί τον Μίκυ Μπαρνς (Ρόμπερτ Πάτινσον), έναν αναλώσιμο εργάτη σε μια ανθρώπινη αποστολή στον παγωμένο, εχθρικό πλανήτη Νιφλχάιμ. Ο Mίκυ είναι γνωστός ως «αναλώσιμος», ένα κλωνοποιημένο ανδροειδές με τη μοναδική ικανότητα να διατηρεί τις αναμνήσεις του ακόμη και μετά τον θανάσιμο τραυματισμό του και τη μετέπειτα αντικατάστασή του από μια νέα επανάληψη. Όταν τον συναντάμε, βρίσκεται ήδη στη δέκατη έβδομη μετενσάρκωσή του.
Η ιστορία εκτυλίσσεται με τον Μίκι να αγκαλιάζει τον ζοφερό σκοπό του: να θυσιάζεται προκειμένου να εξασφαλίσει την επιβίωση του πληρώματός του. Είτε επιχειρεί να μπει σε τοξικές ατμόσφαιρες, είτε υπομένει την έκθεση σε ακτινοβολία, είτε καταβροχθίζεται από εξωγήινη άγρια ζωή, ο Μίκι πάντα επιστρέφει, κουβαλώντας μαζί του τα σημάδια, σωματικά και συναισθηματικά, των προηγούμενων θανάτων του. Η αφοσίωσή του στην αποστολή παραμένει ακλόνητη, ώσπου μια μέρα συμβαίνει μια απροσδόκητη ανωμαλία: μια προηγούμενη εκδοχή του εαυτού του, ο Μίκι 7, επανεμφανίζεται.
Αυτή η αφηγηματική ανατροπή ωθεί την ταινία στην εξερεύνηση της ταυτότητας, της ελεύθερης βούλησης και του τι πραγματικά σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Η ερμηνεία του Πάτινσον ως τις δύο εκδοχές του Μίκι είναι γοητευτική, απεικονίζει επιδέξια την υπαρξιακή ταραχή ενός όντος που πρέπει να αντιμετωπίσει την ιδέα ότι η ατομικότητά του είναι τόσο φευγαλέα όσο και αναπαραγώγιμη. Ο Μπονγκ Τζουν-χο, γνωστός για την ικανότητά του να εμπλουτίζει τις ταινίες του είδους με βαθιά κοινωνικά σχόλια, μετατρέπει τη δύσκολη θέση του Mίκι σε μια μεταφορά για τη σύγχρονη εργασιακή εκμετάλλευση και την απανθρωποποίηση των εργαζομένων σε ένα καπιταλιστικό σύστημα. Οι αναλώσιμοι αντιμετωπίζονται ως απλά εργαλεία, τα συναισθήματά τους αγνοούνται, οι θυσίες τους θεωρούνται δεδομένες, ένας ανατριχιαστικός παραλληλισμός με τις σύγχρονες δυναμικές στον εργασιακό χώρο.
Τον Πάτινσον στηρίζει ένα ισχυρό καστ, όπως η Ναόμι Άκι, ο Στίβεν Γιουν, ο Μαρκ Ρούφαλο και η Τόνι Κολέτ. Η Άκι υποδύεται τη Nάσα Μπάρριτζ, την πιο στενή σύντροφο του Mίκι και το ηθικό κέντρο της ιστορίας, η οποία αρχίζει να αμφισβητεί τις ηθικές συνέπειες της ύπαρξής του. Ο Γουν ως Τίμο εισάγει μια δόση ελαφρότητας στην ταινία ως συνάδελφος του πληρώματος που συμπάσχει αλλά και δυσανασχετεί με την ανθεκτικότητα του Mίκι. Ο Ρούφαλο και η Κολέτ, ως αρχές της αποστολής, ενσαρκώνουν τη γραφειοκρατική και πραγματιστική νοοτροπία που βλέπει τον Mίκι μόνο ως αναλώσιμο εμπόρευμα.
Οπτικά, το «Mickey 17» είναι ενδιαφέρον, με τη χαρακτηριστική σχολαστική σκηνοθεσία του Μπονγκ να ζωντανεύει πειστικά την παγωμένη έρημο του Νιφλχάιμ. Ο σχεδιασμός παραγωγής της ταινίας τονίζει την απομόνωση και τη ζοφερότητα των διαστημικών ταξιδιών, ενώ ο κινηματογραφιστής Ντάριους Χόντζι δημιουργεί μια ατμόσφαιρα που ταλαντεύεται μεταξύ κλινικής στειρότητας και στιγμών απόκοσμης ομορφιάς.
Αλλά αυτό που στόχευε το «Mickey 17» ήταν να ισορροπήσει ανάμεσα σε μεγάλα φιλοσοφικά ερωτήματα και μια συναρπαστική αφήγηση. Ο Μπονγκ συνυφαίνει τις σκηνές δράσης με τις προσωπικές στιγμές των χαρακτήρων, διασφαλίζοντας ότι η ταινία παραμένει τόσο συναισθηματικά δυνατή όσο και πνευματικά διεγερτική. Όμως από ένα σημείο και μετά το σενάριο και οι ιδέες χάνουν τη δύναμη και τη συνοχή τους. Η εμφάνιση του αντιγράφου του Mίκι μπορεί να εγείρει ηθικά διλήμματα, τι συμβαίνει όταν ένας κλώνος αρνείται να απορριφθεί; Εξισώνεται η επιβίωση με την προσωπικότητα; Αναγκάζοντας μας να αναμετρηθούμε με ερωτήματα που ξεπερνούν την επιστημονική φαντασία, αλλά όλα αυτά συμβαίνουν σε μια συνθήκη που όσο περνά η ώρα αποσαθρώνεται.
Στο τέλος, το «Mickey 17» επιβεβαιώνει ότι έχει στόχο να είναι κάτι περισσότερο από μια απλή ταινία επιβίωσης στο διάστημα, να γίνει ένας διαλογισμός πάνω στα θέματα της ταυτότητας, της συνείδησης και το τίμημα της ανθρώπινης προόδου. Μόνο που οι ιδέες και τα σεναριακά ευρήματα λιώνουν στο πέρασμα του χρόνου και η ταινία ολοκληρώνεται μέσα στην αφηγηματική φλυαρία. Δεν αρκεί η ερμηνεία από τον Πάτινσον και το ισχυρό καστ ούτε και η επιδέξια σκηνοθετική ικανότητα του Μπονγκ Τζουν-χο, γιατί η ταινία θέλει να προσφέρει τον παραλογισμό και τον τρόμο δεμένα με συνδετικούς αρμούς τους ανοιχτούς συλλογισμούς πάνω στην αξία της ζωής και τη σημασία των ηθικών διλημμάτων, μόνο τα σεναριακά και αφηγηματικά στηρίγματα δεν είναι τόσο ισχυρά και στο φινάλε το φιλόδοξο εγχείρημα λυγίζει κάτω από τον βαρύ ορισμό του κακού, που δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το να μεταχειρίζεσαι έναν άλλον άνθρωπο σαν να είναι αναλώσιμος.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
