Να σπουδάσει αρχιτεκτονική τοπίου και να δουλεύει σε μπαρ… ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΡΕΤΑ

Ο Δημήτρης Κουρέτας είναι καθηγητής στο Τμήμα Βιοχημείας-Βιοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Τοξικολογίας.

ΚΟΥΡΕΤΑ

Ολα τα αγαθά που χρησιμοποιούμε κάθε μέρα (κινητά, κομπιούτερ, αυτοκίνητα κ.λπ.) τα εισάγουμε και επομένως τα χρήματα για να τα πληρώσουμε πρέπει να προκύπτουν από δραστηριότητες στις οποίες είμαστε ανταγωνιστικοί, αλλιώς θα δανειζόμαστε όπως κάναμε παλιά. Π.χ. στα 17 δις ευρώ πραγματικές εξαγωγές (εξαιρώ τα 10 δις ορυκτέλαια), τα τρόφιμα είναι 7 δις. Κανονικά έπρεπε να είναι 14. Είναι εφικτό.

Ολη αυτή η συζήτηση με τις σχολές και τους εισακτέους πάλι γίνεται με λάθος τρόπο. Η χώρα χρειάζεται μια πραγματική παραγωγική ανασυγκρότηση. Σίγουρα όλες αυτές οι σχολές που ξεφύτρωσαν με βάση 4.000 πρέπει να κλείσουν. Ο σπουδάζων σε μια χώρα με τέτοια παραγωγική εικόνα πρέπει να επιστρέφει πίσω στην κοινωνία αυτά που ξόδεψε για να τον σπουδάσει. Δηλαδή η εικόνα ο φιλόλογος να δουλεύει σε μπαράκι, είναι απαράδεκτη. Θα σπουδάζουμε βασικά επαγγέλματα για να μπορέσουμε να ορθοποδήσουμε παραγωγικά. Βλέπε χώρες όπως Νέα Ζηλανδία, Πολωνία.

Αν κάποιος θέλει να σπουδάσει κάτι για τη φάση του, απλά για μια μόρφωση, καλό είναι, αλλά να το πληρώσει μοναχός του. Δεν μπορεί η μαμά να πλένει σκάλες για να σπουδάσει ο γιος αρχιτεκτονική τοπίου και μετά να δουλεύει σε μπαρ.
Η κοινωνία οφείλει να παίρνει πίσω αυτό που ξόδεψε. Οταν ορθοποδήσουμε σε 20 χρόνια, θα μπορεί σιγά σιγά να ξαναπροσφέρει η χώρα δωρεάν σπουδές σε επαγγέλματα που οδηγούν σε ανεργία. Δεν είμαστε Λουξεμβούργο ούτε Ελβετία. Περάσαμε 40 χρόνια με πτυχιούχους που πληρώσαμε και μας τους παίρνει το Βέλγιο και η Φινλανδία τσάμπα, χωρίς να έχουν πληρώσει φράγκο στην εκπαίδευσή τους. Το θέλουμε αυτό ως κοινωνία;
Ολη η άλλη συζήτηση είναι λαϊκισμός.