Ο Ανδρέας Αποσκίτης ήταν ένας σύγχρονος «Δον Κιχώτης» για την Πάτρα

Από την ασύνορη αγάπη του για την Πάτρα -ο αδικοχαμένος Ανδρέας Αποσκίτης- περπάτησε την πόλη όσο κανένας άλλος. Κάθε δρόμο, κάθε συνοικία, κάθε σοκάκι

Ο Ανδρέας Αποσκίτης ήταν ένας σύγχρονος «Δον Κιχώτης» για την Πάτρα

Μπορεί να μην είχε τις επιδόσεις των φημισμένων μαραθωνοδρόμων της Πάτρας, των αείμνηστων Τσιμιγκάτου και Παπαγεωργίου, του Αργυρόπουλου, του Ανδριόπουλου, του Γκότση, αλλά τους συναγωνιζόταν σε χιλιόμετρα.

Από την ασύνορη αγάπη του για την Πάτρα -ο αδικοχαμένος Ανδρέας Αποσκίτης- περπάτησε την πόλη όσο κανένας άλλος. Κάθε δρόμο, κάθε συνοικία, κάθε σοκάκι. Και κατέγραφε τις ασχήμιες της. Και αναδείκνυε. Και καταδείκνυε. Και υποδείκνυε. Ακούραστα, επίμονα, με πειθώ, με ντοκουμέντα. Ενας σύγχρονος «Δον Κιχώτης», με περίσσευμα ανιδιοτέλειας, απέραντης και άδοξης αγάπης για την Πάτρα.

Οι πολλοί συμπολίτες τον «πρωτογνώρισαν» μέσα από τη διαδικτυακή ομάδα του στο Facebook «Πάτρα, αυτά που δεν λέγονται…». Ξεκίνησαν τρεις, έγιναν χίλιοι δεκατρείς και τα μέλη έφτασαν τα 24.000! Η αποθέωση της αποδοχής και απήχησης. Ανέβηκε δυο – δυο τα σκαλιά της αναγνώρισης γιατί προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στην πόλη. Το ένστικτο της κοινωνίας αγκάλιασε τον καθημερινό, όμορφο αγώνα του. Εντάξει, υπήρξαν και εκείνοι που ενοχλούντο. Αλλά αυτό συμβαίνει όταν κάποιος είναι επιλήσμων του καθήκοντος και των υποχρεώσεών του…

Είναι πολλές οι φορές που εμείς οι δημοσιογράφοι αξιοποιήσαμε ερεθίσματα, στοιχεία, αναρτήσεις, επισημάνσεις του Ανδρέα Αποσκιτή. Αν θέλουμε να είμαστε φιλαλήθεις, πρέπει να πούμε ότι του χρωστάμε. Και δυστυχώς τώρα, μετά τον θάνατό του, του χρωστάμε την αγόρευση σε «πρύτανη» του δημοτικού ρεπορτάζ!

Στις μέρες μας ρόλοι και έννοιες έχουν παραποιηθεί. Υποκριτές, συμφεροντολόγοι και αργυρώνητοι έχουν διεισδύσει σε θεσμούς και φορείς, που είναι ταγμένοι, κατά τ΄ άλλα, να υπηρετούν το γενικό καλό. Ο Ανδρέας Αποσκίτης στάθηκε μακριά τους. Διότι αυτός ήταν αυθεντικός ενεργός πολίτης. Γνήσιος ακτιβιστής.

Αδέσμευτος, ανιδιοτελής, εθελοντής, ανθρωπιστής. Και αφιέρωσε όλα τα χαρίσματα της προσωπικότητάς του στην Πάτρα, που τόσο παθολογικά αγαπούσε. Τουλάχιστον από εκεί ψηλά ας τη δει κάποτε όπως την ονειρευόταν…