Ο αθλητισμός να μην πιάνει αιχμάλωτους

ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΘΗΚΑΝ οι δρομείς, χειροκρότησε και τον εαυτό του ο δήμος, για τον αγώνα που εξελίχθηκε το Σάββατο με μεγάλη συμμετοχή στον παραλιακό άξονα.

ΠΕΡΑ από την αυταρέσκεια, όμως, υπάρχουν και η άλλη πλευρά του φεγγαριού: Οι εκατοντάδες- επιεικώς- των πολιτών που πιάστηκαν αιχμάλωτοι του αποκλεισμού στις λεωφόρους της ακτής, χωρίς απολύτως καμία ενημέρωση, αν και ήταν εύκολη η έγκαιρη σήμανση σε προβεβλημένα σημεία, προκειμένου να μην ταλαιπωρηθεί κόσμος.

ΑΝΤΙ ο δήμος να επαίρεται και να κομπορρημονεί, σκεπάζοντας με τις πανηγυρικές του δηλώσεις τις διαμαρτυρίες και τις παραφωνίες, καλό θα ήταν να διδαχθεί από την εμπειρία και να μην την παρακάμψει από έπαρση και επικοινωνιακή ανασφάλεια. Θέλουμε τις διοργανώσεις, θέλουμε τον μαζικό αθλητισμό, αλλά για να τα υπερασπιστούμε, είμαστε πολύ προσεκτικοί και φιλοσοφημένοι στη διαχείριση του κοινόχρηστου χώρου.
ΟΤΑΝ εκατοντάδες (επιεικώς, είπαμε) πολίτες αγνοούν μια έκτακτη ρύθμιση που αφορά τις βασικές λειτουργίες μιας πόλης, δεν μπορεί να φταίνε αυτοί.

ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ ΨΑΛΙΔΙ

ΠΡΟΚΑΛΕΙ ερωτηματικά, σε μια δύσκολη περίοδο για την αυτοδιοίκηση μάλιστα, η απόφαση να περικοπούν τέλη που προορίζονται στους δήμους των βιομηχανικών περιοχών, για να κατευθυνθούν στην κεντρική διαχειρίστρια εταιρεία.

ΣΤΗΝ περίπτωση της ΒΙΠΕ Πατρών, η απόφαση αφορά και πλήττει τον Δήμο Δυτικής Αχαΐας. Για ποιό λόγο κρίθηκε αναγκαία αυτή η αλλαγή ροής ενός ζωτικού πόρου, προς όφελος ενός συστημικού φορέα τραπεζικού ενδιαφέροντος και τι αντιστάθμισμα θα προβλεφθεί προς όφελος του πληττόμενου δήμου;

ΕΠΙΠΛΕΟΝ, διαπιστώνεται ευχέρεια μεταφοράς συντελεστή δόμησης στη βιομηχανική περιοχή σε μεγάλη έκταση. Τι σημαίνουν όλα αυτά σε σχέση με τον οικολογικό παράγοντα; Οφείλονται εξηγήσεις.