Ο Χρόνος καταβροχθίζει την Αχαΐα

Η ΗΜΕΡΙΔΑ για τη διάβρωση των ακτών που διοργάνωσε η Οικολογική Κίνηση Πάτρας υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Πατρών, ανέδειξε τις εξής παραμέτρους.

ΥΠΑΡΧΕΙ οξύ πρόβλημα για την περιοχή, το οποίο αφενός έχει χτυπήσει ήδη την πόρτα μας, αφετέρου μας απειλεί με κλιμάκωση πιέσεων, αλλοιώσεων και καταστροφών μεσοπρόθεσμα. Πολύ πιο σύντομα από όσο διαρκεί ο λεγόμενος πολιτικός χρόνος.

ΑΥΤΟ σημαίνει ότι οι πολιτικοί φορείς της τρέχουσας περιόδου οφείλουν να θορυβηθούν και να δράσουν οργανωμένα, έστω και αν το πρόβλημα περνά μέσα από έναν τομέα που δεν είναι ο δυνατός μας: Χωροταξία που θίγει κατεστημένα συμφέροντα και που απλώνεται στο μέλλον με φαντασία, φρόνηση και σχέδιο.

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ γνωρίζει το πρόβλημα γιατί το ζει και το βλέπει. Οι πόρτες που λέγαμε νωρίτερα δεν είναι σχήμα λόγου. Είναι οι αυλές μας, οι ιδιοκτησίες μας, οι επιχειρήσεις μας, οι ακτές μας.

ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ έχει σπουδαίο τεχνοκρατικό δυναμικό που μελετά το πρόβλημα και μάλιστα έχει αναλάβει δράση. Χρειάζεται όμως περισσότερα εργαλεία και η ΕΕ δεν τα προσφέρει γιατί δεν έχει κατανοήσει τη φύση και την πίεση του προβλήματος.
ΝΑ ΜΙΑ αποστολή για τους ευρωβουλευτές μας.

.…..;;;;;;;;;ΤΙΤΛΟΣ
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να αναγνωρίσουμε στη δημοτική αρχή ότι παρουσίασε την πρότασή της για εγκατάσταση μνημείου αφιερωμένο στον εκτελεσθέντα Νίκο Μπελογιάννη με όρους συναινετικούς, κίνηση που, τυχαία ή όχι, συνάντησε το πνεύμα της αρθρογραφίας της «Π».

ΔΕΝ ΖΗΤΑ κανείς από τη δημοτική αρχή να αναιρέσει την πολιτική της φιλοσοφία, την κομματική της ταυτότητα και την αντίληψή της για την ιστορία, καθώς, στο κάτω-κάτω, ουδέποτε τα έκρυψε από τους πολίτες οι οποίοι την ψήφισαν χωρίς επιφυλάξεις το 2019.

ΑΥΤΟ που ζητά η απροκατάληπτα η κοινωνία είναι να ασκεί η δημοτική αρχή τον ρόλο της με την ευρύτητα που ο ρόλος αυτός επιβάλλει. Να είναι περισσότερο συμπεριληπτική, για να χρησιμοποιήσουμε έναν νέο όρο του συρμού.

ΟΤΑΝ αυτό συμβαίνει, προχωράμε χωρίς εντάσεις και χωρίς καταστάσεις που προκαλούν αντίλογο ή και προσβάλλουν τη νοημοσύνη των πολιτών. Ή έστω των πολιτών που δεν την ψήφισαν και που, αθροιστικά, αποτελούν πλειοψηφία.

ΟΣΟ για τα μνημεία, από μόνα τους δεν διδάσκουν ιστορία. Αποτελούν ερέθισμα να ανοίγουμε βιβλία και να μελετάμε χρονικά και να συζητάμε πάνω στην ιστορία. Αυτό, κακό δεν κάνει.