Ο Δημήτρης Βερύκιος μιλάει στην «Π»: «Ζω μόνο μέσα στον ίλιγγο του κινδύνου»
Ο Δημήτρης Βερύκιος ως «Ιεροεξεταστής» από σήμερα στο «Επίκεντρο», μιλάει στην «Π»
Μια μνημειώδης σύγκρουση ανάμεσα στο Καλό και το Κακό, ξεδιπλώνεται στον συγκλονιστικό μονόλογο «Ο Μέγας Ιεροεξεταστής», από το ομώνυμο κεφάλαιο του κορυφαίου έργου «Αδελφοί Καραμαζώφ» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, που ανεβάζει ο γνωστός ηθοποιός Δημήτρης Βερύκιος, από σήμερα Παρασκευή και για 3 μόνο παραστάσεις στο θέατρο «Επίκεντρο+».
Ο Δημήτρης Βερύκιος, που σκηνοθετεί και ερμηνεύει συνεχίζοντας να εμπνέεται από το πνεύμα του μεγάλου συγγραφέα και διανοητή, μίλησε στην «Π» για την παράσταση αυτή, που τον φέρνει να «συνομιλεί» με τον εξαιρετικό μουσικό Σταύρο Παργινό και το βιολοντσέλο του, ο οποίος ερμηνεύει τον βουβό ρόλο του Ιησού Χριστού!
ΑΠΟ ΤΗ «ΛΑΜΨΗ» ΕΩΣ ΤΟΝ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ!
Εχετε περάσει από την «κρεατομηχανή» της τηλεόρασης, ακόμα και από τη σαπουνόπερα «Λάμψη». Από ανάγκη βιοπορισμού ή από συνειδητή καλλιτεχνική επιλογή σας; Πώς συνάδουν εκείνες οι συμμετοχές με αυτές τις θεατρικές σας βαθύτερες αναζητήσεις;
Ποτέ δεν κάνω κάτι μόνο για βιοπορισμό αφού το βασικό μότο μου ως επαγγελματίας ηθοποιός είναι: Δεν δουλεύω για τα λεφτά, αλλά με λεφτά… Δεν ήταν λοιπόν η ανάγκη βιοπορισμού αλλά ούτε και καλλιτεχνική επιλογή μου κάποια τηλεοπτικά έργα στα οποία συμμετείχα. Ηταν απλώς προτάσεις από ανθρώπους που εκτιμούσα και τη συγκεκριμένη στιγμή, θεώρησα πως δεν θα ήταν κακό να τις υπηρετήσω έντιμα και με σεβασμό όπως και έκανα. Οσο για τις βαθύτερες καλλιτεχνικές αναζητήσεις μου, αυτές προϋπήρχαν των τηλεοπτικών ενασχολήσεών μου κaι απόδειξη γι’ αυτό ήταν από την αρχή οι θεατρικές επιλογές μου (Λόρκα, Στρίντμπεργκ κ.ά). Όταν ήρθε η ώρα, αυτές οι αναζητήσεις μου έγιναν η αποκλειστική και μόνη επιλογή μου κι έτσι θα πορευτώ στο μέλλον.
Εχετε μία έλξη προς τον Ντοστογιέφκσι. Για ποιο λόγο; Με ποια κριτήρια κάνατε την επιλογή του συγκεκριμένου έργου του;
Από την πρώτη στιγμή που διάβασα έργα του Ντοστογιέφσκι, ένιωσα πως απαντούσε σε όλα τα ερωτήματα μου, ως ανθρώπου, που αφορούν τις υπαρξιακές μου αγωνίες. Αλλά και ως ηθοποιός, μου δίνει τη δυνατότητα όσο κανένας άλλος, ίσως, να εκφραστώ από σκηνής και να αξιοποιήσω την υποκριτική μου τέχνη, μέσα από μοναδικό πάθος των ηρώων του. Μια πρόκληση τόσο δυνατή, που με διεγείρει σε σημείο που να νιώθω πως δεν επιλέγω εγώ τα έργα του, αλλά εκείνα εμένα. Το συγκεκριμένο έργο αποτελεί την επιτομή του πνεύματος του συγγραφέα κάτι σαν σύνοψη όλου του συγγραφικού του έργου και η προφητική διάσταση σε τούτο το αριστούργημα, ήταν σίγουρα τα πρωταρχικά κίνητρά μου για να το ανεβάσω στη θεατρική σκηνή.
Τι σας γοητεύει περισσότερο στους θεατρικούς μονολόγους;
Η αίσθηση ότι στους μονολόγους βρίσκεται ο ηθοποιός στο μεγαλύτερο ρίσκο που μπορεί να βρεθεί ερμηνεύοντας ένα ρόλο, είναι για μένα μια αξεπέραστη πρόκληση. Αλλωστε και σαν άνθρωπος, με απωθεί το βόλεμα και οι ευκολίες… Νιώθω πως ζω αληθινά μόνο μέσα στον ίλιγγο του κινδύνου. Μου αρέσει να δοκιμάζω τα όρια μου και σαν ηθοποιός, οι μονόλογοι είναι η καλύτερη ευκαιρία, να ζεις…
«ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΝΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ»
Τι σημαίνει για εσάς η θεατρική περιοδεία, σε δεκάδες πόλεις και διαφορετικά κοινά της Ελλάδας;
Α, είναι χαρά κι ευλογία για μένα να παίζω σε διάφορα μέρη εκτός κέντρου. Εχω ζήσει στιγμές ανεπανάληπτες, με ανθρώπους που δεν γνώριζα πριν, σε μέρη που δεν είχα ξαναπάει. Οι όποιες διαφορές που συναντώ, με μαγεύουν και κάνουν το ταξίδι μου να μοιάζει με όνειρο. Την ώρα της παράστασης βέβαια, δεν υπάρχει διαφορά καμιά είτε παίζω σε μια κωμόπολη της Κρήτης είτε στην Ξάνθη, είτε σε μεγάλο θέατρο της Θεσσαλονίκης κ.λπ. Κοινή συνισταμένη παντού, η εκπληκτική αφοσίωση, καθήλωση θα έλεγα του κοινού, που είναι παντού η ίδια… Το θέατρο καταργεί τις όποιες διαφορές και ενώνει τους ανθρώπους κι εμένα μαζί τους.
Πώς γίνεται και ο Ντοστογιέφσκι είναι ακόμα τόσο επίκαιρος; Ηταν τόσο διορατικός διανοητής, ή τελικά η ανθρώπινη φύση παραμένει αμετάβλητη;
Μόνο ένας τόσο διορατικός διανοητής όπως ο Ντοστογιέφσκι θα μπορούσε να συλλάβει το βάθος της ανθρώπινης φύσης και να τη συμπονέσει αντιλαμβανόμενος το αμετάβλητό της. Το ότι άπασα η παγκόσμια διανόηση τον έχει παραδεχτεί και θέσει στο ψηλότερο σημείο της σύγχρονης σκέψης και λογοτεχνίας, δεν είναι τυχαίο. Προσωπικά, μάλιστα, έχω την αίσθηση ότι συνέλαβε, καλύτερα από κάθε άλλον συγγραφέα, το πνεύμα των αρχαίων Ελλήνων ποιητών, παίρνοντας από εκείνους το νήμα της σκέψης τους, δίνοντάς της ακόμη μεγαλύτερες και βαθύτερες διαστάσεις. Ο Ντοστογιέφσκι θα παραμένει επίκαιρος για όσο η ανθρώπινη φύση θα μένει αμετάβλητη…
Ο ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ «ΧΡΙΣΤΟΣ»
Πώς γίνεται στην παράσταση αυτή να «συνομιλείτε» με ένα …βιολοντσέλο;
Το συγκεκριμένο έργο παρουσιάζεται από σκηνής για πρώτη φορά με τον Ιησού Χριστό παρόντα. Η δυσκολία που είχα να βρω έναν ηθοποιό που να μοιάζει στον Χριστό, έστω και σιωπηλό όπως αναφέρει ο Ντοστογιέφσκι, καταλαβαίνετε ήταν πολύ μεγάλη. Ομως για μένα ήταν προαπαιτούμενο για να κάνω την παράσταση όπως την είχα φανταστεί. Το πρόβλημά μου αυτό λύθηκε με τον καλύτερο τρόπο όταν είδα σε κάποια παράσταση τον Σταύρο Παργινό. Αν και όχι ηθοποιός, ένιωσα εξαρχής, πως αυτόν ήθελα και πως θα τα κατάφερνε να παίξει τόσο καλά τον Ιησού, όσο καλά έπαιζε και το βιολοντσέλο του, που μου ταίριαζε και σαν όργανο. Συνέθεσε μάλιστα ο ίδιος πρωτότυπη μουσική για την παράσταση, απαντώντας σε επιλεγμένα σημεία με το τσέλο, στον οργισμένο μονόλογο του Ιεροεξεταστή. Αισθάνομαι τιμή και χαρά που τον έχω μαζί μου στην παράσταση και μοιραζόμαστε την επιτυχία της.
«ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ»
Πόσο ψυχοφθόρα είναι κάθε παράσταση του «Ιεροεξεταστή;» Και πόσο διαφορετική αποδεικνύεται κάθε βραδιά;
Είναι τόσο μεγάλη η ικανοποίησή μου όταν τελειώνει η παράσταση, που νιώθω σαν να έχω ξεπεράσει ένα τεράστιο εμπόδιο, που βέβαια έθεσα εγώ στον εαυτό μου… Πριν την παράσταση έχω μεγάλη αγωνία, έχοντας μπροστά μου τη δοκιμασία να ερμηνεύσω ένα καθαρά φιλοσοφικό κείμενο, όπου δεν έχεις καν περιθώρια να ξεχάσεις ούτε μια λέξη. Μόλις όμως βρεθώ στη σκηνή, ξεχνάω τα πάντα, γίνομαι ο ρόλος μου και μ’ ένα τρόπο μαγικό γίνονται όλα όπως ήταν σωστό να γίνουν. Ε, ένα ποτό μετά την παράσταση το χρειάζομαι, αλλά και αυτό το μοιράζομαι με τον συνεργάτη μου… Τη βασική διαφορά που νιώθω σε κάθε παράστασή μου είναι ότι ανακαλύπτω την ώρα που παίζω καινούργια νοήματα κι αυτό είναι συγκλονιστικό, λέξεις που τις ακούω διαφορετικά τη στιγμή ακριβώς που τις εκφέρω…
Πώς θα προετοιμάζατε το κοινό που θα έρθει να απολαύσει αυτή την παράσταση στην Πάτρα;
Ενα μεγάλο κείμενο, ένα προφητικό αριστούργημα, με νοήματα που μας απασχολούν όλους, ειδικά στη δύσκολη εποχή που διανύουμε, από ένα συγγραφέα που ξέρει καλύτερα από κάθε άλλον να διεισδύει στην ανθρώπινη ψυχή και να την περιγράφει απλά και κατανοητά. Μια παράσταση που από την πρώτη μέρα έχει ενθουσιάσει το κοινό και τους ειδικούς όπου κι αν παίχτηκε. Μια θεατρική εμπειρία εν κατακλείδι, που μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, αφυπνίζοντάς μας όπως άλλωστε οφείλει να κάνει πρωτίστως η Τέχνη. Κλείνοντας να επισημάνω την ιδιαίτερη σχέση μου με την Πάτρα, αφού εδώ πέρασα 3 χρόνια ως φοιτητής, πριν γίνω ηθοποιός και νιώθω κάθε φορά που επιστρέφω πως ένα κομμάτι της ψυχής μου βρίσκεται ακόμη εδώ!
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
Παρασκευή 29 – Σάββατο 30/4, ώρα 21:15 και Κυριακή 1/5 (ώρα 20:00). Διάρκεια παράστασης: 70΄.
Πληροφορίες/κρατήσεις: τηλ. 2610 46 10 50.
Τιμή εισιτηρίου: γενική είσοδος 10 ευρώ.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
