Ο Γερμανός πρέσβης στην «Π» για την ελληνογερμανική ένταση και τη βελτίωση της οικονομίας
Ο Γερμανός Πρέσβης Αντρέας Κιντλ, μιλά στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» για τα οικονομικά, τα αντισυστημικά ρεύματα, τις ευρωεκλογές και τις προκλήσεις του μέλλοντος.
Στην Πάτρα βρέθηκε χθες Πέμπτη 30/05/2024, ο πρέσβης της Γερμανίας στην Ελλάδα Αντρέας Κιντλ και συμμετείχε στο 12ο Regional Growth Conference όπου συζήτησε με τον διευθυντή της αγγλικής έκδοσης της εφημερίδας «Καθημερινή».
Στο πλαίσιο της επίσκεψής του, ο Πρέσβης παραχώρησε συνέντευξη στην «Πελοπόνησο» και καταθέτει τις απόψεις του για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, την Ενωμένη Ευρώπη, τα αντισυστημικά ρεύματα που παρατηρούνται στη Γερμανία, τις ευρωεκλογές αλλά και τις προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν τα κράτη της Γηραιάς Ηπείρου.
Τα προηγούμενα χρόνια, η οικονομική κρίση και η διαχείρισή της έφερε σημαντική ένταση στον ελληνογερμανικό άξονα, με σοβαρό αντίκτυπο στην κοινή γνώμη, εκατέρωθεν. Σήμερα αισθάνεστε ότι αφήσαμε πίσω μας το κλίμα αυτό;
Με μεγάλη ανακούφιση και θαυμασμό παρατηρούμε μια σαφή βελτίωση της οικονομικής κατάστασης της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια. Αυτό μας επιτρέπει μία πιο δίκαιη ματιά στο παρελθόν και μας δίνει την ευκαιρία να επανεξετάσουμε παλιές προκαταλήψεις.
Φυσικά, η διαμόρφωση μίας θετικότερης κοινής γνώμης και η σύνταξη θετικών δημοσιευμάτων μέσα από επιστημονικές ή ιστορικές προσεγγίσεις, επιτυγχάνεται μόνο μέχρι ενός σημείου. Όμως, είμαι βέβαιος ότι όλοι εμείς, που ενδιαφερόμαστε πολύ για την επαναφορά της παλιάς θετικής αμοιβαίας εικόνας, θα πετύχουμε μια αισθητή βελτίωση. Έχουμε μία μακρόχρονη κοινή ελληνογερμανική ιστορία, που αξίζει το σεβασμό μας.
Πάντως η κρίση ήταν και μια ευκαιρία να κατανοήσουμε κάθε πλευρά την κουλτούρα και τη φιλοσοφία της άλλης. Άλλωστε, ενωμένη Ευρώπη χωρίς αμοιβαία κατανόηση δεν νοείται. Ποια στοιχεία μας πιστεύετε ότι πρέπει να κρατήσουμε και ποια να αναθεωρήσουμε;
Έχετε απόλυτο δίκιο, χρειαζόμαστε έναν μεγαλύτερο βαθμό αμοιβαίας κατανόησης στην Ευρώπη. Θα πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να μπούμε στη θέση του άλλου ή να δούμε ένα πρόβλημα από την οπτική γωνία του άλλου.
Πρέπει, όμως, επίσης να εξηγούμε με μεγαλύτερη σαφήνεια τις θέσεις μας. Η αμφίδρομη ανοιχτή επικοινωνία είναι θεμελιώδους σημασίας. Σε αυτό μπορούν να συμβάλουν διμερείς διαβουλεύσεις σε ανώτατο επίπεδο.
Μιλήστε μας για τη Γερμανία. Παρατηρούμε ότι ενισχύθηκαν τα αντισυστημικά ρεύματα. Είδαμε ακόμα και διαδηλώσεις κατά της καραντίνας, κάτι που δεν θα περιμέναμε ποτέ από τους πειθαρχημένους Γερμανούς. Τι έχει αλλάξει στη χώρα;
Η Γερμανία είναι μια ισχυρή δημοκρατία. Το σύνταγμά μας γιόρτασε μόλις τα 75 του χρόνια. Έχουμε κατοχυρωμένο το ελεύθερο δικαίωμα διαδηλώσεων. H δημόσια αντιπαράθεση αντιμαχόμενων απόψεων για ζητήματα που μας απασχολούν, αποτελεί κεντρικό συστατικό της δημοκρατίας μας. Πιο πολύ με ανησυχεί ότι οι αναγκαίες αντιπαραθέσεις αντικαθίστανται από σκανδαλιστικές και πολωτικές φωνασκίες στις φούσκες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Ευχή και προσδοκία μου είναι, ωστόσο, ότι στο τέλος κάθε πολίτης θα ενδιαφερθεί για την ειρήνη και την προσωπική του- της ευημερία και θα αναγνωρίσει ότι η δική του-της ζωή και πραγματικότητα επηρεάζεται αρνητικά από τα αντισυστημικά και ακραία ρεύματα.
Πάμε στις κάλπες τον Ιούνιο. Αλλά όχι όλοι. Τελικά για την αποχή ποιος φταίει περισσότερο; Ο ευρωσκεπτικισμός ή οι απαιτήσεις των πολιτών από τις κυβερνήσεις τους;
Για το εκλογικό σώμα οι ευρωεκλογές θα έλεγα ότι είναι μια μεγαλύτερη διανοητική πρόκληση. Οι Βρυξέλλες φαντάζουν μακρινές και η δυνατότητα επιρροής του ψηφοφόρου πολύ πιο αφηρημένη απ’ ό,τι στις εθνικές εκλογές.
Ποια είναι τα σημαντικά ευρωπαϊκά θέματα; Ποιος είναι ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου; Πώς μπορεί ο βουλευτής μου να εκπροσωπήσει τα ευρωπαϊκά μου συμφέροντα; Αυτές τις αβεβαιότητες του ψηφοφόρου είναι που εκμεταλλεύονται οι εχθροί της Ευρώπης, οι οποίοι χαίρονται με τη χαμηλή συμμετοχή στις ευρωεκλογές και την απονομιμοποίηση μιας δημοκρατικής Ευρώπης.
Κάθε πολίτης είναι, ωστόσο, ένας ενήλικος, υπεύθυνος άνθρωπος. Όποιος δεν πάει να ψηφίσει, παραδίνει τη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής, η οποία, ως γνωστόν, έχει άμεσο και σημαντικό αντίκτυπο στην εθνική νομοθεσία, σε άλλους.
Κάποιοι αναλυτές βρίσκουν μια ευθεία γραμμή ανάμεσα στην κλιματική αλλαγή, τις εμπόλεμες κρίσεις, την ακρίβεια, την ταυτοτική κρίση, την πίεση που ασκεί η καθημερινότητα στους πολίτες, τον φόβο που γεννούν οι παγκόσμιες ανακατατάξεις. Οι νέοι άνθρωποι αναβιώνουν ένα νέο 1968. Τι έχει να πει για όλα αυτά η Ευρώπη;
Ακριβώς τα ζητήματα που θίξατε μπορούν στην πραγματικότητα να αντιμετωπιστούν μόνο από κοινού στο ευρωπαϊκό πλαίσιο.
Για εμένα, η Ευρώπη είναι το καλύτερο μέρος στον κόσμο και – δεν πρέπει να το ξεχνάμε- το πιο επιτυχημένο ειρηνευτικό εγχείρημα της σύγχρονης εποχής. Σίγουρα, υπάρχουν πολλά που πρέπει να βελτιωθούν και οφείλουμε να εργαστούμε γι’ αυτό όλοι μαζί, μεταξύ άλλων και με τη συμμετοχή μας στις εκλογές. Σε καιρούς, στους οποίους η Ρωσία επιτίθεται στρατιωτικά στην Ουκρανία και αποτελεί υβριδική απειλή για τα ευρωπαϊκά κράτη μέλη, πρέπει όλοι μαζί να διασφαλίσουμε και να υπερασπιστούμε την Ευρώπη.
Γιορτάσαμε τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Βρήκαμε την ευκαιρία να μελετήσουμε ξανά τον ρόλο της «βαυαροκρατίας» στη μετεπαναστατική Ελλάδα. Πιστεύετε ότι η ελληνική πρόσληψη της περιόδου εκείνης, την είχε αδικήσει;
Επειδή οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής ήθελαν έναν αδύναμο βασιλιά, η Ελλάδα δεν απέκτησε με τον νεαρό βασιλιά Όθωνα ίσως τον ισχυρότερο αρχηγό κράτους, απέκτησε, ωστόσο, έναν μεγάλο φιλέλληνα. Μπορεί στην εποχή του οι σχέσεις με τον ελληνικό λαό να μην είχαν καλή κατάληξη, αλλά πολλά από αυτά που ακόμη και σήμερα εντυπωσιάζουν ευχάριστα τους ενδιαφερόμενους τουρίστες -η εμβληματική αρχιτεκτονική, οι χώροι πρασίνου στην Αθήνα, η κουλτούρα των ιαματικών λουτρών- θεμελιώθηκαν από το βαυαρικό βασιλικό ζεύγος (ευτυχώς, η Αμαλία ήταν δυναμική γυναίκα). Εξίσου μεγάλη ήταν η επιρροή της βαυαρικής εμπειρίας στον τρόπο θεώρησης της Ελλάδας στη Βαυαρία και τη Γερμανία. Δεν είναι τυχαίο ότι τα κτίρια των μουσείων στο Μόναχο φέρουν ελληνικά ονόματα.
Μόλις πρόσφατα διαβάσαμε το βιβλίο του Νίκου Μπακουνάκη για τον Γουσταύο Κλάους και τον ρόλο του στην οικονομική και κοινωνική ζωή της Πάτρας του 1900. Άλλη μια ευκαιρία να ξαναγράψουμε την κοινή μας ιστορία και να δούμε τι καινούργιο μπορούμε να κτίσουμε.
Την περασμένη εβδομάδα ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο του Μπακουνάκη «Γκούτλαντ». Σε κάθε κεφάλαιο μαθαίνω και κάτι καινούργιο για την Πάτρα, την «Colonie» και τις ελληνογερμανικές οικονομικές σχέσεις του 19ου και 20ού αιώνα. Είναι θαυμάσια γραμμένο, ένα εξειδικευμένο λογοτεχνικό βιβλίο, εάν μπορεί κανείς να το πει έτσι. Πιστεύω ότι θα έπρεπε να μεταφραστεί στα Γερμανικά, καθώς, πράγματι, μπορεί να αποτελέσει μία ψηφίδα στη διαμόρφωση μιας κοινής ιστορίας.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
