Ο συμπολίτης που θα μπορούσε να ζει, εάν …

Το κύριο άρθρο της «Π» γράφει για το δυστύχημα στο οποίο έχασε τη ζωή του ο Δημήτρης Γραμματίκας.

ΕΝΑΣ συμπολίτης σύζυγος και πατέρας έχασε τη ζωή του ενώ αθλείτο ποδηλατώντας στη νότια έξοδο της Πάτρας. Ενδεχομένως αυτό να μην είχε συμβεί εάν είχε στη διάθεσή του έναν ασφαλή διάδρομο, προορισμένο για το ποδήλατο. Δεν θα είχε συμβεί, πιθανότατα, εάν ο οδηγός του αυτοκινήτου που τον παρέσυρε, επιδείκνυε μεγαλύτερη σύνεση και προσοχή, για να μην υπεισέλθουμε σε περαιτέρω διερευνητέες πτυχές του δυστυχήματος, που αποτελούν αρμοδιότητα των αστυνομικών αρχών.

ΜΕ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ δεν φέρνεις τους ανθρώπους πίσω. Αυτό που αποτελεί όμως βεβαιότητα είναι η πολεοδομική αταξία που επικρατεί στην Ακτή Δυμαίων, η οποία έχει μετατραπεί σε οδικό άξονα παντοίων χρήσεων: Φορέας βαριάς κυκλοφορίας, οδός ταχείας- για κάποιους και «αγωνιστικής»- διέλευσης, κόμβος που συνδέει το κυρίως άστυ με πάρκο ευρείας συνάθροισης πολιτών. Εξυπηρετεί επίσης διάφορες εμπορικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες, με ένα ανεπαρκές σύστημα σημάνσεων και διαβάσεων. Για να μην υπολογίσουμε τις αναγκαστικές αναστροφές στις οποίες υποχρώνονται οι οδηγοί επισκεπτόμενοι σημεία πολιτιστικού και διοικητικού ενδιαφέροντος, για τα οποία δεν έχει προβλεφθεί ορθολογική πρόσβαση.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ μέσα σε ένα κλίμα ασυδοσίας και μειωμένου σεβασμού του κώδικα οδικής κυκλοφορίας από πλήθος οδηγών, και βέβαια με μηδαμινή αστυνόμευση.

Η «Π» ΚΑΤΑ καιρούς, συστηματικά, έως και πρόσφατα, τα επισημαίνει όλα αυτά, χωρίς να συγκινεί τις αρχές. Δεν θα πρέπει να έχουμε τραγικές αφορμές για να συνειητοποιούμε ότι θα πρέπει σαν πόλη να προσέχουμε και να σεβόμαστε τον πολίτη περισσότερο. Είναι δυνατό να χάνονται ζωές έτσι ανόητα, πέντε λεπτά μακριά από το κέντρο της πόλης;

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ «η κακιά στιγμή». Είναι ότι έχουμε επιτρέψει σε πλήθος προϋποθέσεων να κάνουν την «κακιά στιγμή», μια πολύ πιθανή κατάσταση.