Οι αναπλάσεις, οι ενστάσεις και το οξυγόνο
ΟΙ ΑΝΑΠΛΑΣΕΙΣ πολύ συχνά δεν γίνονται δεκτές από τους θεωρητικά άμεσα ωφελούμενους: Τους πολίτες που κατ’ εξοχήν παρεπιδημούν στις προς ανάπλαση περιοχές. Το έχουν ζήσει τα περισσότερα αστικά κέντρα, όπως και η Πάτρα. Θέατρο μιας ακόμα εναντίωσης είναι η Αλεξάνδρου Υψηλάντου, που πρόκειται μερικώς να πεζοδρομηθεί. Σήμερα, στο δημοτικό συμβούλιο θα συζητηθεί η ένσταση επαγγελματιών και εμπόρων που υποστηρίζουν ότι εάν χαθεί η ευκολία της οδικής πρόσβασης στις επιχειρήσεις τους, η πελατεία θα αλλάξει πεδίο προτιμήσεων. Εξυπακούεται ότι ούτως ή άλλως η οδός, στενή και νευραλγική, δεν προσφέρεται για στάση και στάθμευση, αλλά είναι γνωστό ότι στην πόλη μας η ελαστικότητα είναι κανόνας.
ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, αυτός που υπονομεύει τα πλάνα του Δήμου είναι η νομιμοποίηση του πολύχρονου ανορθολογισμού. Δεν καταφέραμε τα προηγούμενα χρόνια να βρούμε σταθερούς, λειτουργικούς τρόπους εξυπηρέτησης της εμπορικής κίνησης με σεβασμό στον δημόσιο χώρο (είναι χαρακτηριστικό το φαινόμενο της Αγίου Ανδρέου κατά τις ώρες αιχμής) και αυτό προκάλεσε ρίζωμα αντιλήψεων στην κοινωνία, μηδέ εξαιρουμένων και των πολιτικών παρατάξεων που έφταναν κάποτε να σιγοντάρουν τους πολίτες οι οποίοι διαμαρτύρονταν γιατί ο Δήμος άρχισε να εννοεί τις κλήσεις που επιδίδονταν για παράνομη στάθμευση. Και βέβαια δεν μάθαμε να συνεργαζόμαστε, να συναινούμε, να δημιουργούμε ένα πρότυπο μαζικής συμπεριφοράς που θα παρέσερνε τους ρέποντες στην απείθεια.
ΟΙ ΑΝΑΠΛΑΣΕΙΣ και ο επανασχεδιασμός του κοινόχρηστου χώρου δίνουν οξυγόνο σε μια πόλη, υπό τον όρο, βέβαια ότι στηρίζονται σε μελετημένους σχεδιασμούς και δεν αποτελούν φαεινές ιδέες που προσφέρουν εντοπισμένο όφελος και τριγύρω το χάος. Αλλά το ερώτημα είναι: Είναι το φρέσκο οξυγόνο προτεραιότητά μας ή μας αρκεί ο πεπαλαιωμένος, πνιγηρός αέρας, επειδή φοβόμαστε ότι μια αλλαγή φιάλης θα μας αποτελειώσει αντί να μας ανανεώσει;
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
