Οι απορίες λύθηκαν: Η ωρα του ρεαλισμού

ΟΙ ΑΠΟΡΙΕΣ που διατύπωναμε από τη στήλη αυτή χθες απαντήθηκαν πλήρως κατά τη συνάντηση του δημάρχου Πατρέων με τον υπουργό Υποδομών. Και μαζί όχι απλώς δικαιώθηκε η ειδησεογραφία της  εφημερίδας «Πελοπόννησος» η οποία ανέδειξε τις εμπλοκές των πλάνων υπογειοποίησης της σιδηροδρομικής γραμμής τις τελευταίες δύο εβδομάδες, αλλά και η επιφυλακτικότητα που διέκρινε την αρθρογραφία μας τουλάχιστον της τελευταίας τετραετίας.

ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ, εν κατακλείδι, ότι σχεδιασμός για υπόγεια διέλευση μεταξύ Ρίου και βόρειας εισόδου στην Πάτρα δεν υφίσταται, αλλά και αν υφίστατο δεν έχει ελπίδες να χρηματοδοτηθεί. Προς το παρόν προέχει να αναθεωρηθεί ο ισχύων σχεδιασμός, για να πάρει πράσινο φως, γιατί η τρέχουσα εκδοχή του απορρίφθηκε.

ΚΑΙ Η ΧΑΡΑΞΗ στην Πάτρα; Παραμένουμε εκεί όπου ανέκαθεν είμαστε, άλλο αν οι δημότες έχουν ακούσει πολλά μεγάλα λόγια σε διάστημα δύο δεκαετιών: Στα επίπεδα των καλών προθέσεων και των ευσεβών πόθων. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η υπογειοποίηση μεταξύ Κανελλοπούλου (ή μήπως μόνο Αγίου Διονυσίου) και νέου Λιμένα, θα εγκριθεί, αλλά σε αυτή τη φάση δεν έχει τεκμηριώσει την αναγκαιότητά της, σε σχέση με το κόστος και τις τεχνικές δυσκολίες.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ερώτημα για την πόλη, προς το παρόν, είναι πόσο μεγάλη έκπτωση της απόλυτης διεκδίκησης θα γίνει αποδεκτή ως προς το τμήμα από το Ρίο μέχρι την Κανελλοπούλου. Ο Δήμος επιμένει στη μέγιστη απαίτηση για εξαφάνιση του τρένου από προσώπου γης, αλλά αυτό δεν φαίνεται ρεαλιστικό. Αν ήταν ποτέ ρεαλιστικό, θα το απαντήσει η ιστορία που θα μελετήσει τι παίχθηκε μεταξύ κυβερνήσεων, ΕΕ, ΕΡΓΟΣΕ, πολιτικών και αυτοδιοικητικών φορέων τα τελευταία είκοσι χρόνια.