Οι νέοι και… αλίμονο στον ΣΥΡΙΖΑ
Το κύριο άρθρο της «Π»
ΑΠΟΤΕΛΕΙ μονιμοποιημένο φαινόμενο της ελληνικής πολιτικής ζωής ο ΣΥΡΙΖΑ; Εκ πρώτης όψεως, το ερώτημα δεν χωράει συζήτηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε δύο συνεχόμενες εκλογές και ανέδειξε πρωθυπουργό, και υπό προϋποθέσεις μπορεί να το επαναλάβει, αν και το ενδεχόμενο αυτό τουλάχιστον για τις επικείμενες μονές ή διπλές εκλογές είναι αποδυναμωμένο.
ΤΗΝ ΙΔΙΑ στιγμή, ωστόσο, δεν παύει να προκαλεί αίσθηση η ηχηρή αντίφαση το ίδιο κόμμα να αδυνατεί να συγκροτήσει αξιόμαχη πρόταση εξουσίας στην αυτοδιοίκηση και τον συνδικαλισμό, υποχρεούμενο να φλερτάρει με το ΠΑΣΟΚ και να στοιχίζεται πίσω από πρόσωπα ετερογενούς κομματικής παραγωγής. Και βέβαια να σημειώνει χειρότερες και από πενιχρές επιδόσεις στις εκλογές των φοιτητικών παρατάξεων, ή τέλος πάντων ό,τι λειτουργεί από αυτές, καθώς το φοιτητικό κίνημα έχει χάσει δυναμική, αξιοπιστία και ταυτότητα, με δικές του ευθύνες: Ο κυνισμός του σταμάτησε να συγκινεί.
ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ βαθμό ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει το εκτόπισμά του στην εκμετάλλευση της κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ, και στο κενό που προκάλεσε η κατάρρευση αυτή σε ένα μεγάλο κοινωνικο-πολιτικό μπλογκ που αυτοτοποθετείται κεντροαριστερά ή, κυρίως, απέναντι από τη δεξιά και τον συντηρητικό φιλελευθερισμό. Ενιαία χαρακτηριστικά δεν έχει αποκτήσει ακόμα. Αυτή καθαυτή η διεκδίκηση της εξουσίας και το αντιδεξιό σύνδρομο έχουν συμβάλει στη συγκρότηση ενός ισχυρού πόλου, αλλά το ετερόκλητο των μερών δεν έχει αποφέρει έναν σχηματισμό με αμφιμονοσήμαντη και ευρεία κοινωνική αναφορά. Ο ΣΥΡΙΖΑ για μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του είναι πρωτίστως ένα κόμμα το οποίο έχουν να ψηφίζουν, στη θέση ενός ΠΑΣΟΚ ενοχοποιημένου στην αρχή, και στερούμενου νικηφόρας προοπτικής στη συνέχεια.
ΟΠΟΙΟΣ βέβαια δεν έχει παρελθόν μπορεί να το αποκτήσει στην πάροδο του χρόνου. Του αρκεί το παρόν, φυσικά. Αλλά το γεγονός ότι δεν συγκινεί τους νέους θα πρέπει να προβληματίσει σοβαρά το κόμμα του κ. Τσίπρα, καθώς και ο ίδιος παύει να είναι νέος, πλέον.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
