Όταν ένα παιδί σπάει τη σιωπή των ενηλίκων

Λένε πως από τα παιδιά μαθαίνεις την αλήθεια και κάποιες φορές η πιο καθαρή φωνή δεν βγαίνει από τους ενήλικες αλλά από αυτά. Μία 15χρονη από την Κρήτη ζήτησε βοήθεια, όχι για την ίδια αλλά για την μητέρα της. Και με αυτόν τον τρόπο κατάφερε κάτι παραπάνω από το να κάνει μια απλή καταγγελία. Κατάφερε να θυμίσει σε όλους μας τι σημαίνει να μην σωπαίνεις.

Όταν ένα παιδί σπάει τη σιωπή των ενηλίκων

Δεν είναι εύκολο να το κάνεις. Να σηκώσεις το τηλέφωνο, να ζητήσεις βοήθεια, ακόμα και όταν είσαι ενήλικας, πόσον όταν μιλάμε για ένα παιδί μόλις δεκαπέντε χρόνων. Και όμως ένα κορίτσι έκανε ακριβώς αυτό. Όχι για τον εαυτό της, αλλά για την μητέρα της.

Ένα παιδί που  βλέπει τον φόβο να κυριαρχεί στο σπίτι του, να έχει πρώτη θέση στο σαλόνι του σπιτιού του, δεν έχει πολλές επιλογές. Για την ακρίβεια έχει μόνο δύο: Ή να σωπάσει ή να μιλήσει. Και η 15χρονη από την Κρήτη αποφάσισε να διαλέξει το δεύτερο, να μιλήσει. Και με αυτό τον τρόπο άνοιξε, δεν θα πω παράθυρο, αλλά μια χαραμάδα στη χώρα της σιωπής.

Η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι σπάνια. Απλά είναι καλά κρυμμένη. Κρυμμένη σε υπνοδωμάτια, σε κουζίνες, πίσω από κλειστές κουρτίνες και γρίλιες. Ακόμα και σήμερα, που τα πάντα βγαίνουν στο φως, που ακούμε συνέχεια για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, αυτή παραμένει κρυφή. Πόσο συχνά δεν ακούμε την φράση «είναι οικογενειακά τους» σε συζητήσεις; Οι γείτονες από την άλλη πλερά σκέφτονται «δεν μπλέκω». Και κάπως έτσι, εκατοντάδες παιδιά μεγαλώνουν μέσα στη βία ακούγοντας και μαθαίνοντας -όσο κυνικό και αν φαίνεται- πως «έτσι είναι τα πράγματα».

Όμως, δεν είναι έτσι και ποτέ δεν ήταν.

Η είδηση με την 15χρονη από την Κρήτη, δεν αποτέλεσε την είδηση της ημέρας. Στα περισσότερα μέσα δεν υπήρχε καν στην πρώτη τους σελίδα, απλά ήταν άλλη μια «είδηση» μέσα σε αυτά. Είναι όμως μία υπενθύμιση. Πώς το θάρρος δεν μετριέται σε χρόνια, αλλά σε λίγα δευτερόλεπτα. Τόσο διαρκεί μια στιγμή, όταν κάποιος προλαβαίνει να πει την λέξη που χρειάζεται: «βοήθεια».

Και ναι. Η κινητοποίηση του «Χαμόγελου του Παιδιού» ήταν άμεση όπως και της Αστυνομίας που έκανε τη δουλειά της. Όμως, πριν γίνουν όλα αυτά, πριν ακόμα φτάσουν αυτοί είχε γίνει το πιο μεγάλο βήμα: ένα παιδί μόλις 15 χρόνων βρήκε το κουράγιο που χρειαζόταν και έσπασε τον κύκλο της βίας.

Μπορεί να μην ήταν τελικά η είδηση της ημέρας, όμως από μόνη της μπορεί να γίνει η αρχή για να αλλάξουν τα πράγματα: να σπάει αυτή η σιωπή όλο και νωρίτερα κάθε φορά.