Πάτρα – Μονάδα Ισότιμης Πρόσβασης: Η αναπηρία δεν είναι εμπόδιο στο Πανεπιστήμιο
Με πρωτοποριακές δράσεις, ουσιαστική υποστήριξη και πρότυπα καλών πρακτικών, η Μονάδα Ισότιμης Πρόσβασης του Πανεπιστημίου Πατρών βάζει τον πήχη ψηλά για την ένταξη όλων των φοιτητών στην ανώτατη εκπαίδευση.
Η λειτουργία της Μονάδας Ισότιμης Πρόσβασης του Πανεπιστημίου Πατρών αποτελεί βασικό σκαλοπάτι για ορισμένους φοιτητές και φοιτήτριες ώστε να μπορούν να έχουν πρόσβαση στις σπουδές τους άσχετα με το εάν έχουν προβλήματα όρασης, ακοής, κινητικότητας, ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού ή έχουν δυσκολίες στη μάθηση.
Μάλιστα το σχέδιο πρόσβασης που ανέπτυξε και εφάρμοσε πρωτοποριακά σε όλη τη χώρα το ακαδημαϊκό μας ίδρυμα αποτέλεσε σχέδιο πρότυπο κα καλής πρακτικής και για άλλα ακαδημαϊκά ιδρύματα της χώρας. Ολα αυτά αναμένεται να παρουσιαστούν στο πλαίσιο του διήμερου Φεστιβάλ – σήμερα και αύριο- με τίτλο: «Η Τέχνη της Διαφορετικότητας», που διοργανώνει για πρώτη φορά φέτος η Μονάδα. Το Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί στο Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών και στο Πανεπιστημιακό Γυμναστήριο.
Στόχος του Φεστιβάλ είναι η ευαισθητοποίηση και ενημέρωση της πανεπιστημιακής κοινότητας και της τοπικής και της ευρύτερης κοινωνίας, διασφαλίζοντας την πλήρη συμμετοχή των φοιτητών/τριών και όλων των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας με αναπηρία ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, στην κοινωνική ζωή του Πανεπιστημίου.
«Το Πανεπιστήμιό μας μεριμνά για την ισότιμη πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση των φοιτητριών και φοιτητών με αναπηρία και/ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (όλων των κύκλων σπουδών), καθώς και των λοιπών μελών με αναπηρία του ιδρύματός μας. Οποιος έχει το οποιοδήποτε πρόβλημα, επικοινωνεί μαζί μας, κλείνεται ραντεβού με το επιστημονικό μας προσωπικό και από κει και πέρα καλύπτουμε την όποια ανάγκη έχει» μας εξηγεί η αντιπρύτανης Λένα Αλμπάνη, η οποία είναι και πρόεδρος της Επιτροπής Πρόσβασης του Πανεπιστημίου.
H παρουσίαση στο TEDx Patatas από: Κυριακή Ζούτσου, Μαρία Μπόζιου, Χρυσάνθη Μηλιτσοπούλου, Λένα Αλμπάνη, Γιάννη Τσάκωνα
Ειδικότερα το σχέδιο που υλοποιείται περιλαμβάνει μέτρα ιδίως για:
α) τη φυσική προσβασιμότητα των χώρων και των κτιρίων,
β) την πρόσβαση στην εκπαιδευτική διαδικασία και τις λοιπές εκπαιδευτικές δραστηριότητες,
γ) την ηλεκτρονική προσβασιμότητα,
δ) την υποστήριξη της ένταξης στην αγορά εργασίας,
ε) την ισότιμη συμμετοχή στην εν γένει ακαδημαϊκή ζωή.
«Να σας πω αρχικά ότι η Μονάδα αυτή χρηματοδοτείται από πρόγραμμα της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας. Ενδεικτικά θα σας αναφέρω ότι το Πανεπιστήμιό μας εδώ και δύο χρόνια διαθέτει λεωφορείο -πριν υπήρχαν ειδικά ταξί- το οποίο μετακινεί καθημερινά από το πρωί έως τις 10 το βράδυ από και προς το Πανεπιστήμιο δέκα φοιτητές με αναπηρίες . Ξεκινάει το πρωί και τελειώνει το βράδυ στις 10.00. Σε όλα τα δρομολόγια υπάρχουν συνοδοί ώστε να διευκολύνουν τους φοιτητές μας».
Συνολικά η Μονάδα απασχολεί 12 άτομα (ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, βιβλιοθηκονόμους, πληροφορικάριους, οδηγούς και συνοδούς, διερμηνείς νοηματικής γλώσσας για άτομα με προβλήματα ακοής. «Το προσωπικό αυτό βοηθάει τους φοιτητές μας με αναπηρίες σε όλα τα επίπεδα. Για παράδειγμα, οι διερμηνείς της νοηματικής γλώσσας είναι παρούσες στις εξετάσεις και στα μαθήματα».
Ζωή Βενετιάδη: «Δεν θα μπορούσα να σπουδάσω»
«Εάν δεν υπήρχε η Μονάδα οι σπουδές θα ήταν για μένα άπιαστο όνειρο» μας είπε η Ζωή Βενετιάδη, φοιτήτρια στο 4ο έτος στο Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης και Κοινωνικής Εργασίας του Πανεπιστημίου Πατρών.
Η Ζωή κατάγεται από την Ηλεία είναι τετραπληγική και ήρθε στην Πάτρα για να σπουδάσει. Μετακινείται από και προς το πανεπιστήμιο με το λεωφορείο της Μονάδας Ισότιμης Πρόσβασης του Πανεπιστημίου. «Εάν δεν υπήρχε αυτό το λεωφορείο, όπως και όλη η άλλη βοήθεια, εγώ δεν θα μπορούσα να σπουδάσω. Θα βρισκόμουν μπροστά σε μία κλειστή πόρτα, η οποία δεν θα άνοιγε ποτέ για μένα» μας είπε η Ζωή εξηγώντας:
«Εχω έρθει στην Πάτρα μαζί με τη μητέρα μου, η οποία σαφώς με βοηθάει σε πάρα πολλά. Ωστόσο, δεν οδηγεί και επομένως δεν θα μπορούσε να με πηγαινοφέρνει στο Πανεπιστήμιο. Πρόβλημα, το οποίο μου το έχει λύσει το ίδιο το Πανεπιστήμιο. Αυτό είναι πολύ μεγάλη ανακούφιση για εμένα και την οικογένειά μου».
Στο ερώτημά μας εάν στις σπουδές της έχει αντιμετωπίσει κάποιας άλλης φύσεως πρόβλημα η Ζωή μάς λέει: «Κανένα πρόβλημα. Οι αίθουσες διδασκαλίας είναι ισόγειες, μόνο τα εργαστήρια είναι σε ορόφους, αλλά εκεί πηγαίνω με το ασανσέρ. Βέβαια, δεν μετακινούμαι μόνη μου διότι δεν είμαι σε αναπηρικό αμαξίδιο, αλλά ως τετραπληγική θέλω βοήθεια κι αυτό το χέρι βοήθειας μου το προσφέρουν οι συμφοιτητές μου και το προσωπικό του Πανεπιστημίου. Ετσι, δεν έχω αισθανθεί ποτέ αποκλεισμένη».
Το μόνο πρόβλημα που έχει εντοπίσει η Ζωή και το θέτει και στην Επιτροπή, μέσω της «Π», είναι η εξασφάλιση δρομολογίων για την πρακτική άσκηση. «Εμείς πηγαίνουμε για πρακτική άσκηση στα σχολεία. Πρέπει, λοιπόν, να εξασφαλιστεί δρομολόγιο για να μετακινούμαστε σε αυτά όσοι έχουμε πρόβλημα μετακίνησης».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
