Πάτρα: Σιωπή και κυνισμός από τη δημοτική Αρχή Πελετίδη για τον Ανδρέα Αποσκίτη – Καταψηφίστηκαν προτάσεις τιμής

Η αντιπολίτευση πρότεινε να τιμηθεί ο ενεργός πολίτης που αγάπησε την Πάτρα, αλλά ο Δήμος απάντησε με καταψήφιση και απαξίωση

Πάτρα: Σιωπή και κυνισμός από τη δημοτική Αρχή Πελετίδη για τον Ανδρέα Αποσκίτη - Καταψηφίστηκαν προτάσεις τιμής

Μια συνεδρίαση που θα έπρεπε να είναι αυτονόητη πράξη τιμής, μετατράπηκε σε σκηνικό αλαζονείας και πολιτικής μικρότητας από τη δημοτική Αρχή της Πάτρας. Το Δημοτικό Συμβούλιο Πατρέων συνεδρίασε κατόπιν αιτήματος της αντιπολίτευσης, με μοναδικό θέμα την απόδοση τιμής στον εκλιπόντα Ανδρέα Αποσκίτη, τον άνθρωπο που τα τελευταία χρόνια αφιέρωσε τον εαυτό του στη βελτίωση της εικόνας της πόλης, χωρίς αξιώματα και χωρίς αντάλλαγμα.

Η αντιπολίτευση, σύσσωμη, πρότεινε να εκδοθεί έστω και τώρα συλλυπητήρια ανακοίνωση, να θεσμοθετηθεί ο «Έπαινος Ανδρέας Αποσκίτης» για ενεργούς πολίτες και να επανέλθει η δυνατότητα σχολιασμού στα κοινωνικά δίκτυα του Δήμου, απ’ όπου ο ίδιος είχε αποκλειστεί λόγω των εύστοχων –και ενοχλητικών– παρεμβάσεών του.

Όμως, η στάση της δημοτικής Αρχής ήταν πρωτοφανής και βαθιά αποκαλυπτική. Επέλεξε τη σιωπή, τη δικαιολογία και τελικά την καταψήφιση της εισήγησης, αποδεικνύοντας πως στην Πάτρα της «Λαϊκής Συσπείρωσης» η αναγνώριση της προσφοράς εξαρτάται από τη συμφωνία ή τη σιωπή του πολίτη απέναντι στην εξουσία.

«Ο Δήμος Πατρέων του γύρισε την πλάτη όσο ζούσε – και μετά θάνατον»

Στην εισήγησή του, ο Πέτρος Ψωμάς υπενθύμισε πως ο Ανδρέας Αποσκίτης δεν ήταν ένας απλός σχολιαστής του διαδικτύου, αλλά ένας ανιδιοτελής εργάτης της πόλης, που καθημερινά περιόδευε, φωτογράφιζε προβλήματα, επικοινωνούσε με υπηρεσίες και πρότεινε λύσεις. «Περίπου 24.000 Πατρινοί επικροτούσαν τη δράση του μέσα από τη σελίδα “Πάτρα, αυτά που δεν λέγονται”», ανέφερε, προσθέτοντας ότι πολλές από τις παρεμβάσεις του οδήγησαν σε έργα αποκατάστασης.

Διαβάστε επίσης: Πάτρα: Κηδεύεται ο Ανδρέας Αποσκίτης – Η επιθυμία της οικογένειας

Παρά ταύτα, ο Δήμος Πατρέων όχι μόνο αγνόησε συστηματικά τις προτάσεις του, αλλά σε κάποια στιγμή τον απέκλεισε από τα κοινωνικά δίκτυά του ως «ανεπιθύμητο». Και τώρα, ακόμα και μετά τον θάνατό του, αρνείται να του αποδώσει τον ελάχιστο φόρο τιμής.

Ο Φίλιππος Οικονόμου από την παράταξη Σβόλη μίλησε για έναν άνθρωπο που «εργαζόταν με πάθος για την πόλη, χωρίς κομματικές παρωπίδες», ενώ ο Βασίλης Αϊβαλής επισήμανε πως «όταν κάποιος με 24.000 ακόλουθους κινητοποιεί τους πολίτες για το καλό της Πάτρας, αξίζει αναγνώριση, ανεξάρτητα από διαφωνίες».

«Αυτή η επιλογή θα σας στοιχειώνει»

Ο Πέτρος Ψωμάς, στη δευτερολογία του, υπενθύμισε ότι οι πολίτες ανέθεσαν στη δημοτική Αρχή να αποφασίζει για τα μεγάλα και τα μικρά ζητήματα της πόλης — όχι όμως να επιλέγει ποιοι αξίζουν σεβασμό και ποιοι όχι. «Με την επιλογή σας να σιωπήσετε απέναντι σε έναν ενεργό πολίτη, η απουσία σας από την κηδεία και η έλλειψη ανακοίνωσης θα σας στοιχειώνουν», σημείωσε.

Και πράγματι, η εικόνα ενός δημοτικού συμβουλίου όπου κανείς από τη “Λαϊκή Συσπείρωση” δεν παίρνει τον λόγο, ενώ στο τέλος 21 σύμβουλοι του Πελετίδη καταψηφίζουν, αποτελεί μνημείο πολιτικής αναλγησίας αλλά αντιπαλότητας «μέχρι τέλους» ακόμα και μετά το τέλος ενός ανθρώπου.

Δείτε το βίντεο της συνεδρίασης

Ένα «επιχείρημα» που προσβάλλει κάθε δημοκρατική ευαισθησία

Ο Δήμαρχος Κώστας Πελετίδης, δικαιολόγησε την καταψήφιση και δήλωσε πως «η δημοτική Αρχή σέβεται την επιθυμία της οικογένειας που δεν επιθυμεί τιμές» και ότι «η αντιπολιτευτική στάση ενός πολίτη δεν αποτελεί στοιχείο απόδοσης τιμής».

Το επιχείρημα αυτό είναι τουλάχιστον προσβλητικό — όχι μόνο για τη μνήμη του Ανδρέα Αποσκίτη, αλλά για κάθε πολίτη που πιστεύει πως η κριτική δεν είναι εχθρότητα, αλλά δικαίωμα και ευθύνη. Αν ένας πολίτης πρέπει να συμφωνεί με τη δημοτική Αρχή για να αναγνωριστεί το έργο του, τότε η δημοκρατία περιορίζεται επικίνδυνα σε ένα στενό -πολλές φορές κομματικό- περιθώριο.

Ηθικό χρέος που μένει ανεκπλήρωτο

Η Πάτρα έχασε έναν αληθινά ενεργό πολίτη, που πίστευε ότι η πόλη του μπορεί να γίνει πιο καθαρή, πιο όμορφη, πιο ανθρώπινη. Αντί για ένα «ευχαριστώ» και μια απλή πράξη αναγνώρισης, η δημοτική Αρχή επέλεξε την πολιτική μικροψυχία.

Και όσο κι αν προσπαθεί να ντύσει τη σιωπή της με «σεβασμό στην οικογένεια», η ουσία δεν αλλάζει: ο Δήμος Πατρέων αρνήθηκε να τιμήσει έναν άνθρωπο που τίμησε την πόλη του, ακόμα κι αν πολλές φορές εμφάνιζε σημάδια εμμονής με τον τρόπο διοίκησης από τη σημερινή δημοτική Αρχή.

Σε μια Πάτρα που διψά για αξιοπρέπεια και αλήθεια, η στάση αυτή θα μείνει ως μνημείο κυνισμού και αλαζονείας. Γιατί, τελικά, δεν χρειάζεται να είσαι «φίλος της εξουσίας» για να αγαπάς την πόλη σου — αρκεί να έχεις ψυχή, όπως ο Ανδρέας Αποσκίτης.