Πατρινό Καρναβάλι: Καταιγιστικός και ειλικρινής ο Κώστας Χατζής – Αποκλειστική συνέντευξη στην «Π»
Οι στίχοι των τραγουδιών του Κώστα Χατζή είναι ένα κοινωνικό μανιφέστο, που από τους δαχτυλισμούς της κιθάρας του, γλιστράνε στο υπογάστριο της συνείδησής μας, σχηματίζοντας πεποιθήσεις ζωής. Η τρεμάμενη, σαν εύθραυστη πορσελάνη, φωνή του συνεχίζει να διεγείρει τις αισθήσεις μας, συγκινώντας και αφυπνίζοντας.
Ο Κώστας Χατζής -περί ου ο λόγος- εμφανίζεται την προσεχή Δευτέρα (ώρα 20:30) στο Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών, σε μια συναυλία, που διοργανώνεται από το πανελλαδικό περιοδικό «πατρινόραμα». Μαζί του η Λία Βίσση, η κόρη του Δανιέλα και ο χαρισματικός Πατρινός ερμηνευτής, Δημήτρης Δημόπουλος.
Μίλησε στην «Π» και υπήρξε καταιγιστικός και αφοπλιστικά ειλικρινής…
-Πού θα κατατάσσατε τον εαυτό σας;
Εγώ δεν παύω να είμαι από τους περιθωριακούς! Ανήκω σε μια φυλή που είμαστε περιθωριακοί. Δεν είναι ότι φταίνε οι συνάνθρωποί μας, αλλά το σύστημα είναι αυτό που έχει βοηθήσει ώστε να υπάρχουν οι περιθωριακοί. Υπάρχουν τάξεις. Οι πράξεις των Αποστόλων και συγκεκριμένα ο Πέτρος λέει, ότι «είμαι μάρτυρας και είμαι βέβαιος ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολάτρης. Αλλά οποιοσδήποτε εφαρμόζει τις αρχές Του, είτε Εθνος είτε άνθρωποι, είναι καλοδεχούμενοι». Αυτό γιατί το λέω; Το λέω γιατί οι άνθρωποι έκαναν τις τάξεις, έκαναν τους ελίτ, έκαναν τους πλούσιους, έκαναν τη μεσαία τάξη, τους φτωχούς, τους πιο φτωχούς. Και εγώ δεν είναι μόνο ότι έρχομαι από τους πιο φτωχούς, αλλά είμαι και από την κατώτερη φυλή. Είμαι ένας πληβείος και είμαι και γύφτος, άρα δεν είμαι άνθρωπος, είμαι υπάνθρωπος!
«ΔΕΝ ΕΚΤΙΜΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΧΩΡΟ»
-Τι σας έκανε να ασχοληθείτε με τη μουσική;
Σε αυτό τον χώρο που μπήκα, εισήλθα γιατί θα μπορούσα να αναφέρομαι στα ανθρώπινα δικαιώματα, στα ανθρώπινα καθήκοντα, να καταγγέλλω την Πολιτεία με σεβασμό, παρ’ όλο που δεν εκτιμώ καθόλου τον πολιτικό χώρο. Και η παιδεία και τα πάντα, εκπορεύονται από την Πολιτεία. Η οποία δεν ενέσκηψε ποτέ η Πολιτεία, από τους αρχαίους χρόνους, στους συνανθρώπους μας, δεν είχε αυτό τον ρόλο που θα έπρεπε να διαδραματίσει.
Και θέλω να πω ότι τα τραγούδια που έκανα, τα έκανα για τη δική μου συνείδηση, όχι διότι πίστευα ότι επρόκειτο να αλλάξω κάτι εγώ. Γιατί ήμουν, και επιμένω να είμαι, στους περιθωριακούς. Αλλά έχω όμως, πολύ μεγάλη αγάπη και εκτίμηση στους ανθρώπους που ζω κάτω από αυτόν τον ουρανό. Και αυτοί που λέγονται Ελληνες και αν στην υδρόγειο υπάρχουν δύο-τρεις λαοί που ξεχωρίζουν, τότε ο ένας είναι ο ελληνικός.
Ο Ελληνας είναι καταπληκτικός λαός! Μόνο που δεν είχε ποτέ Παιδεία…
«ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΠΟΤΕ ΗΓΕΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ!»
-Τι φταίει για τη θέση που κατέχει στην κοινωνία σήμερα η φυλή σας;
Μας αφήνουν να κάνουμε όλες τις μορφές τα εγκλήματα, να κλέβουμε, να διακινούμε ναρκωτικά, να κάνουμε διάφορα πράγματα που γινόμαστε μισητοί. Δεν είχαμε ποτέ ηγέτες για να μας βοηθήσουν! Ωστε να έχουμε δικαιώματα. Ψάχνουμε εδώ και αιώνες κι εμείς κάποια πατρίδα κι όπου πήγαμε ήμασταν απαράδεκτοι γιατί δεν μπορούσαμε να συγχωνευτούμε μέσα στο σύστημα. Γιατί δεν ήρθαμε ως ομοιογενές έθνος, αλλά σαν νομάδες. Αλλά δεν βοηθηθήκαμε. Που θα μπορούσαμε κι εμείς να είμαστε καλοί άνθρωποι, να μην κλέβουμε, να μην έχουμε παραβατικές συμπεριφορές.
«ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΜΕ ΤΩΡΑ Ο ΓΥΦΤΟΣ, ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ!»
-Σας κάνανε ποτέ πρόταση να ασχοληθείτε με την πολιτική, ή το σκεφτήκατε για να μπορέσετε να βοηθήσετε τη φυλή σας;
Δεν θα κρύψω να σου πω ότι έγινε μία τέτοια πρόταση και θα σου έλεγα τι απάντησα. Εγώ είπα ότι εγώ έκανα πολύ μεγάλο αγώνα να υποστηρίξω αυτό το είδος, την μπαλάντα, και επειδή είμαι και κομπλεξικός και από μία περιθωριακή φυλή και μου κάνατε μια τέτοια τιμή να μπω στον πολιτικό χώρο, σας ρωτώ με τις λιγοστές γραμματικές γνώσεις που έχω: Πώς θα μπορούσα να διεκδικήσω τα δικαιώματά μου και με ποιο συντακτικό θα μπορούσα να μιλήσω, που θα γινόμουν ρεζίλι; Θα γέλαγε και το παρδαλό κατσίκι αν θα έβγαινα στο βήμα! Γιατί λοιπόν θέλετε να μπω σε αυτόν τον χώρο και να ξευτιλιστώ; Γιατί το κάνετε αυτό; Φαντάσου με τώρα ο γύφτος, πάνω στο βήμα της Βουλής! Θα ήταν κωμικό να δεχτώ κάτι τέτοιο.
Μπορεί να είμαι αγράμματος, αλλά έχω συναίσθηση του τι είμαι! Ξέρω πού ανήκω, δεν κρύβω τις ρίζες μου και ξέρω πόσο χαμηλό είναι το πνευματικό μου επίπεδο και ξέρω ότι θα ήταν αστείο να βγω και να μιλήσω για τα δικαιώματά μας. Εδώ βγήκαν άλλες τρομακτικές φυσιογνωμίες και δεν κατάφεραν τίποτα, θα κατάφερνα εγώ; Δεν θα ήμουν τόσο ηλίθιος…
«ΣΕ ΕΝΑ ΄΄ΚΟΜΜΑ΄΄ ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ: ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ!
– Νιώσατε κάποια στιγμή απομονωμένος κοινωνικά και καλλιτεχνικά, λόγω της καταγωγής σας;
Ολη μου η ζωή ήταν μια κοινωνική ανισότητα! Ακόμα και σήμερα! Δεν το λέω με παράπονο, γιατί δεν φταίει ο κόσμος. Με αγάπησε, με αγκάλιασε ο κόσμος, γιατί είμαι από το ίδιο πεζοδρόμιο που είναι και εκείνοι. Δεν έχω πάψει να γνωρίζω τις ρίζες μου, δεν τις έχω προδώσει.
Ξέρω πολύ καλά, ότι μόνο σε ένα «κόμμα» υποκλίνομαι, το οποίο μπορεί να βοηθήσει: Είναι ό,τι κανείς δεχθεί και εφαρμόσει στη ζωή του, τις αρχές της Αγίας Γραφής! Γιατί ό,τι κι αν έχω διαβάσει, τα έχω όλα βρει προδομένα από τη γέννησή τους! Οποιο σύστημα θέλεις: Είτε θρησκευτικό, είτε πολιτικό, είτε οικονομικό, είτε οτιδήποτε! Γιατί μπορεί να ήταν περιορισμένες οι γραμματικές μου γνώσεις, αλλά δεν με εμπόδιζαν να διαβάζω και να ρωτάω αυτούς που ήξεραν για όσα δεν καταλάβαινα. Και είδα, λοιπόν, ότι το μόνο που δεν έχει ανάγκη από προσθήκες είναι η Αγία Γραφή! Φτάνει όμως να μην την αφήνουμε στους θρησκευτικούς ηγέτες να μας την ερμηνεύουν. Η ίδια η Αγία Γραφή ερμηνεύει τον εαυτό της! Και έχει πολύ θαυμάσιο σχέδιο ο Δημιουργός για εμάς!
Ενα αναγκαίο κακό είναι η δημοκρατία. Πότε όμως υπήρξε; Όταν ήταν 40.000 Αθηναίοι και 200.000 δούλοι και ο Αριστοτέλης έλεγε στον Μέγα Αλέξανδρο ότι ο δούλος είναι αντικείμενο. Ποτέ δεν υπήρξε δημοκρατία!
«Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ, ΤΑ ΕΧΩ ΚΛΕΨΕΙ!»
-Δεν κινδυνεύσατε ποτέ να παρασυρθείτε από αλαζονεία και έπαρση, κυρίως τις εποχές της μεγάλης σας δόξας;
Πώς θα μπορούσα να μην ήμουν σεμνός; Δεν νομίζω ότι είμαι σεμνός. Αλλά τι είναι εκείνο που θα μπορούσε να με βοηθήσει να είμαι σεμνός; Εγώ δεν είμαι αυτόφωτος. Και ό,τι κι αν έχω κάνει κι αν έχω γράψει, τα έχω κλέψει! Κι επιμένω! Δεν είναι ότι έκανα κάτι δικό μου.
-Τι εννοείτε, τα έχετε «κλέψει»;
Εχω πάρει φράσεις από ποιητές και έκανα στίχους, έκανα μπαλάντες. Και μουσικές έχω πάρει. Γιατί ο πατέρας μου υπηρετούσε την δημοτική μουσική, αλλά στο σαντούρι του έπαιζε ραψωδία του Λιστ, τα εκατομμύρια του αρλεκίνου, Τραβιάτα, Τόσκα κ.ά. Ηταν φοβερός άνθρωπος αυτός! Ηταν πολύ τίμιος άνδρας και ζούσα για κείνον.
Πώς λοιπόν να μην έχω ταπεινοφροσύνη; Αφού δεν έχω κάνει τίποτα δικό μου! Ο,τι έγραψα το πήρα από κάπου αλλού, απλά μπορεί να το ανέπτυξα και μουσικά και στιχουργικά.
Και ύστερα, να ξέρετε ότι είναι συλλογική η επιτυχία. Αν είναι, λοιπόν, κάπου να τραγουδήσω, έχω ανάγκη τον φωτιστή, γιατί είμαι και σκούρος και δεν θα φαινόμουνα, έχω ανάγκη τον ηχολήπτη, έχω ανάγκη το γκαρσόνι ή τον ταξιθέτη ανάλογα τον χώρο που θα εμφανιστώ, έχω ανάγκη τους μουσικούς. Αρα είναι συλλογική η οποιαδήποτε έκφραση και εκδήλωση. Γιατί να νομίζω ότι είμαι κάτι το διαφορετικό; Οτι είμαι κάτι καλύτερο από άλλους; Δεν έβγαλα ποτέ αυτόγραφο. Γιατί να βγάλω εγώ και να δίνω στον κόσμο; Το αντίθετο έπρεπε να γίνει: Επρεπε να μου δίνουν αυτόγραφο όλοι αυτοί που έρχονται και με ακούνε και δέχονται αυτά που λέω!
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
