Πατρίς, θρησκεία και οικογένεια
Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
Yπάρχουν συμπτώσεις με τυχαίο χαρακτήρα, υπάρχουν και συμπτώσεις νομοτελειακές. Το φαινόμενο είχε βασανίσει τον Κέστλερ, που είχε γράψει και βιβλίο αναζητώντας παραψυχολογικές ερμηνείες στη ρίζα των συμπτώσεων. Αλλά άμα κάθεσαι από το πρωί μέχρι το βράδυ στη Ρήγα Φεραίου, δεν είναι σύμπτωση αν κάποια στιγμή περάσει από εκεί ένας παλιός σου συμμαθητής. (Γι’ αυτό, να προσέχεις).
Κάναμε τις προάλλες μια σατιρική παρομοίωση της στάσης του Δημάρχου Πατρέων στα σχέδια για νέα Μαρίνα με την αγέρωχη άρνηση υποταγής του Κολοκοτρώνη τον καιρό του Αγώνα. Και έρχεται ο Μητροπολίτης Πατρών να παραπέμψει επίσης στον Κολοκοτρώνη, όχι βέβαια απορρίπτοντας τα σχέδια του ΟΛΠΑ για Μαρίνα Megayacht (αν και ποτέ δεν ξέρεις), αλλά για να θεμελιώσει την απόρριψη του γάμου των ομοφύλων πάνω σε ένα σύμβολο αγνού πατριωτισμού, ο οποίος πατριωτισμός δεν αφορά μόνο την ανεξαρτησία της πατρίδας, αλλά και την υπεράσπιση αμόλυντων, ελληνοορθόδοξων ηθών, ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό το πράγμα. Ετσι, αποφάνθηκε ότι ο Κολοκοτρώνης, εάν ζωντάνευε σήμερα θα έκλαιγε από ντροπή για την ηθική έκπτωση της πατρίδας που παντρεύει ομόφυλους και νοθεύει την παραδοσιακή μορφή οικογένειας, που είναι βέβαια η γνωστή, πατήρ, μήτηρ και τέκνα. Ως γνωστόν, στο πεδίο αυτό χωρεί ιερότητα στη γυναικεία υπόσταση, ενώ στον ένθεο πυρήνα του θρησκεύματος ο Υιός είναι άρρην, ο Πατήρ αποδίδεται εικαστικά ως αρσενική μορφή, το Αγιο Πνεύμα είναι ουδέτερο και οι άγγελοι άφυλοι. Αλλά αυτά ας τα αφήσουμε για τους ειδικούς.
Η σύμπτωση έγκειται όχι στη χρήση του παραδείγματος αλλά στο γεγονός ότι απορριπτική, κολοκοτρωνέικη δηλαδή, στάση απέναντι στον γάμο των ομοφύλων εκδηλώνει και το ΚΚΕ του Κώστα Πελετίδη με επιχειρήματα που διέπονται από μια επιστημονικοφανή και πολιτικολογούσα ηθικολογία, εμβαπτισμένη με προβληματισμούς βιοϊατρικού περιεχομένου (συγνώμη, αλλά μας είναι αδύνατο να την αποστηθίσουμε, διότι αυτά θέλουν και ειδική γλωσσική προπαίδεια). Η συγγένεια στην προσέγγιση, που υποδηλώνει συντηρητισμό και προσήλωση στην κουλτούρα του παραδοσιακού ακροατηρίου, έχει κοινωνιολογικές ρίζες: Το ΚΚΕ πάντοτε απευθυνόταν στις λαϊκές τάξεις που διακρίνονται από ιερό σέβας στις παλαιές δομές και αξίες.
Η ιστορία παίζει τα παιχνίδια της στο μεταξύ. Τον καιρό του Κολοκοτρώνη, οι άνδρες φορούσαν φουστανέλες και απεχθάνονταν τα παντελόνια, ως ξενόφερτο, παρδαλό και τρυφηλό νεωτερισμό. Στην πορεία το παντελόνι, όχι απλώς κέρδισε τον ανδρικό πληθυσμό, αλλά υποκατέστησε την παραδοσιακή ενδυμασία ως σύμβολο αρρενωπότητας. Οι άνδρες τιμούν τα παντελόνια τους. Αν δεν τα τιμούν, δεν είναι άξιοι γι’ αυτά: Να πάνε να φορέσουν τη φούστα της μάνας τους, κατά τη γνωστή σύσταση, που από ορισμένους έγινε και πράξη. Είναι γενικά καλό, όταν κάνουμε ιστορικές αναγωγές, να μελετάμε την ιστορία σε βάθος. Στην εποχή του Κολοκοτρώνη, πέρα από τον ηρωικό αγώνα για ανεξαρτησία, έγιναν και αδελφοσφαγές και λαφυραγωγήσεις μεταξύ ομοφύλων- αλλά όχι γάμοι, ευτυχώς- ενώ οι μεγάλες δυνάμεις άλωναν συνειδήσεις των παραγόντων της εποχής, καθώς τα κόμματα είχαν ονομασίες που παρέπεμπαν στη Γαλλία, τη Ρωσία, την Αγγλία.
Αρχισε και η διαβούλευση στο Κοινοβούλιο. Παρατηρήσαμε τη ρητορική των κομμάτων της ακραίας δεξιάς, πόσο ταυτίζεται με τον λόγο των ιεραρχών μας. Το ζήτημα είναι, λοιπόν, όχι ότι η Νίκη είναι ένα κόμμα που μεταφέρει τον σκληρό, αναχρονιστικό εκκλησιαστικό λόγο στην πολιτική ζωή, αλλά το ανάποδο: Ότι η Εκκλησία ταυτίζεται με τον λόγο της Νίκης και επιλέγει την κλειστή οπτική και την ενοχοποίηση των πολιτών αντί για την ανοικτότητα και τη συμπεριληπτικότητα που πιστεύαμε ότι διέκρινε τον λόγο του Ιησού. Αλλά από τον Ιησού μέχρι τις μέρες μας, μεσολάβησαν πολλά στάδια και πολλοί φωτισμένοι πατέρες, δάσκαλοι, ευαγγελιστές, κατηχητές και διανοητές. Μείναμε πίσω. Θα μελετάμε Νατσιό πιο συστηματικά, όπως βέβαια και τις αποφάσεις της ΚΕ του ΚΚΕ. Ποτέ δεν είναι αργά για να γίνεις καλύτερος, ηθικότερος, δικαιότερος και πιο συνεπής πατριώτης.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
