Περί «Διεθνούς» Φεστιβάλ Πάτρας ο λόγος
Υπάρχει μία φράση που ακούστηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του ’60 και αποδίδεται στον Τσαρούχη, σύμφωνα με την οποία «Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις».
Ε λοιπόν, αυτή η φράση φαίνεται πως ταιριάζει απόλυτα στο Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας τα τελευταία χρόνια. Και όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιο πολύ το χαρακτηρίζει.
Η συζήτηση δεν είναι τωρινή, γίνεται χρόνια. Πότε σταμάτησε το Φεστιβάλ να είναι «Διεθνές» και πότε επιτέλους θα σταματήσουμε και εμείς να το αποκαλούμε «Διεθνές»;
Ρίχνοντας μία ματιά στο φετινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ μπορεί κανείς εύκολα να καταλάβει τι εννοούμε. Καλοί οι τίτλοι αλλά καλύτερο είναι να συνοδεύονται και από το ανάλογο περιεχόμενο.
Κάποτε, το Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας φιλοξενούσαι διεθνή, πραγματικά διεθνή, ονόματα όπως οι Μπομπ Ντύλαν, Τανίτα Τικαράμ, Τίντο Πουέντε, Τζόαν Μπαέζ, Τσικ Κορία αλλά και οι Νάνα Μούσχουρη, Μάνος Χατζιδάκις κ.ά. Τα τελευταία, αρκετά, χρόνια το Φεστιβάλ δεν φιλοξενεί παρά μόνο εγχώρια ονόματα που βγαίνουν σε καλοκαιρινή περιοδεία όπως επίσης και θεατρικά σχήματα που επίσης κάνουν την θερινή τους βόλτα ανά την Ελλάδα. Όσον αφορά δε τις παραγωγές αυτές είναι λίγες, έως ελάχιστες σε σύγκριση με το πλήθος των εκδηλώσεων που περιλαμβάνει.
Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια ως μέρος του Διεθνούς Φεστιβάλ, ως Παράλληλη Δράση έχει ενταχθεί η ερασιτεχνική δημιουργία. Δεν έχουμε τίποτα εναντίον της, όμως μπορεί κανείς να καταλάβει το οξύνωρο του «Διεθνές» και «ερασιτεχνικό». Και εντάξει, λογικό είναι να θέλεις να δώσεις μία ευκαιρία ως Δήμος στα ερασιτεχνικά σχήματα της πόλης σου να δείξουν τη δουλειά τους. Αυτό δεν χρειάζεται όμως να ενταχθεί στο Φεστιβάλ. Ας αποκοπεί η συγκεκριμένη ενότητα, ας αποκτήσει δική της ξεχωριστή οντότητα και ας συνεχίσει έτσι. Αυτό όμως που είδαμε φέτος είναι ότι όχι απλά εντάσσεται ως ενότητα, αλλά μέσα στο πλαίσιο του «Διεθνούς» Φεστιβάλ βρίσκουμε παραγωγή από την Ερασιτεχνική Ομάδα του Στεκιού Νέων, Εργαζομένων και Ανέργων Κορυδαλλού. Και πάλι λέμε, δεν έχουμε κανένα θέμα με την ερασιτεχνική δημιουργία, αλλά… Ελιτίστικο; Ίσως.
Καιρός είναι λοιπόν να σταματήσουμε αυτό το παιχνίδι με τις λέξεις και να δούμε τα πράγματα όπως είναι: Το Φεστιβάλ Πάτρας δεν είναι πλέον Διεθνές. Και είναι αστείο να χρησιμοποιούμε αυτή τη λέξη θέλοντας να μείνουμε προσκολλημένοι σε άλλες εποχές και ελπίζοντας πως η τότε αίγλη παραμένει και σήμερα. Και καταλαβαίνουμε πως τα οικονομικά σήμερα δεν είναι όπως τα οικονομικά εκείνων των εποχών. Όμως ουκ εν τω πολλώ το ευ. Καλύτερα μετρημένες και καλές εκδηλώσεις, παρά ένας μακρύς κατάλογος που δεν προσφέρει και πολλά.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας, δεν έχει πλέον καμία διαφορά από τα τόσα φεστιβάλ που υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα, σε πόλεις και χωριά που τις περισσότερες φορές δρουν ως ατζέντηδες και κλείνουν ημερομηνίες στην περιοδεία εκδηλώσεων. Ας το καταλάβουμε και ας δουν οι υπεύθυνοι πώς θέλουν να συνεχίσουν.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
