Πήραμε αυτό που μπορούμε και χρειαζόμαστε

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ Μπάιντεν- Μητσοτάκη δεν ήταν δυνατόν να οδηγήσει σε αποφάσεις που δεν είχαν προβλεφθεί ήδη από τη διμερή συμφωνία που απασχόλησε μόλις την περασμένη εβδομάδα το κοινοβούλιο. Οι πρόεδροι δεν αυτοσχεδιάζουν σε ευαίσθητα και περίπλοκα διεθνή ζητήματα. Η συνάντηση όμως είχε πολύ σοβαρά επικοινωνιακά χαρακτηριστικά, αλλά στο πλαίσιο μιας επικοινωνίας που έχει ουσία. Επισφραγίστηκε ότι η χώρα μας είναι κομβικός και αξιόπιστος εταίρος για τον δυτικό συνασπισμό. Μας χρειάζονται και τους χρειαζόμαστε. Στις περιπτώσεις αυτές, εφόσον οι αξίες, οι προτεραιότητες και τα συμφέροντα συμπίπτουν, φροντίζεις να εναρμονίζεις τους βηματισμούς, μέσα σε ένα πλαίσιο καλών σχέσεων, με τα χαμόγελα να υπογραμμίζουν τη σύζευξη. Και αυτό ακριβώς συνέβη.

ΕΙΜΑΣΤΕ ικανοποιημένοι. Ο ξένος παράγοντας δεν έχει απολύτως κανέναν λόγο να επιτρέψει διασάλευση ισορροπιών στην ευρύτερη περιοχή μας. Αρκεί μια πύρινη εστία, όταν μάλιστα αυτή μετατρέπεται σε εξαγώγιμο κίνδυνο. Ναι, θα θέλαμε μια πιο αποφασιστική διαχείριση του τουρκικού παράγοντα. Πολλοί θα την ήθελαν και «παιδευτική». Αλλά η αμφισημία και ο κυνισμός της Αγκυρας αποτελούν χαρακτηριστικά που άπτονται των δικών της διττών προσανατολισμών και τη κουλτούρας της, και αποτελούν διαχρονικό φαινόμενο. Και να μπορούσε να αλλάξει, δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε να το αλλάξει κανείς, βιαίως μάλιστα, τώρα.

Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ του Ελληνα πρωθυπουργού στο Κογκρέσο αποτελεί λαμπρή απόδειξη ότι η χώρα μας αντιμετωπίζεται σαν υποδειγματική δημοκρατική δύναμη που ασπάζεται τις φιλελεύθερες, ανθρωπιστικές αξίας και επ’ αυτών δομεί το πολιτικό της και το κοινωνικό της οικοδόμημα. Η αναγνώριση αυτή έχει μεγάλη συμβολική, ηθική και πολιτική αξία η οποία θα πρέπει να εκτιμηθεί πρωτίστως από τους ίδιους τους Ελληνες.