Πρώτος ο Νίκος Καζαντζάκης αγιοκατέταξε τον π. Γερβάσιο! «Ο παπάς της γυφτιάς και της προσφυγιάς»

Γιώργος Αναστασόπουλος

Ας πάμε έναν αιώνα πίσω. Στα 1923. Εναν χρόνο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, ένας εμπνευσμένος και φλογερός παπάς αρχίζει να παίρνει «επαναστατικές» πρωτοβουλίες που σημάδεψαν επί πολλές δεκαετίες την πόλη της Πάτρας. Ηταν η χρονιά που ίδρυσε το πρώτο κατηχητικό σχολείο στη συνοικία του Αγίου Δημητρίου. Εκείνη η πρώτη φουρνιά αριθμούσε 2.500 παιδιά. Μια μαγιά που έγινε άρτος επιούσιος, όραμα, ελπίδα, καταφυγή, όπου διαμορφώθηκαν χαρακτήρες, με πίστη στον Θεό, το καλό και την προσφορά. Και μετά, τα κατηχητικά σχολεία έγιναν δύο και μετέπειτα είκοσι δύο και η μισή Πάτρα, εν τέλει, πιανόταν από το ελπιδοφόρο και ζωοφόρο ράσο του «παππούλη».

Οι βιαστικοί και ανυπόμονοι, απ’ όταν εκοιμήθη ο π. Γερβάσιος το 1964, απορούσαν και δυσανασχετούσαν, επειδή καθυστερούσε η αγιοκατάταξή του. Λάθευαν, όμως, χωρίς να μπορούν να κατανοήσουν το αβάσιμο της ανυπομονησίας τους. Ο χρόνος της αιωνιότητας της Ορθοδοξίας μας δεν έχει καμία σχέση με τον κοσμικό χρόνο. Αντιθέτως διέπεται από τη δύναμη των συμβολισμών. Μ’ έναν τέτοιο συμβολισμό, λοιπόν, συνέπραξε η σοφία του Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, που έλαβε την απόφαση να αγιοκαταταγεί ο π. Γερβάσιος 100 χρόνια μετά το πρώτο στοργικό, θεάρεστο, πατρικό «παιδομάζωμά» του στου Αγίου Δημητρίου.

Φέτος δε, συμπληρώνονται 50 χρόνια από την ενθρόνιση του κ. Βαρθολομαίου στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και στις 18 Δεκεμβρίου ο Παναγιώτατος θα βάλει την υπογραφή του στο χρυσόβουλο της αγιοκατάταξης. Ποιος αντιλέγει, εν τέλει, όταν όλα εν σοφία ποιούνται;

Ο ενάρετος βίος του νέου Αγίου της Εκκλησίας μας κατά τη δική μας ταπεινή άποψη απεικονίζεται σε μία φωτογραφία που φυλάσσεται στο μουσείο της Αναπλαστικής Σχολής στα του κορυφαίου σχολιαστή μας Νίκου Καζαντζάκη.

Ηταν λίγο πριν τον πόλεμο του ’40, όταν τραβήχτηκε αυτή η φωτογραφία και όταν ο π. Γερβάσιος είχε προταθεί και επελέγη από τον μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο ν’ αναλάβει καθήκοντα πρωτοσύγκελου της Ιεράς Συνόδου.

Ενα γυφτάκι απολάμβανε τη στοργή του «παππούλη» στα πόδια του. Πρέπει να δει κάποιος αυτή τη φωτογραφία για να καταλάβει πόσο δυνατός είναι ο συμβολισμός της. Ο Νίκος Καζαντζάκης, που δημοσιογραφούσε τότε στην Ακρόπολη, την είδε και τη δημοσίευσε με τον τίτλο: «Ο παπάς της γυφτιάς και της προσφυγιάς». Ο άδικα κατηγορηθείς ως άθεος Νίκος Καζαντζάκης ήταν ο πρώτος που αγιοκατέταξε τον παπά της φτωχολογιάς, που κι ο ίδιος ο π. Γερβάσιος ήταν… πιο φτωχός από τους φτωχούς.

Δεν συγκινούσε τον πατέρα Γερβάσιο η «εξουσία». Άνετα ένοιωθε μόνο ανάμεσα στα παιδιά του

Η τοποθέτηση του Αγίου Γέροντα στη θέση του πρωτοσύγκελου της Ιεράς Συνόδου, για να οριστικοποιηθεί, χρειάστηκε να καμφθούν οι αντιρρήσεις του. Δεν τον συγκινούσε η «εξουσία». Ανετα ένιωθε μόνο ανάμεσα στα παιδιά του. Του αρκούσε η Θεοδώρητη ποιμαντική διακονία του μέσα στην ταπεινότητα της απλής καθημερινότητάς του. Ο αείμνηστος, σπουδαίος καθηγητής Θεολογίας Παναγιώτης Τρεμπέλας πάσχισε επί μακρόν και τελικά κατάφερε να τον μεταπείσει. Προς της ανάληψης των καθηκόντων του, όμως, έπρεπε να λυθεί ένα… προβληματάκι. Δεν ήταν δυνατόν να εμφανισθεί με το… τρύπιο ράσο του στην Αρχιεπισκοπή! Με έρανο, λοιπόν, αγοράσθηκε καινούριο ράσο.

Στις δεκαετίες του ποιμαντικού έργου ήταν φορές που ο Αγιος Γέροντας αντάμωσε με τον φθόνο και τον περιφρόνησε. Κάποια φορά κατηγορήθηκε για τις ολονυχτίες, όπου συνέρρεαν εκατοντάδες συμπολίτες κάθε ηλικίας και απολάμβαναν τον φλογερό ιεροκήρυκα. Εκλήθη η Αστυνομία και κατέφτασε επί τόπου δύναμή της με επικεφαλής τον διοικητή της Ασφάλειας. Ο τελευταίος μπήκε, είδε, άκουσε και συνέταξε την αναφορά του. Ηταν ένας ύμνος για το θεάρεστο έργο του «παππούλη».
Η πιο βαθιά υπόκλιση, πάντως, έγινε στον νέο Αγιο της Εκκλησίας μας για τη διορατικότητα που επέδειξε ιδρύοντας την Αναπλαστική Σχολή, στην οδό Ιωνίας των Προσφυγικών. Εκεί όπου χιλιάδες παιδιά, και ιδίως κορίτσια, απέκτησαν εφόδια και επαγγελματικό προσανατολισμό. Και ενώ ολημερίς σε μεγάλα καζάνια ετοιμαζόταν φαγητό για τα πεινασμένα παιδιά της φτωχολογιάς.

Ηταν, με άλλα λόγια, η Αναπλαστική Σχολή το πρόδρομο εγχείρημα που ενέπνευσε επιχειρηματίες και σχολές μαθητείας, όπου σπούδασαν και βρήκαν τον επαγγελματικό δρόμο τους χιλιάδες Πατρινόπουλα (Εργοδηγών, Τριάντειος, Λούντζη και μετά τα ΙΕΚ).

Δεν εξαντλείται σε ένα σημείωμα η τεράστια προσφορά αυτή της πνευματέμφορης αγιότητας της Ορθοδοξίας.
Τουλάχιστον, όμως, η αγιότητα του π. Γερβάσιου ήταν η ιδανική αφορμή για να μην ξεχάσουμε την Πάτρα που γαλουχήθηκε στα νάματά του.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News