Σαββατοκύριακα στο σελιλόιντ

Το σαββατοκύριακο είναι εδώ, αυτές οι δύο μέρες που όλοι περιμένουμε να έρθουν. Και μπορεί πλέον να έχουμε ξεχάσει τις σαββατιάτικες βραδινές εξόδους και την απόλαυση του να πίνουμε ένα ποτό με φίλους συζητώντας για τα όσα έγιναν όλη την εβδομάδα, όμως έχουμε τα βράδια μας ελεύθερα -αναγκαστικά λόγω κορονοϊού πλέον- για να απολαύσουμε ταινίες. Και γιατί αυτές οι ταινίες να μην μιλούν για σαββατοκύριακα; Αυτό σκεφτήκαμε και αποφασίσαμε να σας παρουσιάσουμε κάποιες ταινίες που στον πυρήνα τους έχουν τις δύο μέρες αργίας της εβδομάδας, τις δύο ημέρες ξεκούρασης και απελευθέρωσης από τις ευθύνες της καθημερινότητας.

Η πρώτη ταινία μάς έρχεται από το 1930 και έχει τίτλο «People on Sunday». Ο ερχομός της Δευτέρας και η επιστροφή στα εργασιακά καθήκοντα σπάνια αποτυπώνεται τόσο καλά όσο στη συγκεκριμένη ταινία. Ενας παιάνας στις απολαύσεις της αδράνειας του σαββατοκύριακου, αυτή η «ταινία χωρίς ηθοποιούς» ακολουθεί τις επιδιώξεις πέντε απλών Βερολινέζων (τους οποίους υποδύονται ερασιτέχνες) καθώς απολαμβάνουν τις διακοπές του σαββατοκύριακου στον ήλιο, όταν ντύνονται για να πάνε για ποτό ή στον κινηματογράφο («απαγορευμένες» χαρές λόγω κορονοϊού) ή κάνουν κοντινές εξορμήσεις για κολύμπι και πικ-νικ ξαπλωμένοι στο χορτάρι. Ενα πολύτιμο ντοκουμέντο μιας ευτυχισμένης στιγμής στη Γερμανία πριν την άνοδο του ναζισμού.

Ο Ζαν Ρενουάρ το 1939 μας παρουσιάζει την ταινία «Ο κανόνας του παιχνιδιού» όπου το σαββατοκύριακο μας δίνει την ευκαιρία του διαλείμματος στο εξοχικό. Ο αριστοκράτης Robert de la Cheyniest (Μαρσέλ Νταλίο) προσκαλεί έναν κύκλο στενών φίλων για ένα σαββατοκύριακο με σκοποβολή και εκλεκτά εδέσματα στο εξοχικό του. Μεταξύ τους είναι ο διάσημος αεροπόρος Andre Jurie, ο οποίος τυγχάνει να έχει ερωτική σχέση με την σύζυγο του Robert, την Christine. Και σιγά – σιγά το σαββατοκύριακο ξεφεύγει, ακροβατώντας μεταξύ φάρσας και τραγωδίας.

Και από εκεί πάμε στο 1945 και στην ταινία του Μπίλι Γουάιλντερ «Το χαμένο σαββατοκύριακο», μια προειδοποίηση για όλους μας για όλα τα σαββατοκύριακα της υπερβολικής απόλαυσης. Πρόκειται ουσιαστικά για την πρώτη κινηματογραφικά πραγματική απεικόνισης του θέματος του αλκοολισμού. Ο Ρέι Μιλάντ υποδύεται τον Ντον Μπίρναμ, έναν νεϋορκέζο συγγραφέα που προσπαθεί να μείνει όρθιος ενώ παράλληλα τοποθετεί τα μπουκάλια του ουίσκι έξω από το παράθυρο για να τα κρύψει από τους φίλους του. Ο Μπίρναμ παίρνει άδεια από τη δουλειά για να θεραπευτεί, όμως τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά.

Ο Ρόμπερτ Χάμερ το 1947 μας παρουσιάζει την ταινία «It always rains on Sunday», μία βρετανική νουάρ ταινία, για μια βροχερή Κυριακή γεμάτη πρωινά φλυτζάνια τσαγιού κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης της κυριακάτικης εφημερίδας, μεσημεριανά γεύματα  και ένα ή δύο ποτηράκια στην παμπ. Ενας κατάδικος θα αναστατώσει αυτή την ισορροπία αναζητώντας  καταφύγιο από τον νόμο στην αγκαλιά ενός παλιού του αισθήματος.

Από το 1960 μας έρχεται η ταινία «Saturday night and Sunday morning» του Κάρελ Ράις, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Alan Sillitoe. Εκεί ο Αλμπερτ Φίνεϊ υποδύεται τον Αρθουρ Σίτον, έναν νεαρό εργάτη σε εργοστάσιο στο Νότινγχαμ που νιώθει οργή για πολλά πράγματα στη ζωή του, ζώντας για ένα σαββατοκύριακο κατά τη διάρκεια του οποίου μπορεί να σκορπίσει τον μισθό του πίνοντας  και ερωτοτροπώντας. Είναι ένας τρόπος ζωής που θα τον οδηγήσει σε προβλήματα…

Το 1967, ο Ζαν – Λυκ Γκοντάρ μας παρουσιάζει την ταινία «Γουικέντ». Τι θα μπορούσε να είναι πιο φυσιολογικό από την επιθυμία των αστών να ξεφύγουν από την πόλη για ένα σαββατοκύριακο στην ύπαιθρο; Ενα ζευγάρι από το Παρίσι, ο Roland και η Corinne σκέφτονται να επισκεφθούν τους γονείς της Corinne αλλά κανείς δεν μπορεί να ξεπεράσει το μεγαλύτερο μποτιλιάρισμα όλων των χρόνων που επιβραδύνει την διαδρομή τους. Υπάρχει ένας αέρας προειδοποίησης  και εξαπάτησης από τις αρχικές σκηνές της αποκαλυπτικής σάτιρας του Γκοντάρ

Και φυσικά δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε απ’ έξω την ταινία θρύλο για το σαββατοκύριακο, το «Πυρετός το Σαββατόβραδο» από το 1977 του Τζον Μπάνταμ. Ο Τόνι Μανέρο (Τζον Τραβόλτα) ζει για το βράδυ του Σαββάτου. Η αληθινή του ζωή περιλαμβάνει μία δουλειά – αδιέξοδο σε ένα κατάστημα και γεύματα με την οικογένεια στο άχρωμο σπίτι τους, όμως το Σαββατόβραδο βάζει τα καλά του μπροστά από τον καθρέπτη του, πάει στο κλαμπ «2001 Odyssey» και δεν ξεκολλά από την πίστα.