Σοφία Στεφανοπούλου: «Αν θέλεις να πετύχω κάτι, πες μου ότι δεν μπορώ»

Κρίστυ Κουνινιώτη

Δυναμική, λέει «ναι» στις προκλήσεις και παλεύει με όλη της τη δύναμη για το καλύτερο αποτέλεσμα. Αγαπά τον τόπο της, θέλει να τον δει ν’ αλλάζει και ονειρεύεται «να γίνει το αδύνατο δυνατό». Η επιχειρηματίας Σοφία Στεφανοπούλου μοιράζεται με την «Π» σταθμούς της ζωής της.

-Εντονότερες αναμνήσεις από τα παιδικά σας χρόνια;
Νιώθω τυχερή που μεγάλωσα στα Μποζαΐτικα, ένα προάστιο δίπλα στην Πάτρα που ακόμα και σήμερα θεωρείται εξοχή. Περπατούσαμε για το σχολείο χωρίς την ανάγκη συνοδείας και μετά το τέλος των μαθημάτων πετούσαμε την τσάντα και τρέχαμε στη γειτονιά για να ξεκινήσουμε το παιχνίδι και τις εξερευνήσεις μας. Αυτό ήταν το αγαπημένο μου, λες και θα ανακάλυπτα τίποτα σπουδαίο! Αλλά η περιέργεια αυτής της ηλικίας είναι ανίκητη. Και τα βράδια ερχόταν η ώρα που οι γιαγιάδες της γειτονιάς ξεκινούσαν τις ιστορίες και μαζευόμασταν όλοι γύρω τους. Περίμενα τη γιαγιά μου που κάθε φορά έλεγε μια διαφορετική ιστορία από τα χρόνια της γερμανικής κατοχής και του εμφυλίου. Εβλεπα στα μάτια της την περηφάνια αλλά και τον θυμό για τον πρόωρο χαμό του παππού μετά τις εξορίες. Πέρασαν χρόνια βέβαια για να συνειδητοποιήσω τι σήμαιναν όλα αυτά αλλά μέσα μου, εκτός από περιέργεια, αναπτύχθηκε και η ανάγκη ό,τι κάνω στη ζωή μου να είναι δίκαιο και προς όφελος των άλλων.

-Μετά το σχολείο, σπουδές στην Αμερική και επαγγελματική ενασχόληση με τις οικογενειακές επιχειρήσεις. Πώς θα περιγράφατε αυτό το διάστημα;
Αρκετά εύκολη η απόφαση να φύγω καθώς η μισή οικογένειά μου ζει στην Αμερική και είχαμε ζήσει κι εμείς για ένα διάστημα πριν ξεκινήσει το σχολείο. Αρα υπήρχε η στήριξη που ήταν σημαντικό. Ηταν όμως μια κουλτούρα πολύ διαφορετική από την ελληνική, κανείς δεν σε δεχόταν με ανοιχτές αγκάλες και έπρεπε να παλέψεις για να κατακτήσεις ακόμα και την αποδοχή από τους ντόπιους. Γνώρισα όμως ανθρώπους από κάθε γωνιά του πλανήτη και από καθένα τους έμαθα και κάτι και κράτησα πολλές όμορφες αναμνήσεις. Αυτό που έμαθα όμως καλά είναι ότι μπορείς και πρέπει να στηρίζεσαι στις δικές σου και μόνο δυνάμεις, να κοιτάς μπροστά και να προσπερνάς κάθε εμπόδιο.

-Πώς αποφασίσατε να επιστρέψετε στην Ελλάδα και την Πάτρα και πώς ήταν η προσαρμογή;
Εκλεισε ένας κύκλος και ήταν ώρα να γυρίσω πίσω στους γονείς και στις αδερφές μου, οι οποίοι μου είχαν λείψει πάρα πολύ. Μου είχε λείψει όμως και η Ελλάδα και ιδιαίτερα αυτή η μικρή, όμορφη Πάτρα με τα γνώριμα πρόσωπα και τους παλιούς φίλους. Η προσαρμογή δύσκολη. Ολα κυλούσαν αργά, όσα κυλούσαν, γιατί τα περισσότερα ήταν στάσιμα για πολύ καιρό. Επρεπε να αλλάξουν οι άνθρωποι για να αλλάξει η πόλη κι αυτό δεν έγινε ποτέ.

-Στη ζωή σας υπάρχει και ο εθελοντισμός. Θα μας πείτε;

Εθελοντισμός, κάτι που όλοι θα πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά. Αξίζει να αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να προσφέρουμε όποια βοήθεια μπορούμε στο συνάνθρωπό μας. Σε εμάς μπορεί να φαίνεται μικρό, για πολλούς ανθρώπους όμως μπορεί να είναι ζήτημα ζωής. Είμαι χρόνια μέλος ενός πολιτιστικού συλλόγου και πρόεδρος της Τράπεζας Αίματος που διοργανώνει τακτικές εθελοντικές αιμοδοσίες.

-Στο τιμόνι της οικογενειακής επιχείρησης My Way Hotel and Events. Ποιες οι προκλήσεις και τι αγαπάτε στη δουλειά σας;
Ξεκινώντας να διοικώ ένα ξενοδοχείο, αντικείμενο που δεν γνώριζα έως τότε, η αλήθεια είναι ότι βούτηξα στα βαθιά, αλλά είχα πάρει την απόφαση να κολυμπήσω. Ολα ή τίποτα! Πολλές οι απαιτήσεις, καθημερινά στοιχήματα και υπερβάσεις. Οταν παρέχεις υπηρεσίες προσπαθείς πάντα για το καλύτερο. Υπάρχουν αυστηροί κανονισμοί και κανόνες υγιεινής που ελέγχονται συχνά οπότε είμαστε πάντα σε εγρήγορση. Το πιο σημαντικό απ’ όλα όμως είναι ο ανθρώπινος παράγοντας. Συναντάς ανθρώπους που ταξιδεύουν από όλον τον κόσμο και έχεις την ευκαιρία να γνωρίσεις πολλά πράγματα μέσα από αυτή την επαφή. Αυτό όμως που δίνει τη μεγαλύτερη ικανοποίηση είναι να μπορείς να δημιουργήσεις τη δική σου ομάδα ανθρώπων με τους οποίους συνεργάζεσαι και δημιουργείς από κοινού.

-Στέγη Γραμμάτων «Κωστής Παλαμάς». Για εσάς τι σημαίνει;
Σίγουρα συνεισφορά για την Πάτρα καθώς διασώθηκε το σπίτι του ποιητή και υποδέχεται επισκέπτες όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά και από το εξωτερικό. Και αυτό είναι που πρέπει να κρατήσουμε γιατί έχω συναντήσει Πατρινούς που δεν ήξεραν καν ότι υπήρχε το σπίτι του Παλαμά, τη στιγμή που ερχόταν ο Αγγλος, Ρώσσος ή ο Γάλλος διαβασμένος και ζητούσε να ξεναγηθεί. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε σε ποιο τόπο ζούμε και να είμαστε περήφανοι γι αυτόν. Για μένα ικανοποίηση είναι η Στέγη Γραμμάτων «Κωστής Παλαμάς» να συμβάλει έστω και λίγο στο να ακουστεί το όνομα του Παλαμά παντού.

-Με τον συνδυασμό επαγγελματικών και οικογενειακών επιχειρήσεων πώς τα πάτε;
Ισως η πιο μεγάλη πρόκληση ως τώρα. Πρέπει να τηρούνται οι ισορροπίες, πράγμα πολύ δύσκολο γιατί αναπόφευκτα υπεισέρχεται και ο συναισθηματικός παράγοντας. Κι εδώ καλείσαι να κινηθείς διπλωματικά, προστατεύοντας πάντα τα συμφέροντα της επιχείρησης, αλλά βάζοντας και τα κατάλληλα όρια ώστε να μην υπάρχουν τριβές στην οικογένεια. Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο, με το ανάλογο τίμημα πάντα, κάποιος παίζει τον ρόλο του κακού.

-Δημοτική σύμβουλος στον Δήμο Πατρέων με το σπιράλ, και τώρα, υποψήφια της παράταξης «Επιμελητήριο Πρωταγωνιστής» για το Επιμελητήριο Αχαΐας. Η αγάπη και η έγνοια σας για την Πάτρα εμφανής. Πώς θα θέλατε να τη δείτε;
Εδώ θα μπορούσαμε να μιλάμε για μέρες ολόκληρες! Θα ήθελα να δω την Πάτρα όμορφη όπως πραγματικά είναι χωρίς αυτό το πέπλο της μιζέριας που τη σκεπάζει. Θα ήθελα να δω την Πάτρα καθαρή, ζωντανή, φωτεινή, γεμάτη μουσική και χρώμα. Θα ήθελα να δω την Πάτρα σύγχρονη, έξυπνη, λειτουργική, φιλική προς τους πολίτες. Θα ήθελα να δω την Πάτρα εξωστρεφή, με προοπτική για ανάπτυξη, ελκυστική, να καλεί τον κόσμο να την επισκεφθεί. Θα ήθελα να δω την Πάτρα να κρατά τα νέα παιδιά κοντά της γιατί θα έχει ευκαιρίες και όμορφες εμπειρίες να τους προσφέρει. Κάποιος θα πει: Τι λέει αυτή, παραμύθια! Αυτά δεν γίνονται! Αυτοί με στεναχωρούν στην πόλη μας, που έχουν συνηθίσει αυτήν την κατάσταση και τους φαίνεται φυσιολογική. Που δεν προσπαθούν να αλλάξουν τίποτα, που δεν τολμούν. Και κάθε μέρα ψάχνω να βρω δύναμη από τα κρυμμένα όμορφα σημεία της Πάτρας που κάποια στιγμή είμαι σίγουρη ότι θα βγουν στην επιφάνεια.

-Στις δυσκολίες, τα όπλα σας;
Εύκολη ερώτηση καθώς μετά από πολλές δυσκολίες όχι μόνο μαθαίνεις, αλλά αποκτάς και «ανοσία». Μετά από κάποιες δύσκολες καταστάσεις, άλλαξα όχι μόνο τρόπο σκέψης αλλά και αντιμετώπισης της ζωής γενικά. Ξέρω ότι υπάρχει μόνο ένας δρόμος, παίρνω ανάσα και προχωράω μπροστά με επιμονή και πείσμα. Αν θέλεις να πετύχω κάτι, πες μου ότι δεν μπορώ. Αυτό φτάνει για να μη σταματήσω μέχρι να δω το αποτέλεσμα, όποιο κι αν είναι αυτό. Γενικά δεν υποχωρώ, το παλεύω μέχρι τέλους, με όση δύναμη έχω.

-Ονειρεύεστε να…
Ονειρεύομαι να γίνει το αδύνατο δυνατό. Να αλλάξει ο κόσμος, να αλλάξουμε εμείς. Να καταλάβουμε τη δύναμή μας και να τη χρησιμοποιήσουμε για να κάνουμε κάτι καλό επιτέλους. Το ξέρω, θα μείνει όνειρο αλλά τι θα μας μείνει αν πάψουμε να ονειρευόμαστε;

Διαβάστε επίσης:

Σύμη: Εδώ βρέθηκε νεκρός ο παρουσιαστής του BBC, Μάικλ Μόσλεϊ

Ρόδος: Ενώπιον της δικαιοσύνης ο υπεύθυνος του beach bar με τις πλωτές ξαπλώστρες

Αρκάς: Το μήνυμα πριν από το νέο κύμα ζέστης με.. 40άρια – «Δεν τα ξεχνάμε»

Δεν μπορείτε να κοιμηθείτε το βράδυ; – Δείτε ποιες τροφές μπορεί να προκαλέσουν αϋπνία 

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News