Σταθερότητα με ευελιξία, όχι εμμονές

Το κύριο άρθρο της «Π»

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ του ΔΝΤ ανακοινώνει το αυτονόητο. Δεν θα ισχύσουν οι αυστηροί κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας για τον επόμενο καιρό. Η πανδημία υποχρέωσε τις κυβερνήσεις να προβούν σε τεράστιες δαπάνες για να αντιμετωπίσουν την υγειονομική απειλή και για να συγκρατήσουν τις επιμέρους εθνικές οικονομίες. Οι οποίες θα απορροφήσουν στο εξής και τεράστιους πόρους από τα ταμεία της ΕΕ με σκοπό την ανάκαμψη. Μια ανάκαμψη που θα σημάνει παραγωγική και βιώσιμη επανεκκίνηση.

Η ΣΥΓΚΡΑΤΗΣΗ των δημοσιονομικών εκτροχιασμών είναι αναγκαία, αλλά να μην επιβάλλεται σε σημείο πνιγμού μιας κοινωνίας και μιας οικονομίας.

ΤΟ ΕΖΗΣΕ η χώρα μας με τη βάναυση επιβολή ασφυκτικών χρονοδιαγραμμάτων κατά την εκπόνηση σχεδίου σωτηρίας, κατά τα λοιπά, της ελληνικής οικονομίας. Το έζησε, το φώναξε, αλλά ίδρωσε να εισακουστεί. Απειλήθηκε κοινωνική καταστροφή σε σημείο ερήμωσης, φτάσαμε στα όρια της εξόδου από την Ευρωζώνη, εκδηλώθηκαν σφοδρές πολιτικές αντιδράσεις που κατάπιαν κυβερνήσεις και επαύξησαν ένα αντισυστημικό- αντιΕΕ πνεύμα που το βρίσκουμε μπροστά μας ακόμα και τώρα, ως αντιεμβολιαστική στάση που μεταφέρει τον απόηχο της αντιθεσμικής στροφής μεγάλου τμήματος της κοινωνίας.

ΑΡΓΗΣΕ η διεθνής ηγεσία να αντιληφθεί ότι η υπερβολική δόση ορθολογισμού εξελίσσεται σε μια ιδιάζουσα, ανυπόφορη και καταστροφική εκδοχή ανορθολογισμού.

ΥΠΟ ΤΗΝ έννοια αυτή, ίσως και να χρωστούσαμε χάρη στον κορονοϊό, αλλά δεν δικαιούται να διατυπώσει κανείς τέτοια ευφυλογήματα, καθώς η πανδημία στέρησε ανθρώπινες ζωές.

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ας ελπίσουμε σε μεγαλύτερη ευελιξία και λιγότερη σκληρότητα από τα κορυφαία όργανα των διακρατικών θεσμών της Ευρώπης και του δυτικού κόσμου.

ΚΑΜΙΑ ηγεσία δεν μπορεί να πάει μπροστά χωρίς τους λαούς.