Τα γιορτινά τραπέζια και η πολιτική

ΔΕΝ ΣΥΝΗΘΙΖΟΝΤΑΙ οι πολιτικές συζητήσεις στα γιορτινά τραπέζια και θρησκευτικά συναπαντήματα των πολιτών, αλλά αυτή τη φορά καταγράφηκε εξαίρεση. Οι επικείμενες εκλογές για τη βουλή και την αυτοδιοίκηση -κάθε κάλπη με τη βαρύτητα που τους δίνει η χρονική σειρά- απασχολούν έντονα τον κόσμο, όπως βέβαια τον απασχολούν και οι συνθήκες υπό τις οποίες πορευόμαστε προς τις εκλογικές αναμετρήσεις.

ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ένας σοβαρός προβληματισμός. Η κοινωνία έχει πλήρη συναίσθηση των καταστάσεων που έχουν διαμορφωθεί στο οικονομικό πεδίο και τον δημόσιο βίο, σε σχέση και με την ευρύτερη διεθνή συγκυρία και καταθέτει απογοήτευση στο μέτρο που ο εγχώριος πολιτικός κόσμος δεν προσαρμόζει τον δημόσιο λόγο και τις θέσεις του κατά τρόπο ανάλογο με τη βαρύτητα των περιστάσεων. Ιδιαίτερα αν ξοδεύεται σε αντιπαραθέσεις ρηχές και σε εντυπωσιοθηρία. Λιγότερο από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν, οι πολίτες δεν θέλουν λαγούς από καπέλα ούτε σκιαμαχίες και αντιπαραθέσεις που προκαλούν τη νοημοσύνη τους.

ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ κόμματα και οι υποψήφιοι θα ιδρώσουν για να ζεστάνουν και να πείσουν τους πολίτες. Αν αυτό δεν συμβεί, θα δούμε σοβαρή και καταλυτική αποτύπωση στο εκλογικό αποτέλεσμα, τουλάχιστον στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση. Η τραγωδία των Τεμπών έχει προσλάβει συμβολική διάσταση. Δεν πρόκειται πλέον για τα Τέμπη και τους σιδηροδρόμους, πρόκειται για μια δυναμική απαίτηση για σοβαρότητα, ωριμότητα, μεθοδικότητα. Την οποία η κοινωνία αισθάνεται ότι τη δικαιούται σε όλους τους τομείς. Εάν τη δει, θα την ανταμείψει, ειδάλλως θα καταθέσει διαμαρτυρία ή θα πάρει αποστάσεις. Με τους νέους να εμφανίζονται πιο αμείλικτοι. Δεν θέλουν συμβιβασμούς και μετριότητα. Και γιατί να τα θέλουν, δηλαδή;