Τα παιδιά και… ο σύγχρονος Ηρώδης – Είναι ασύγκριτα πανούργος

Ανδρέας Μητρόπουλος

Βλέποντας κανείς τις ανθρωποθυσίες  και τον μαρτυρικό θάνατο νεογνών σε θερμοκοιτίδες στη Γάζα, συνειρμικά σκέφτεται: Ο Ηρώδης της εποχής μας μπορεί να μην είναι Βασιλιάς, μπορεί να μη φοράει στέμμα, έχει -κατά πώς το θέλουν οι καιροί- εκσυγχρονισθεί. Είναι όμως το ίδιο αδυσώπητα σκληρός και αδίστακτος στον σκοπό του. Χωρίς φιρμάνια και διαταγές, αλλά με μεθοδικότητα, καλυπτόμενος κάτω από διάφορους μανδύες, και   από της τελευταίας μόδας καλοραμμένη λεοντή του, φτάνει πιο αποτελεσματικά στον στόχο του και τα θύματά του είναι ασυγκρίτως περισσότερα. Είναι παρών και πάντα συνεπής με τον διαχρονικό του ρόλο.

Εχει μάλιστα διευρύνει το όριο ηλικίας πέρα από τα νήπια, αφού τον έχει πλήξει κι αυτόν η υπογεννητικότητα και με το «από διετούς και κατωτέρω» σύντομα θα κατέληγε σε απραξία. Εύκολα, αλλά με λύπη, διαπιστώνει κανείς ότι, σαν άλλος Μινώταυρος, έχει ιδιαίτερη προτίμηση στην εφηβική ηλικία και στα νεαρά βλαστάρια.

Ο σημερινός Ηρώδης μπορεί να μη χρησιμοποιεί ξίφος, αλλά  σκοτώνει ύπουλα, σιωπηλά και με πολλούς άλλους τρόπους τα παιδιά. Ισως αρέσκεται και ικανοποιείται πιο πολύ με τον αργό θάνατο. Με την πείνα, τον υποσιτισμό, την αφυδάτωση, τη φυματίωση, το αλκοόλ, τις εθιστικές ουσίες, την απομάκρυνση από τη Φύση, το κάπνισμα, τα ναρκωτικά, τα τροχαία, την αφύσικη διατροφή, την παχυσαρκία και το μολυσμένο περιβάλλον.

Θέλει παιδιά αχθοφόρους γνώσεων και επαίτες της εργασίας. Τα θέλει όλα -ακόμη και τα σχολιαρόπαιδα-  να καπνίζουν, ώστε να τα καταχωρίσει στη λίστα των μελλοθάνατων, επαληθεύοντας τον εύστοχο λόγο του ποιητή Μιχάλη Γκανά: «περίπολοι της νικοτίνης οι κάνες των τσιγάρων, στραμμένες πάνω μας».

Από κορεσμό ή από ανέχεια, από αφθονία ή στέρηση, τα κατευθύνει σε δρόμους χωρίς επιστροφή, τα σπρώχνει να αναζητούν τη χίμαιρα, την πακεταρισμένη ευτυχία καρφώνοντας τη σύριγγα του θανάτου στα μπράτσα τους.

Ο σύγχρονος Ηρώδης είναι η απόγνωση, η ανασφάλεια και η ανεργία των νέων. Είναι η ευνοιοκρατία, η αναξιοκρατία, ο αναρριχιτισμός και η έρπουσα υποκρισία.

Στη σύγχρονη Ρώμη, ο Ηρώδης είναι ασύγκριτα πιο πανούργος από εκείνον που προσπάθησε να παραπλανήσει «λάθρα καλέσας» τους Μάγους, προσποιούμενος ότι ήθελε κι αυτός να προσκυνήσει το Μεσσία. Ο σημερινός Ηρώδης αλλάζει -κατά περίπτωση- όνομα και προσωπείο, μα ο στόχος παραμένει πάντα ο ίδιος.

Ο σύγχρονος Ηρώδης δεν διαθέτει στρατό. Του αρκεί η αναίμακτη βία που είναι πιο ύπουλη. Ο μοντέρνος Ηρώδης είναι η κατάχρηση, η άνευ όρων υποταγή και παράδοση στις νέες τεχνολογίες που εκτοπίζουν κάθε πρωτοβουλία, αδρανοποιώντας και το σώμα και το μυαλό.

Είναι η τοξική  έπαρση του ξερολισμού  και η αλαλάζουσα αλαζονεία. Είναι η χαλάρωση των θεσμών και της οικογενειακής συνοχής, η εξαφάνιση του σοφρά, που σαν μυστικός δείπνος, μας  ένωνε κάποτε και μας μάζευε όλους τριγύρω. Είναι οι αρρώστιες του πολιτισμού και της ψυχής. Είναι το στρες και η κατάθλιψη, που σε λίγα χρόνια θα αποτελεί, παγκόσμια, τη δεύτερη αιτία θανάτου. Είναι τα άδεια από γέλιο στόματα και τα υποκριτικά χαμόγελα με σιδερωμένα χείλη.

Πώς θα προφυλαχθούμε και πώς θα γλυτώσουμε από αυτόν τον αδίστακτο και ύπουλο Ηρώδη;

Μήπως θα πρέπει να αλλάξουμε δρόμο και τρόπο ζωής; Μήπως θα πρέπει να ακολουθήσουμε και εμείς το παράδειγμα των Μάγων που δεν ξεγελάσθηκαν και δεν «ανέκαμψαν προς Ηρώδην, αλλά δι’ άλλης οδού ανεχώρησαν εις την χώραν αυτών»;

Η σύγχρονη κοινωνία, μέσα στο χρησιμοθηρικό ατομικισμό της, την εμπορευματοποίηση των πάντων και την επάργυρωμένη καθωσπρέπεια θα σκύβει, για να «εισπράττει το κέρδος των δικών της πτωμάτων» όπως ακριβώς είχε προβλέψει ο νομπελίστας ποιητής (ποίηση Οδ. Ελύτη.)

Οι κίνδυνοι είναι πολλοί. «Γαζώνουν χαμηλά τα πολυβόλα» μας λέει ο ποιητής.

Για να τ’ αποφύγουμε: «ή πέφτουμε κατά γης, ή σηκωνόμαστε λίγο ψηλότερα».

Σήμερα η ανθρωπιά της Ανθρωπότητας είναι τυλιγμένη στη «Γάζα». Στις μέρες μας,  η λωρίδα της Γάζας περισφίγγει και έρχεται ασφυκτικά γύρω από τον λαιμό της ημιλιπόθυμης και ασφυκατιώσας ανθρωπιάς μας. Το φωτεινό αστέρι μαζί και τα άλλα δισεκατομμύρια αστέρια του Γαλαξία μας, που έπαιζαν  αμέριμνα αστροτελίτσες και μαξιλαροπόλεμο  μεταξύ τους, κάθε βράδυ,  έχουν κρυφτεί από ντροπή με όσα βλέπουν τα μάτια τους, στον κατ’ επίφασιν «πολιτισμένο» κόσμο μας. Ετσι, θα σκοτεινιάσει ο ουρανός και θα λιγνέψει το φως και το φέγγος της ψυχής μας.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω