Τι λένε σπουδαστές της δημοσιογραφίας για τη φετινή Eurovision

Η Eurovision ολοκληρώθηκε, όμως η αλήθεια είναι ότι η φετινή διοργάνωση προκάλεσε πολλά σχόλια, τα περισσότερα αρνητικά. Πώς είδαν, όμως, όλα όσα συνέβησαν στο ιβέντ της Σουηδίας τρεις σπουδαστές δημοσιογραφίας στο ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ 360; Ιδού τα άρθρα που μας έστειλαν οι νέοι συνάδελφοι.

 

ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΥΡΙΔΗΣ

«Ασε με Νέμο μου στα Σαββατόβραδά μου…»

Το περασμένο Σαββατόβραδο αντί να βγούμε έξω για φαγητό ή για κάποιο ποτό με τη παρέα, αποφασίσαμε να μείνουμε στο σπίτι και να παρακολουθήσουμε τη «συναρπαστική» 68η Eurovision.

Με δυο λέξεις η εμπειρία μας ήταν για άλλη μια χρονιά «χαμένος χρόνος». Η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο διαγωνισμό τραγουδιού που κακά τα ψέματα είναι θεσμός, εμείς τον παρακολουθούμε καθαρά από μουσικό ενδιαφέρον.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι από αυτόν έχουν διαχρονικά αναδειχθεί πολλά ονόματα στη διεθνή, αλλά και εγχώρια μουσική βιομηχανία.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα καλλιτεχνών και μουσικών σχημάτων που η σκηνή της Eurovision αποτέλεσε το εφαλτήριο για μία σπουδαία μουσική καριέρα, ήταν οι Abba, η Celine Dion, η Βίκυ Λέανδρος, η Έλενα Παπαρίζου, ο Dima Bilan και πιο πρόσφατα ο Alexander Rybak και οι Maneskin.

Τα τελευταία χρόνια όμως παρατηρούμε και μια ροπή του συγκεκριμένου διαγωνισμού, στη ανάδειξη νικητών όχι από μουσικά κριτήρια, αλλά μέσω εξωγενών παραγόντων που ουδεμία σχέση έχουν και κατά την άποψή μας δε θα έπρεπε να έχουν με τη μουσική. Κάτι τέτοιο συνέβη και στο Μάλμε της Σουηδίας, όπου το νικητήριο τραγούδι «the code» ερμήνευσε ένας ιδιαίτερος καλλιτέχνης, ο «Νέμο», ο οποίος αυτοπροσδιορίστηκε ως «άφυλος»… Παρόλα αυτά ο Ελβετός εκπρόσωπος «κέρδισε» τις εντυπώσεις των επιτροπών και του κοινού με την ερμηνεία του.

Επιπλέον, στη παρουσία της Ιρλανδίας συναντήσαμε και εκεί μία «άφυλη» εκπρόσωπο, την Bambi Thug, που συνοδεύτηκε και από ένα τραγούδι που ήταν πραγματικά «ωδή στον οξ΄ από δω». Πάντως μία προσευχή την κάναμε μετά να φύγουν «τα κακά τα πνεύματα» από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες.

Μάταια όμως αφού τα ευτράπελα συνεχίστηκαν με αμείωτο ρυθμό. Η αποστολή του Ισραήλ αποδοκιμάστηκε έντονα στη σκηνή, αλλά και κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας, λόγω μηνυμάτων του τραγουδιού της για τον πόλεμο που συντελείται αυτή τη στιγμή στη χώρα, λες και ο τραγουδιστής και οι συνεργάτες του έχουν το ρόλο πολιτικού ή διπλωμάτη. Παρόλα αυτά, η ερμηνεία του ανταμείφθηκε γενναιόδωρα από το κοινό καθώς κατέλαβε τη 2η θέση.

Συνεχίζουμε με την επιτομή του «κιτς» στον φετινό διαγωνισμό, όταν ο Φινλανδός εκπρόσωπος γδύθηκε επί σκηνής και στα μάτια μας φαινόταν όχι ως ερμηνευτής, αλλά ως πρωταγωνιστής ταινιών αισθησιακού περιεχομένου. Και μη χειρότερα.

Από την άλλη, ικανοποιητική στα αυτιά μας και στα μάτια μας ήταν η εκρηκτική Ράιβεν της Σλοβενίας, η οποία ερμήνευσε το τραγούδι της «Βερόνικα», φορώντας ένα διάφανο φόρεμα που κυριολεκτικά «άφηνε ελάχιστα στη φαντασία» προς τέρψη σίγουρα του ανδρικού κοινού. Την καλύτερη εμφάνιση του φετινού διαγωνισμού κατά την άποψή μας έκανε η Γαλλία που κέρδισε την 4η θέση, όπου ο Slimane καθήλωσε με την φανταστική φωνή του, παρευρισκόμενους και επιτροπές.

Και να ολοκληρώσουμε με τη δική μας εκπροσώπηση, όπου η Μαρίνα Σάττι κατέλαβε την αξιοπρεπή 11η θέση, χωρίς όμως να «σπάσει κούπες για τα λόγια που πε». Θεωρούμε ότι το τραγούδι «Ζάρι» που επιλέχθηκε από την Ελληνική επιτροπή ήταν μία κάκιστη επιλογή και αδίκησε τις αδιαμφισβήτητες μουσικές καταβολές της 37χρονης εκπροσώπου μας. Ένα μουσικό «μίξερ» ελληνικών, αγγλικών και ανατολίτικων στοιχείων που σε εμάς τουλάχιστον προκάλεσε ένα μεγάλο εκνευρισμό. Στα μάτια μας δε, έχασε και πολλούς πόντους για καλύτερο «πλασάρισμα» από τη συμπεριφορά της στον ημιτελικό κατά της διάρκεια των δηλώσεων του Ισραηλινού εκπροσώπου με τα επιδεικτικά χασμουρητά.

Αγαπητή Μαρίνα, αν θες να διαμαρτυρηθείς για τον πόλεμο στο Ισραήλ και γενικά για οποιαδήποτε πολεμική σύρραξη, μπορείς να βρεις έναν πιο ευφάνταστο τρόπο. Τουλάχιστον, κάνε το σωστό και δείξε σεβασμό πρώτα στον εαυτό σου και ύστερα στο διαγωνισμό και τη χώρα που εκπροσωπείς!

 

ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΕΛΙΚΗΣ

Μία διαφορετική Eurovision

Ο 68ος Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision φιλοξενήθηκε από τη Σουηδία και το Μάλμε. Η Ελβετία είναι η μεγάλη νικήτρια του διαγωνισμού με «το Νέμο» και το «The Code». Ωστόσο, ο θεσμός της Eurovision ήταν αρκετά επεισοδιακός. Όλα ξεκινούν από τον ημιτελικό της Πέμπτης και τον αποκλεισμό του Ολλανδού εκπροσώπου από το Μεγάλο Τελικό για επιθετική συμπεριφορά σε άνθρωπο της διοργάνωσης. Ντόρος και ενστάσεις υπάρχουν επίσης για τη συμμετοχή του Ισραήλ καθώς και τις τελετές μαύρης μαγείας που έκανε η Ιρλανδία. Πολλές αντιδράσεις υπάρχουν και για τα γιουχαρίσματα προς την εκπρόσωπο του Ισραήλ Εντέν Γκολάν. Όμως, τα περισσότερα αρνητικά σχόλια υπάρχουν για το νικητή του 68ου Διαγωνισμού Τραγουδιού «το Νέμο» ο οποίος αυτοπροσδιορίζεται ως ουδέτερο γένος. Το καλλιτεχνικό του μυαλό είναι εξαιρετικό όπως και όλο το σκηνικό του «The Code» αλλά ο προσδιορισμός του ως ουδέτερο έχει «ξεσηκώσει» αρνητικά το κοινό. Ο εντυπωσιακός Γάλλος με την υπέροχη φωνή ίσως θα έπρεπε να είναι ψηλότερα αλλά δυστυχώς δεν μετράει μόνο η φωνή. Η Ελλάδα και Μαρίνα Σάττι προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε να μπει στην 10αδα παρόλο που είχε πάρα πολλούς υποστηρικτές και βρέθηκε στην 11η θέση. Ενώ, η Κύπρος με τη 17χρονη Σίλια Καψής είναι στη 15η θέση με το μέλλον της όμως να προβλέπεται λαμπρό. Αυτά συνέβησαν στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision. Δεν ήταν και λίγα. Αυτό που κρατάμε είναι η αγάπη που είχαν όλοι οι διαγωνιζόμενοι για «το Νέμο». Η 68η Eurovision τελείωσε (με τον τρόπο που τελείωσε) και αναμένουμε τι άλλο θα δούμε στην επόμενη η οποία θα διεξαχθεί στην Ελβετία.

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ

Eurovision από την ανάποδη και η μελωδία του χάους

Ένα νέο κεφάλαιο έχει ανοίξει πλέον στην Eurovision αποτελώντας ένα θέμα που αντί να ομορφαίνει και να ψυχαγωγεί τον κόσμο τον  αναστατώνει μετατρέποντάς τον σε πέτρα σαν να βλέπει την μέδουσα από την μυθολογία από το ασεβές περιεχόμενο που πρόσφερε ο 68ος διαγωνισμός της Eurovision. Από πού να ξεκινήσουμε από το τραγούδι της Ιρλανδίας που μόνο μελωδία της ευτυχίας δεν μπορείς να το πεις, αλλά τελετή στο μαύρο σκοτάδι του κακού. Άμα θεωρείται τραγούδι αυτό μάλλον δεν βαδίζουμε σωστά στο μονοπάτι της κοινωνίας μας. Ένα τραγούδι το οποίο δεν έδειξε καθόλου ιστορία, παράδοση, κουλτούρα και αγάπη προς την Ιρλανδία. Σε σύγκριση όμως με το τραγούδι της Ιρλανδίας το 1996 πού είχε κερδίσει και τον διαγωνισμό με την Ιμιαρ Χινι με το τραγούδι The Voice. Ένα τραγούδι το οποίο πρόσφερε στον κόσμο τα παραπάνω χαρακτηριστικά που αναφέραμε (παράδοση, ιστορία, κουλτούρα).

Αντέχεται κι άλλες αποκαλύψεις έχουμε και συνέχεια η Φιλανδία πήγε με ένα τραγούδι πού θα έπρεπε να πέσει μαύρο για το ασεβες και πρόστυχο περιεχόμενο που πρόσφερε ο καλλιτέχνης βγάζοντας στην κυριολεξία τα ρούχα του και όπως είδατε όλοι σας όσοι παρακολουθήσατε eurovision διακρίθηκε μία απρεπής εικόνα στην κυριολεξία σε έναν διαγωνισμό που το παρακολουθούν οικογένειες με μικρά παιδιά. Για την Ισπανία τι να πει κανείς άντρες να κάνουν στριπτίζ με λίγα λόγια θα πέσει φωτιά και θα μας κάψει.

Το κερασάκι στην τούρτα μπαίνει στον νικητή του ευρωπαϊκού φεστιβάλ μουσικής στον Νέμο από την Ελβετία ο καλλιτέχνης θεωρεί τον εαυτό του ουδέτερο πράγμα, αν είναι δυνατόν. Από ό,τι φαίνεται θα έλειπε από το μάθημα βιολογίας τότε στο σχολείο που μιλάει για δύο φύλλα, ανδρός και γυναικός. Όσο αναφορά τώρα το τραγούδι ήταν καλό είχε καλές  ορθοφωνίες και σωστό τονισμό. Το θέμα όμως είναι άλλο για τι να παρουσιάζεσαι ντυμένος ως  μπαλαρίνα και να λες δημόσια τι είσαι αυτό δεν είναι σωστό γιατί σε παρακολουθούν και μικρά παιδιά τα οποία θα επηρεαστούν από αυτό που δείχνεις. Κάποτε η Eurovision είχε αρχές και σεβασμό στον κόσμο σήμερα δυστυχώς δεν υπάρχει άμα νιώθεις κάτι για τον εαυτό σου κράτα το για σένα και δεν θα το επιβάλλεις να το δεχτούμε σώνει και καλά. Ο Κακοφωνίξ  από τον Οβελίξ και τον Αστερίξ είναι ατάλαντος τραγουδιστής αλλά το θετικό είναι ότι σέβεται γιατί έχει αρχές και θεσμούς. Κάτι που δεν έχει ο Νέμο και οι υπόλοιποι καλλιτέχνες. Γιατί λοιπόν δεν κέρδισαν οι παρακάτω διαγωνιζόμενοι που πραγματικά το άξιζαν όπως η Γαλλία με τον τραγουδιστή της να έχει καταπληκτική φωνή που έκανα όλους μας να ανατριχιάσουμε, η  Αρμενία που πρόσφερε έναν χαρούμενο ρυθμό μουσικής, η Αυστρία πού πρόσφερε ένα  δυναμικό τέμπο, η Κροατία πού έπαιξε ροκιές, η Ιταλία, η Ουκρανία  και Ισραήλ  πού  πρόσφεραν όμορφα τραγούδια και η Μαρίνα που τα έδωσε όλα και θα μπορούσε φυσικά να ήταν και εντός δεκάδας. Από τον φετινό διαγωνισμό λίγα ήταν τα καλά τραγούδια και περισσότερα δυστυχώς τα κακά που δεν έδειξαν σε καμία περίπτωση θέαμα αλλά ενός τηλεμάρκετ πού πλασάρει λάθος πρότυπα.  Μακάρι να επιστρέψουν κάποια στιγμή τα ωραία χρόνια της Eurovision που αγαπήσαμε όλοι μας όπως π.χ. το τραγούδι «Dschinghis Khan», το «Σαν προσευχή» της Ελίνας Κωνσταντοπούλου το 2000 με τα αδέλφια Όλσεν να κερδίζουν τον διαγωνισμό, τον Ντίμα Μπίλαν το 2008 πού κέρδισε τον διαγωνισμό με τη Ρωσία, την Τουρκία το 2009 με το «Dum Tek Tek» και φυσικά την Έλενα Παπαρίζου που είχε κερδίσει τη Eurovision το  2005. Αυτά και άλλα πολλά τραγούδια της Εurovision πού βρίσκονται στο ένδοξο παρελθόν της. Γιατί τότε τραγούδια είχαν φαντασία, τρέλα, ρυθμό, διασκέδαση, κωμωδία και το κυριότερο σεβασμό στον κόσμο.

 

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΦΟΡΤΟΥΝΗΣ

Η Βελζεβούλα και το πανηγύρι στο χωριό!

Για 68 ολόκληρα χρόνια ήταν η μεγαλύτερη γιορτή της μουσικής και του τραγουδιού, όμως φέτος μόνο γιορτή δεν ήταν καθώς μετατράπηκε σε ένα σόου απόλυτης – συγχωρέστε με γι’  αυτό που θα πω – κοροϊδίας. Το event που άλλοτε ένωνε τους λαούς ανά τον κόσμο με το σύνθημα «United by music» που σημαίνει «Η μουσική μας ενώνει», φέτος αντί να μας ενώσει μας δίχασε απολύτως. Ο διαγωνισμός επισκιάστηκε από διάφορα γεγονότα όπως ο αποκλεισμός του Ολλανδού εκπροσώπου όταν παρενόχλησε άνθρωπο τις διοργάνωσης λίγο μετά το τέλος του β΄ ημιτελικού, ακόμα και από τα επεισόδια πού έγιναν το Σάββατο στην πόλη του Μάλμε, λίγες ώρες πριν την έναρξη του τελικού. Υπήρξαν όμως και έκτροπα που κατάντησαν τη διοργάνωση χειρότερη από τσίρκο, με την Ιρλανδία να στέλνει… Βελζεβούλα (!) αντί για άνθρωπο και αντί για τραγούδι είχε μια ακατάλληλη για καρδιακούς τελετή στα όρια της μαύρης μαγείας! Ακόμη χειρότερη ήταν η συμμετοχή της Φινλανδίας με τον τραγουδιστή να εμφανίζεται γυμνός στην σκηνή! Το τι έβλεπε ο κόσμος στις τηλεοράσεις του, αυτό το πολιτισμικό σοκ, κάνεις δεν το σκέφτηκε; Νικητής του φετινού διαγωνισμού ήταν το «Νemo» ή ο Νέμο με το τραγούδι «The code, που χάρισε την πρωτιά στην Ελβετία μετά από 35 χρόνια. Ευτυχώς, όμως, που ακούσαμε και ωραία τραγούδια από την Ιταλία, τη Γαλλία, την Αρμενία ή ακόμη και την Κροατία, που ήταν από τα φαβορί για τη νίκη. Επόμενη διοργάνωση τον Μάιο του 2025 στην Ελβετία που ελπίζουμε να είναι καλύτερη και όχι σαν πανηγύρι στο χωριό.

 

 

 

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News