Το έλλειμμα του ΚΙΝΑΛ και πως καλύπτεται

Το κύριο άρθρο της «Π»

Η ΑΠΟΦΑΣΗ της Φώφης Γεννηματά να εγκαταλείψει την εσωκομματική αναμέτρηση, και στην ουσία την ίδια την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής, ήταν αναγκαστική, αλλά αυτό δεν αναιρεί τον γενναίο χαρακτήρα της επιλογής.

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ήταν ασφαλώς απρόσμενη. Αλλά είναι γνωστό ότι ο αστάθμητος παράγοντας μπορεί να επηρεάσει την ιστορία πολύ περισσότερο από κάθε στρατηγική και κάθε βούληση.

ΟΣΟ και αν τα δυσμενή δεδομένα στενοχωρούν, η εμφάνισή τους δεν παύει να αποτελεί πρόκληση η οποία μπορεί να απαντηθεί με πολλούς τρόπους. Μοιρολατρικά, παθητικά, αμήχανα ή και αποφασιστικά.

Ο ΚΟΣΜΟΣ του ΚΙΝΑΛ μπορεί να μετατρέψει το αστάθμητο γεγονός σε αφορμή για επανενεργοποίηση, όχι απαραίτητα στα ίχνη των παλαιών παραδόσεων, αλλά με γνώμονα τις παρακαταθήκες, στην κατεύθυνση της δόμησης μιας νέας ταυτότητας. Αυτό προϋποθέτει τη διάθεση των μερών (προσώπων, ρευμάτων, ομάδων) να λειτουργήσουν ενωτικά, ανεξάρτητα από τον συναγωνιστικό, αν όχι και συγκρουσιακό χαρακτήρα της εκλογής.

ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ πείσει όλοι για τη διάθεση αυτή. Στο ΚΙΝΑΛ του 2021 δεν υπάρχει η συγκολλητική ουσία της περιόδου 1981- 2010, η οποία, όταν δεν ήταν το πρόσωπο του ηγέτη, ήταν η εξουσιαστική προοπτική, ή και αμφότερα επί ημερών Ανδρέα Παπανδρέου.

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ήταν αναμφίβολα μια χαρισματική προσωπικότητα. Αλλά συνέβαλε στην αποδοχή του αφενός ο ούριος άνεμος της εποχής, αφετέρου η επιθυμία της μάζας και των στελεχών να τον βλέπουν ως χαρισματικό ηγέτη. Η μια παράμετρος ευνοούσε τις άλλες δύο.

ΣΗΜΕΡΑ οι εποχές δεν ευνοούν την αναβίωση τέτοιων παραμέτρων στο ΚΙΝΑΛ. Αλλά θα μπορούσε να καλύψει μερικώς το κενό η καλή πίστη και η γνήσια συντροφική διάθεση των πλευρών. Αποτελούν κόμμα ή αναγκαστικό, προσωρινό συνεταιρισμό; Από την απάντηση στο ερώτημα αυτό εξαρτώνται τα μελλούμενα.