Το νερό σε νέο αυλάκι
Το κύριο άρθρο της «Π»
ΣΤΑ ΤΕΛΕΙΩΜΑΤΑ της κυβερνητικής θητείας προκύπτει ένα νομοσχέδιο που θα προκαλέσει τριβές: Η ενσωμάτωση των φορέων διαχείρισης ύδατος στη ρυθμιστική αρχή πηγών ενέργειας. Δεν είναι μια εξέλιξη που αιφνιδιάζει κανέναν, για να λέμε την αλήθεια, αφού οι εξελίξεις αυτές είναι από χρόνια ενταγμένες στη σφαίρα του αναμενόμενου.
ΠΡΑΚΤΙΚΑ και συνθηματολογικά, η εξέλιξη αυτή περνάει στον κόσμο ως «ιδιωτικοποίηση του νερού», άλλωστε ως τέτοια την εμφανίζουν οι αντιμαχόμενες δυνάμεις, μεταξύ των οποίων η δημοτική αρχή της Πάτρας. Σημειολογικά και ουσιαστικά, οι επιδιώξεις αυτές «γράφουν» δυσμενώς στην πλειοψηφία της κοινής γνώμης. Και χρειάζονται επαρκή αιτιολόγηση, όπως και διασφάλιση της φθηνής πρόσβασης του πολίτη σε ένα αγαθό θεμελιώδες, εξίσου όπως το οξυγόνο, το οποίο, τουλάχιστον, δεν είναι δυνατόν να ελεγχθεί από κανέναν πάροχο, δημόσιο ή ιδιωτικό…
ΜΕ ΝΩΠΟΥΣ τους κραδασμούς που προκάλεσε η δημόσια συζήτηση περί της επτυχούς ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρομικών μετακινήσεων, η κυβέρνηση πρέπει να είναι προσεκτική στα ζητήματα της σημειολογίας.
ΑΠΟ ΤΗΝ άλλη πλευρά, βέβαια, επί της ουσίας η ιδιωτικοποίηση έχει επέλθει άτυπα σε επίπεδο Πατρών και Αχαΐας, με δεδομένο ότι έχει ανοίξει εδώ και καιρό η πόρτα της διαχείρισης του φράγματος Πείρου από ιδιώτη, τον κατασκευαστή εν προκειμένω, μια πόρτα που δεν βλέπουμε και πολύ πιθανό να κλείσει στον αιώνα τον άπαντα, με δεδομένο ότι τη διαχείριση αυτή την απεμπολεί απολύτως ο Δήμος Πατρέων, θεωρώντας ότι το νερό πρέπει να ελέγχεται από το Δημόσιο, κάτι που όμως το Δημόσιο δεν το θέλει.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΩΣ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το νερό δεν είναι είδος εν επαρκεία και αφθονία, αν συζητήσουμε με όρους κλιματικής αλλαγής, η οποία δείχνει τα δόντια της. Επομένως, η διαχείρισή του έτσι κι αλλιώς, απαιτεί μια νέα πολιτική.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
