Η Βικτώρια Χίσλοπ μιλά στο pelop.gr – Γιατί έκλαψε όταν είδε την ερμηνεία του Β. Χαραλαμπόπουλου; Το νέο βιβλίο, η Πάτρα, οι «Καρτ Ποστάλ» και ο χορός!

Αλεξάνδρα Παναγοπούλου

Οι «Καρτ Ποστάλ» είναι το δεύτερο βιβλίο της Βικτώρια Χίσλοπ που μεταφέρεται, μετά το «Νησί», στην μικρή οθόνη. Ένα βιβλίο που αγαπήθηκε, ενώ μία από τις ιστορίες του αφορά και την Πάτρα, μια πόλη που όπως λέει η ίδια «την λατρεύει» καθώς δίνει «το αίσθημα πλούσιου πολιτισμού και δεν κοιμάται ποτέ!».

Παράλληλα, κάθε Κυριακή βράδυ βλέπουμε την αγαπημένη συγγραφέα σε έναν διαφορετικό ρόλο, αυτό της χορεύτριας στο σόου Dancing with the Stars και γνωρίζουμε μια άλλη πλευρά της προσωπικότητάς της.

Σήμερα στο pelop.gr μιλάμε με την Βικτώρια Χίσλοπ για τις Καρτ Ποστάλ και την Πάτρα, το νέο βιβλίο που ετοιμάζει με τίτλο «Μια νύχτα του Αυγούστου» που αποτελεί την συνέχεια του «Νησιού», το πώς έζησε η ίδια την καραντίνα, την έκδοση της παιδικής έκδοσης του «Νησιού» (τα βιβλία της Βικτώριας Χίσλοπ κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Ψυχογιός») αλλά και για την απόφασή της να συμμετάσχει στο Dancing with the Stars.

Πώς αισθάνεστε πού ακόμα ένα βιβλίο σας, «Οι Καρτ Ποστάλ» μεταφέρθηκαν στην μικρή οθόνη; Τι σημαίνει αυτό για έναν συγγραφέα

Είναι πολύ ξεχωριστό το συναίσθημα να δεις στην οθόνη μια ιστορία που ξεκίνησε στη φαντασία σου. Είμαι ενθουσιασμένη με την ποιότητα της σειράς Καρτ Ποστάλ -έχει αποδοθεί πολύ όμορφα το βιβλίο μου, οι ηθοποιοί είναι υπέροχοι, οι τοποθεσίες ονειρεμένες, τα κοστούμια φανταστικά, η μουσική ατμοσφαιρική. Έμαθα πολλά από φίλους μου συγγραφείς, των οποίων τα βιβλία μεταφέρθηκαν στη μικρή και μεγάλη οθόνη. Έχει τύχει να τους δω να κλαίνε στις πρεμιέρες των έργων τους. Ρώτησα «Γιατί δεν συμμετείχες στην μεταφορά;». Έτσι, όταν μου δόθηκε η ευκαιρία, ζήτησα να εμπλακώ σε όλη τη διαδικασία, όχι με την έννοια του να παρεμβαίνω (ελπίζω), αλλά να «εμπλουτίζω» το όλο εγχείρημα. Σε άλλη περίπτωση, για εμένα θα ήταν σαν να αποχωρίζομαι ένα παιδί!

Αλλάζουν στα μάτια σας οι ήρωές σας όταν τους βλέπετε ενσαρκωμένους στην μικρή οθόνη;

Μου φαίνονται πολύ οικείοι, αλλά μερικές φορές είναι ακόμη καλύτεροι -προστίθεται ένα ακόμη επίπεδο σε αυτούς και μεγαλύτερο βάθος. Ένα παράδειγμα είναι ο Τζόζεφ. Ήθελα να ενσαρκωθεί από τον Ανδρέα Κωνσταντίνου, γιατί τον θαυμάζω τόσο πολύ σαν ηθοποιό… και ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου. Δεν λέω στον εαυτό μου «Έτσι ακριβώς πρέπει να είναι». Λέω «Αυτός είναι ένας ηθοποιός, που πήρε τον ρόλο και τον έκανε απόλυτα δικό του. Έδωσε ζωή και ανάσα στον χαρακτήρα».
Ένα ακόμη παράδειγμα είναι ο Άκης από το πρώτο επεισόδιο, που ενσάρκωσε ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος. Ο χαρακτήρας για πολλά χρόνια αντιστέκεται να πάρει εκδίκηση, μέχρις ότου να το αποφασίσει. Ποτέ δεν φαντάστηκα το βάθος του πάθους αυτού του χαρακτήρα -έκλαψα όταν είδα την ερμηνεία του Βασίλη. Αυτός είναι ο λόγος που παρακολουθούμε τις τηλεοπτικές μεταφορές των βιβλίων, για να δούμε κάτι βαθύτερο, κάτι περισσότερο από εκείνο που έχει περιγραφτεί στο βιβλίο. Θα μπορούσα να δώσω πολλά παραδείγματα από τις Καρτ Ποστάλ -είμαι πραγματικά ενθουσιασμένη.

«Ανεξάρτητα του τί θα γίνει στο show, θέλω να συνεχίσω να ασχολούμαι με τον χορό για πάντα!» σημειώνει μιλώντας στο pelop.gr η Βικτώρια Χίσλοπ (Φωτογραφία: Bill Waters)

Μέσα στις «Καρτ Ποστάλ» συναντάμε και την Πάτρα. Ποια είναι η αίσθηση που σας άφησε η πόλη; Όταν ξαναήρθατε άλλαξε καθόλου η εικόνα που είχατε για αυτή; Βρήκατε νέα στοιχεία;

Λατρεύω την Πάτρα. Πιστεύω ότι είναι μια πολύ ζωντανή πόλη. Βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα, έχει χιλιάδες φοιτητές και μακρύ ιστορικό παρελθόν -όλα αυτά την κάνουν ατμοσφαιρική και ελκυστική. Δίνει το αίσθημα πλούσιου πολιτισμού και δεν κοιμάται ποτέ! Μια από τις αγαπημένες μου ιστορίες στο βιβλίο Καρτ Ποστάλ διαδραματίζεται στην Πάτρα και είναι εμπνευσμένη από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Ανδρέα. Επειδή δεν μπορούσαμε να μεταφέρουμε όλες τις ιστορίες του βιβλίου στη σειρά, αυτή την ιστορία δεν θα την δούμε στην οθόνη, αλλά πάντα απολαμβάνω τις επισκέψεις μου στην Πάτρα.

Στο «Νησί» στην Σπιναλόγκα, οι λεπροί ζούσαν απομονωμένοι. Εσείς πώς ζήσατε την απομόνωση που περάσαμε όλοι λόγω κορονοϊού;

Όσα βιώσαμε τον προηγούμενο χρόνο με την πανδημία είχαν πολλά κοινά με την ασθένεια της λέπρας, όπως το γεγονός ότι για να προστατευτούμε έπρεπε να κρατήσουμε αποστάσεις από τους αγαπημένους μας. Υπήρξαν πολλά κοινά στοιχεία με πολύ σημαντικό τον φόβο της επιβίωσης.

Τα βιβλία της Βικτώριας Χίσλοπ κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Ψυχογιός»

Το βιβλίο σας με τίτλο «Μια νύχτα του Αυγούστου» αποτελεί συνέχεια του «Νησιού». Γιατί αποφασίσατε να επιστρέψετε σε αυτή την ιστορία;

Η ιδέα προέκυψε από την πανδημία. Η μητέρα μου πέθανε τον Μάρτιο του 2021, στην αρχή της καραντίνας και δεν μπορούσαμε να είμαστε δίπλα της. Ο θάνατός της μου θύμισε εκείνον της Ελένης από «Το Νησί», της μητέρας της Άννας και της Μαρίας. Η οικογένειά της δεν μπορούσε να είναι κοντά της και έμαθαν για τον θάνατό της από κάποιον τρίτο. Αυτό ακριβώς συνέβη και στην οικογένειά μου. Έτσι, ξαναμπήκα στον κόσμο που είχα δημιουργήσει 20 χρόνια πριν και έγραψα το «Μια νύχτα του Αυγούστου».

Αν ξαναγράφατε σήμερα το «Νησί», θα αλλάζατε κάτι;

Όχι, δεν νομίζω! Κάποιες φορές πρέπει να ξαναδιαβάσω την αγγλική έκδοσή του σε κάποια παρουσίαση και αλλάζω κάποιες λέξεις, γιατί θέλω να εξελίξω το στυλ γραφής. Αλλά δεν θα άλλαζα την πλοκή ή τους χαρακτήρες.

Φέτος σας βλέπουμε και στο χορευτικό σόου Dancing with the stars. Πώς αποφασίσατε να συμμετάσχετε;

Χιλιάδες λόγοι! Ήταν μια υπέροχη πρόσκληση που ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Μόλις είχαμε τελειώσει με τα γυρίσματα της σειράς Καρτ Ποστάλ και είχε κυκλοφορήσει το βιβλίο μου «Μια νύχτα του Αυγούστου», όπως και η έκδοση για παιδιά του βιβλίου μου «Το νησί» (στα ελληνικά θα κυκλοφορήσει την Άνοιξη του 2022). Έτσι, για ένα διάστημα ήθελα να ασχοληθώ με κάτι καινούργιο! Αντιμετώπισα και ένα πρόβλημα υγείας πριν μερικούς μήνες και αναζητούσα κάτι που θα έδινε αυτοπεποίθηση στο σώμα μου! Οπότε, τί καλύτερο από τον χορό. Είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία για εμένα και πολύ απαιτητική σωματικά. Είναι μια διαδικασία που εμπλέκει σώμα και πνεύμα, πολύ κοινωνική, ζωντανή, γεμάτη ενέργεια και περνάω την ημέρα μου με πανέμορφους καινούργιους ανθρώπους. Είναι σαν συνταγή ευτυχίας! Ανεξάρτητα του τί θα γίνει στο show, θέλω να συνεχίσω να ασχολούμαι με τον χορό για πάντα!

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News