Και όμως κατεβαίνει
Ο διευθυντής σύνταξης της «Π» Κωνσταντίνος Μάγνης γράφει για τον Γιώργο Παπανδρέου και την κάθοδό του για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ
Θα κατέβει. Μέχρι και προχθές θεωρείτο απίθανο- όχι πως δεν θα το ήθελε, αλλά οι συνθήκες δεν το ευνοούσαν- και να που προέκυψε ως φυγείν αδύνατον: Ο Γιώργος Παπανδρέου, ίσως κι απόψε Τρίτη, ανακοινώνει ότι θα είναι υποψήφιος για την αρχηγία του ΚΙΝΑΛ.
Επέδρασε καταλυτικά στην επιλογή του αυτή η προσωρινή, θέλουμε να ευχόμαστε και να ελπίζουμε, αποστρατεία της Φώφης Γεννηματά. Αν η κ. Γεννηματά δεν εκδήλωνε την υποτροπή της παλιάς της νόσου, ο πρώην πρωθυπουργός θα παρέμενε πρόεδρος ΚΙΔΗΣΟ και βουλευτής Αχαϊας, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι θα θεωρούσε τις δύο αυτές ιδιότητες ταβάνι για τις δυνατότητες και τις φιλοδοξίες του. Εύλογο: Κάποιος που έχει διατελέσει πρόεδρος κόμματος εξουσίας και πρωθυπουργός, μάλιστα με δυναμική επικράτηση σε εκλογές ενδοπαραταξιακές και βουλευτικές, δικαιούται να πιστεύει ότι μπορεί και δικαιούται να ξαναγίνει. Στην πολιτική και όχι μόνον, για τα όρια του εαυτού μας αποφασίζουν (και) οι άλλοι, ψηφίζοντας ή καταψηφίζοντας, αγοράζοντας ή αγνοώντας. Αυτό θα γίνει και τώρα.
Εχει ενδιαφέρον ωστόσο ότι κανείς δεν πρόβαλε ένσταση για τη φιλοδοξία του Α. Λοβέρδου, ούτε για τη νέα κρούση του Ν. Ανδρουλάκη. Και σχεδόν ούτε για Καστανίδη, Κεγκέρογλου, Χρηστίδη, Γερουλάνου. Θες να κατέβεις; Κατέβα. Δικά μας λεφτά χαλάς; Στο ίδιο σπίτι ζούμε και μας αναστατώνεις; Ειδικά στην περίπτωση Παπανδρέου όμως σηκώθηκε Μπάλλος.
Αν θέλετε να ζυγίσουμε θέρμη με επικρίσεις ή χολή, κερδίζουν οι δεύτερες. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Γ. Παπανδρέου λογίζεται ως ελάσσων περίπτωση σε σύγκριση με τους άλλους υποψήφιους. Αντιθέτως, σημαίνει ότι ενώ κάποιοι τον αμφισβητούν σφόδρα, αναγνωρίζουν ότι είναι αξιόμαχος και εκλόγιμος. Αυτό που εντέλει ενοχλεί- για πολλούς φαντάζει ασήκωτο- είναι το εκτόπισμα που ο πρώην πρωθυπουργός διατηρεί, σε σχέση με αυτό που θεωρούν πως του αναλογεί οι ίδιοι. Με απλούστερα και πιο επιστημονικά λόγια, ο Γ. Παπανδρέου είναι από τους ανθρώπους που κατ’ εξοχήν μπαίνουν στο ρουθούνι πολλών. Αν και ο ίδιος είναι διαλλακτικός σαν προσωπικότητα (μολονότι ψυχρός στην ουσία, πέρα από τις ευγένειες, και υπερ- αυτοπροστατευτικός) η λειτουργία του στον δημόσιο βίο έχει διχαστικό αποτέλεσμα.
Αυτό δεν είναι κακό, ασφαλώς. Πολιτική κάνει, δεν υποχρεούται να σαγηνεύει τους πάντες-αν και ο ίδιος κατά βάθος θα ήθελε να έχει μεγαλύτερη αποδοχή- αλλά εν προκειμένω, το φαινόμενο δεν είναι τόσο ζήτημα θέσεων αλλά ύφους και χημείας. Όταν ο ίδιος καθιέρωνε- όπως μας θύμισε συνάδελφος- υπουργείο κλιματικής αλλαγής, πριν καν το κλίμα μάθει ότι αλλάζει, εισέπραττε σκώμμα. Το ίδιο ισχύει και τώρα: Οι ιδέες του θεωρούνται εργαστηριακές, θερμοκηπίου, πριγκιπικές, απόκοσμες, ξεκούδουνες, ακόμα και ας απαντούν σε μείζονος σημασίας ζητήματα. Για όπεν γκοβ άκουσε γαβ γουβ, τα άκουσε για τη διαύγεια, για τη Μπιρμπίλη, για κάθε μη συμβατική προς την εγχώρια κουλτούρα σύλληψη. Ο λόγος είναι ζήτημα προσωπικής αντίληψης για τον εαυτό του σε σχέση με την περιβάλλουσα ανθρώπινη πανίδα και τους τρέχοντες κώδικες. Σε προϊδεάζει ότι δεν είναι όμοιος, και- αυτοπεριχαρακωνόμενος- βάζει τους άλλους απέναντί του. Κατά κάποιον τρόπο είναι θέμα χαρακτήρα και συμπεριφοράς. Και τι δεν είναι;
Αυτό που ενοχλεί στη γενικότερη πολιτεία του Γιώργου Παπανδρέου τα τελευταία χρόνια είναι πως δείχνει να θεωρεί την κεντροαριστερά περισσότερο οικογενειακή παρακαταθήκη παρά παραταξιακή υπόθεση, και ότι λειτουργεί προτάσσοντας προσωπικές στοχεύσεις και υπολογισμούς έναντι της γενικότερης συγκυρίας. Απλούστερα μιλώντας, είναι ένας άνθρωπος που διεκδικεί και παίρνει. Αλλά δίνει; Την απάντηση δεν θα τη δώσουμε εμείς. Ας τα δώσει πρώτα ο ίδιος.
Η εκλογή του Δεκεμβρίου θα κριθεί από το ερώτημα εάν η εκλογική βάση- που δεν ξέρουμε ποια θα είναι ακριβώς, προκειμένου να κάνουμε προγνωστικά- θα θεωρήσει ότι το επώνυμο Παπανδρέου είναι μια αναγνωρίσιμη λύση που εγγυάται δυναμική ενότητας, ή αντίθετα θα εκτιμήσει ότι ο πρώην πρωθυπουργός θεωρεί σχεδόν υποχρεωτική την αναπαραγωγή του επωνύμου σε θέση ηγετική ως συμβόλου, σε βαθμό καταχρήσεως.
Εξυπακούεται ότι θα παίξει ρόλο και το ειδικό βάρος των άλλων υποψηφίων. Δεν αρκεί «τι δουλειά έχει ο Γιώργος και ξανακατεβαίνει». Πρέπει και να πείσεις πως εσύ που κατεβαίνεις κάνεις καλύτερα.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
