Ρούλα Πισπιρίγκου – Την κυνηγά μια ιστορία από το 2014: «Κακοποιούσε την Τζωρτζίνα»

Μια «ξεχασμένη» καταγγελία τον Αύγουστο του 2014 στο «ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ», όταν η Τζωρτζίνα ήταν 9 μηνών.

Ρούλα

Μια «ξεχασμένη» επώνυμη καταγγελία τον Αύγουστο του 2014, όταν η Τζωρτζίνα ήταν 9 μηνών, που έτυχε «άστοχης» διερεύνησης από κοινωνική υπηρεσία της Πάτρας, ίσως και να λέει πολλά για το μητρικό «ποιόν» της κατηγορούμενης Ρούλας Πισπιρίγκου και για το θάνατο της κόρης της…

Η καταγγελία έγινε από πρόσωπο του στενού κοινωνικού περιβάλλοντος του ζεύγους Δασκαλάκη. Ο καταγγέλλων τηλεφώνησε στον αριθμό 1056 του «Χαμόγελου του Παιδιού» και ανέφερε ότι η Ρούλα κακοποιούσε την Τζωρτζίνα!

Μετά από λίγες μέρες εκπρόσωπος του «Χαμόγελου του Παιδιού» επικοινώνησε με την κοινωνική δομή της Πάτρας και έλαβε τη διαβεβαίωση ότι η τελευταία είχε επιληφθεί της καταγγελίας.

Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές της εφημερίδας «Πελοπόννησος», κοινωνική λειτουργός της δομής έκανε την έρευνά της και σύμφωνα με το πόρισμά της «το οικογενειακό περιβάλλον της Τζωρτζίνας ήταν υγιές», ενώ θεώρησε ότι η καταγγελία ήταν κακόβουλη και αποδόθηκε σε ερωμένη του Μάνου, όταν ήταν ανύπαντρος, γιατί ήθελε να κάνει κακό στο ζευγάρι.

Η «αστοχία» έγκειται στο γεγονός ότι η καταγγελία αποδεδειγμένα δεν έγινε από πρώην ερωμένη του Μάνου! Δηλαδή η κοινωνική λειτουργός κατέγραψε την «ρόδινη» κατάσταση που περιέγραψε η Ρούλα, χωρίς να ερευνήσει ουσιαστικά την καταγγελία…

Απαιτείται, λοιπόν, σε βάθος έρευνα που πρέπει να γίνει πέρα από την κάθε μορφής «αβασάνιστη» διερεύνηση μιας καταγγελίας, όπως η προαναφερθείσα.

Πηγή στο pelop.gr: Η αλήθεια για τα ευρήματα στο σπίτι της Ρούλας Πισπιρίγκου

 

ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ ΣΑΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Αν αποδειχθεί τελικά (επειδή υπάρχει πάντα το τεκμήριο της αθωότητας), ότι μια μάνα δολοφόνησε το παιδί ή τα παιδιά της, τότε θα είναι βέβαιο ότι η μάνα αυτή είναι μια διαταραγμένη ψυχικά προσωπικότητα.

Αν σαν κοινωνία και σαν συντεταγμένο κράτος εκλάβουμε αυτή την τραγωδία μόνο σαν μια οικογενειακή τραγωδία κι εξαντλήσουμε την «κάθαρση» στην τιμωρία του φυσικού αυτουργού και τυχόν συνενόχων του, όπως επιτάσσει ο παγκόσμιος νομικός πολιτισμός, θα έχουμε κάνει το ελάσσον.
Αν θέλουμε σαν κοινωνία και σαν κράτος με αφορμή αυτή την τραγωδία να προφυλαχτούμε στο μέλλον από παρόμοιες, πρέπει να ερευνήσουμε σε βάθος τι έκανε η κοινωνία και το κράτος για να προστατεύσουν αυτό το ανυπεράσπιστο παιδί ή παιδιά.
Μόνο έτσι, αν ψηλαφίσουμε τα αντανακλαστικά της κοινωνίας, την επάρκεια και την αποτελεσματικότητα των κοινωνικών δημόσιων και ιδιωτικών δομών προστασίας των παιδιών, αν δούμε κατάματα τις αδυναμίες μας και τα λάθη μας ως κοινωνία και ως κράτος, θα κάνουμε ουσιαστικά βήματα προόδου πολιτισμού γιατί ο νομικός πολιτισμός όπως έχει αποδειχθεί δεν επαρκεί για να προφυλάξει την κοινωνία από επαχθή εγκλήματα και τραγωδίες.

 

Ρούλα Πισπιρίγκου: Ζήτησε εμφιαλωμένο νερό, τι της απάντησαν οι Αστυνομικοί