Οι τρεις μέρες του θαύματος

Κωνσταντίνος Μάγνης

Φτάσαμε στα μέσα της Μεγάλης Εβδομάδας. Δεν έχει αποκαλυφθεί περισσότερη αλήθεια από όση γνωρίζαμε, αλλά πλέον το ενδιαφέρον μας έχει αρχίσει να κάμπτεται και η προσοχή μας να περισπάται. Πλησιάζει Πάσχα και έχουμε άδειες και δουλειές.

Η Ρούλα- θα συνεχίσουμε να μετερχόμαστε αυτό το χαϊδευτικό για τις καινούργιες Σωτηρούλες, τις Θεοδωρούλες και τις Ζαφειρούλες για τα επόμενα χρόνια;- παραμένει στη φυλακή χωρίς να ομολογεί και χωρίς οι ισχυρές ενδείξεις να μετατρέπονται σε αδιάσειστα στοιχεία. Αλλά η πίεση της κοινής γνώμης χαλαρώνει, οι ανταποκρίσεις αραιώνουν, οι αναρτήσεις γύρω από τα λήμματα Ρούλα- Μάνος στις ιστοσελίδες δεν έχουν πλέον τον ίδιο αριθμό με πριν. Ουδέν νεότερον, που έγραφε ο Ρεμάρκ, αποτυπώνοντας την ανία της φρίκης και την ηλιθιότητα μιας ανώφελης καταστροφής, Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, έκτοτε ο πολιτισμός διδάχθηκε και οι καταστροφές τουλάχιστον υπηρετούν το όφελος του καταστροφέως.

Μένουμε περίπου στα ίδια με τη Ρούλα- η χρήση του μικρού ονόματος έχει έναν χαρακτήρα οικειότητας σαν να πρόκειται για την ξεστρατισμένη γειτόνισσα- και τώρα η δίψα μας για ενημέρωση από τους πρωταγωνιστές των διεισδυτικών προσεγγίσεων και τους μετρ των εικασιών, ατονεί. Δεν είναι πως παύει το ενδιαφέρον μας για αλήθεια, είναι πως όταν το ενδιαφέρον αυτό παύει να τρέφεται, χαλαρώνει, πλαδαρεύει. Η αλήθεια, υπό αυτές τις συνθήκες, δεν έχει τη σημασία που είχε δέκα και δεκαπέντε μέρες πριν από σήμερα. Τώρα είμαστε στην καρδιά των αναστάσιμων ημερών, κλιμακώνεται το Πάθος και μας τραβούν από το μανίκι οι ανάγκες του νοικοκυριού, οι προμήθειες, τα στολίσματα, τα κανονίσματα των εκδρομών, των γαστρονομικών εξορμήσεων και των οικογενειακών τραπεζωμάτων. Μας απασχολεί, ασφαλώς, η τιμή του αρνιού, όπως και οι διαφαινόμενες αυξήσεις στα προϊόντα πρώτης, δεύτερης και τρίτης ανάγκης και βέβαια η σφαγή που γίνεται με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο, θα εκφράσουμε τον αποτροπιασμό μας για όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία, αν και πολλοί από εμάς πιστεύουμε πως το ΝΑΤΟ έχει τη βασική ευθύνη, που επεκτάθηκε και δημιούργησε στον Πούτιν κλειστοφοβία: Πού να βολευτεί με ένα κράτος- κοτσυλιά ανάμεσα στον Δνείπερο και τον Ειρηνικό Ωκεανό; Οι εκλογές στη Γαλλία είναι ένα τρίτο επίπεδο. Κάπου ενδιάμεσα θα σφηνώσουμε την άλλη μεγάλη απορία των ημερών: Τι διάολο συνέβη μεταξύ του Παπαδόπουλου και της παρτενέρ του;

Η αλήθεια είναι μια σταθερή αξία, αλλά πηγαινοέρχονται εντός της σμήνη αποδημητικών γεγονότων. Τα συμβάντα ξεσπούν, θάλλουν, μαραίνονται, σήπονται, σβήνουν, αναγεννιούνται, και ο ενδιάμεσος κενός χώρος καταλαμβάνεται από νεοφανείς καταστάσεις. Η συλλογική μας συνείδηση είναι μια μπάλα του βόλεϊ που παίζεται με πλατσουρίσματα στο νερό: Πασχίζουμε όλοι μαζί να την κρατάμε στον αέρα ώσπου να στεγνώσει, με χτυπήματα της παλάμης, γροθιές, κλωτσιές, λαχανιάσματα, παθιασμένες συζητήσεις, απορίες, πολύ συναίσθημα, οργή και ξεσπάσματα.

Αλλά τώρα φτάνουμε στην καρδιά της Μεγάλης Εβδομάδας.

Και τρέχουμε για τις αγορές.

Ανάμεσα στα ωσαννά και τα άρον άρον, μεσολαβεί ένα απλό πέρασμα του ήλιου. Οι σκιές μεγαλώνουν, χάνονται, μεγαλώνουν. Τα αντικείμενα είναι ίδια, αλλά η θέση του παρατηρητή αλλάζει με την ταχύτητα του φωτός, ενώ ο παρατηρητής, ενώ νομίζει ότι μένει ίδιος, αλλάζει κι αυτός, και του κάνει πλάκα η σκιά του πίσω από την πλάτη του. Η πόρτα κλείνει, και μένουμε στο κελί μας, ελεύθεροι, με απόλυτη πεποίθηση αθωότητας.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News