Τουίτερ και Σιλβέστερ

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

Παραπλανάς ένα γατάκι επισείοντας έναν μεζέ, το γατάκι σε εμπιστεύεται, το παρασύρεις στην άκρη του δαπέδου και καθώς από κάτω χάσκει το κύμα του γιαλού, δίνεις μια κλωτσιά στο ζώο, το πετάς στο νερό και χασκογελάς, ενώ η σκηνή απαθανατίζεται μέσω κινητού τηλεφώνου από μια παρέα επίσης χασκογελώντων φίλων, προκειμένου να αναρτηθεί στο διαδίκτυο, ώστε να χασκογελάσουν και άλλοι. Βρέθηκαν όμως και κάποιοι που δεν το βρήκαν καθόλου σπαρταριστό όπως εσύ και η παρέα σου, και προκλήθηκε σάλος μέγας, που έφτασε μέχρι τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, που δεν προστατεύει μόνο τον πολίτη αλλά και τα ζώα από τον πολίτη, ο οποίος υπουργός εξέφρασε αποτροπιασμό για την ομολογουμένως αχαρακτήριστη ενέργεια και ζήτησε να ενεργοποιηθούν τα αρμόδια
κλιμάκια, όπερ και εγένετο: Ο νεαρός της μαύρης αυτής ιστορίας, αφού έκανε μια ακόμα διαφήμιση ανοησίας στο διαδίκτυο, βρίζοντας τους κατηγόρους του και επιβαρύνοντας τη θέση του, συνελήφθη.

Τον περιμένει βαρύ πρόστιμο, το οποίο δεν βλέπουμε πώς μπορεί να
πληρώσει. Γυρίζοντας αστεία βίντεο, ίσως: Υπάρχει πολύς κόσμος που γελάει βλέποντας γατάκια να τρώνε κλωτσιές, σαν μια μορφή ανατρεπτικού χιούμορ. Πώς κάνετε έτσι; σου λέει. Τα κινούμενα σχέδια και οι καλτ δημιουργίες βρίθουν από στιγμιότυπα ζώων που
δεινοπαθούν, κογιότ που τα εξουθενώνει το θήραμά τους, γάτοι που ξελαιμιάζονται από σκύλους- σερίφηδες, παπιά που θαλασσοπνίγονται, ποντίκια που τα παίρνει η ανεμοθύελλα.

Η διαφορά είναι πως το χιούμορ αυτό- η επιτομή του αναπάντεχου, που υπογραμμίζεται από μια κωμική έκφραση κατάπληξης και οδύνης του θύματος- δεν ασκείται πάνω σε ζωντανό στόχο. Αλλά και πάλι, ο Σιλβέστερ μπορεί να τραβάει τα μαρτύρια του Ιώβ προκειμένου να ξεπουπουλιάσει τον Τουίτι, αλλά στο τέλος του
γυρίσματος θα εισπράξει εκατομμύρια, γιατί είναι σταρ της Γουόρνερ Μπράδερς, δεν είναι το ανυποψίαστο γατάκι της Αιδηψού, το οποίο υπέστη τις συνέπειες της τάσης μας να μπερδεύουμε τα σύνορα μεταξύ πραγματικότητας και φαντασιακού, μιας τάσης που υποδαυλίζεται από την ευκολία των νέων τεχνολογιών. Τα κινητά τηλέφωνα έχουν εφαρμογές που σε μετατρέπουν σε καρτούν. Εχουν πολύ πλάκα. Εν τέλει η ζωή είναι ένα καρτούν, αν το καλοσκεφτείς, ή μπορεί να γίνει, εάν έχεις κινητό τηλέφωνο, μεζέ, γατάκι και γιαλό.

Ο νεαρός της μαύρης αυτής ιστορίας διαπομπεύθηκε λυσσαλέα στη Χώρα του Διαδικτύου. Η κατακραυγή ήταν εύλογη, αφού η πράξη του ήταν αχαρακτήριστη, αλλά παρατηρήθηκε για μια φορά ακόμα το φαινόμενο της ασυμμετρίας, που είναι πλέον σταθερό γνώρισμα
της μαζικής και κατακλυσμιαίας εστίασης της διαδικτυακής αγοράς (με την αρχαία έννοια) πάνω στο Θέμα της Ημέρας. Δεν το σκοτώσαμε ρε το γατί, αναφωνεί ο δράστης, προσπαθώντας με αστόχαστα μέσα να καταδείξει το ασύμμετρο της αντίδρασης. Αυτό
έλλειπε, να το είχες σκοτώσει κιόλας: Εφόσον δεν σε απασχολεί η ζωή του, καθώς το εκλαμβάνεις σε φιγούρα κόμικ, ούτε ο θάνατός του μπαίνει στη συνειδησιακή σου σφαίρα. Αλλά πράγματι, διερωτάσαι ποια θα ήταν η διαφορά στην ένταση της ανάφλεξης εάν το γατί δεν περιφερόταν σήμερα στεγνό και αμέριμνο, όπως συμβαίνει στην πραγματικότητα, αλλά είχε πέσει θύμα πνιγμού στα αδυσώπητα στενά του Ευρίπου. Στο σημείο αυτό, το βλέμμα μας φεύγει από τον κραγμένο και πάει στους κεκράκτες. Στον μηχανισμό που αναιρεί τα όρια ανάμεσα στην ευαισθησία και την υπερευερεθιστότητα, τη ζωοφιλία και την υστερική εκδοχή της, την ενεργή συνείδηση και το αφιόνισμα, την αυτοδιάθεση και την
πύρινη σταυροφορία, μέσα από μια διεργασία αλληλεπίδρασης που κάνει τη φλόγα να θεριεύει.

Θα πεις, ανέξου και λίγο τσουρούφλισμα, αν ο σκοπός είναι καλός, αλλά δεν μπορείς να παραβλέψεις τις παράπλευρες συνέπειες της αγαθότητας όταν χάνεται η αίσθηση του μέτρου, όχι επειδή δεν ξέρουμε τις γεωμετρικές του συντεταγμένες, αλλά επειδή βαθιά
μέσα μας έχουμε ανάγκη το μέτρο να χαθεί.

Αλλά ήταν μια ευκαιρία να θυμηθούμε, μικροί και μεγάλοι, ότι η πραγματικότητα είναι ένας γάτος που πονάει και υποφέρει και πάντως δεν είναι μια άυλη φιγούρα βίντεο γκέιμ που σου δίνει πόντους όταν το πετάς στη χαράδρα.

Τώρα τους πόντους τους παίρνει ο Υπουργός. Πόσο εύκολη θα ήταν η ζωή του εάν είχε μόνο τέτοια μορφή η εγκληματικότητα. Ας ελπίσουμε να μην παρεξηγηθεί η διατύπωση, μην την πάθουμε σαν τον τύπο από την Αιδηψό, τώρα και πίσω.